Μάνος Χατζιδάκις, ο ερωτικός

Φωτο­γρα­φία: Ελπί­δα Πουρναρά

Επι­μέ­λεια: Ελπί­δα Πουρ­να­ρά //

Σαν σήμε­ρα πριν 90 χρό­νια (23 Οκτω­βρί­ου 1925) γεν­νιέ­ται ο Μάνος Χατζι­δά­κις. Η πρω­το­πο­ρία στη ματιά και την σκέ­ψη του στά­θη­κε ικα­νή να σημα­δέ­ψει ένα μεγά­λο κεφά­λαιο στη μου­σι­κή της χώρας μας και στον πολι­τι­σμό μας, εν γένει. Σε ένα αυτο­βιο­γρα­φι­κό του σημεί­ω­μα, δια­βά­ζου­με: «…κατά­φε­ρα να ολο­κλη­ρώ­σω την τραυ­μα­τι­σμέ­νη από την παι­δι­κή μου ηλι­κία προ­σω­πι­κό­τη­τα, κατα­λή­γο­ντας να που­λώ «λαχεία στον ουρα­νό» και προ­κα­λώ­ντας τον σεβα­σμό των νεω­τέ­ρων μου μια και παρέ­μει­να ένας γνή­σιος Έλλη­νας και Μεγά­λος Ερω­τι­κός.» (Νοέμ­βριος 1980).

Αυτός ο ερω­τι­κός Χατζι­δά­κις, λοι­πόν, που εκτός από τη μου­σι­κή κατα­πιά­στη­κε και με την ποί­η­ση μας χάρι­σε μία σει­ρά έργων, που ενέ­τα­ξε στη συλ­λο­γή «Μυθο­λο­γία» (1966). Από εκεί, δια­βά­ζου­με το «Ερω­τι­κό».

Ερω­τι­κό

Κι αν γεν­νη­θείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρεις είτε σαν άστρο
Όταν μονά­χος περ­πα­τάς στην παγω­μέ­νη νύχτα
Είτε στο βλέμ­μα ενός παι­διού που θα σε προσπεράσει
Είτε στη φλό­γα ενός κεριού που θα κρατάς
Δια­βαί­νο­ντας το σκο­τει­νό το δάσος

Για­τί ψηλά στον ουρα­νό που κατοι­κού­νε τ’ άστρα
Μαζεύ­ο­νται όλοι οι ποιητές
Και οι ερα­στές καπνί­ζουν σιω­πη­λοί πρά­σι­να φύλλα
Μασάν χρυ­σό­σκο­νη πηδά­νε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγω­θούν οι αστε­ρι­σμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μες στον ύπνο σου
Να γίνουν ανα­στε­ναγ­μός στην άκρη των χει­λιών σου
Να σε ξυπνή­σουν και να δεις απ’ το παρά­θυ­ρό σου

Το πρό­σω­πό μου φωτεινό
Να σχη­μα­τί­ζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα

Το ποί­η­μα μελο­ποί­η­σε ο Νότης Μαυ­ρου­δής και το συμπε­ριέ­λα­βε στο δίσκο του «Παι­δί της γης» (1977) και σε συν­δυα­σμό με την ιδιαί­τε­ρη χροιά της Αρλέ­τας, μας χαρί­ζουν αυτό το όμορ­φο αποτέλεσμα.