Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, είχε ένα όνειρο

Στις 15 Ιανουα­ρί­ου 1929 στην Ατλά­ντα της Τζόρ­τζια γεν­νή­θη­κε ο αμε­ρι­κα­νός πάστο­ρας που «είχα ένα όνει­ρο», ηγέ­της του Αφρο­α­με­ρι­κα­νι­κού Κινή­μα­τος για τα πολι­τι­κά δικαιώ­μα­τα των έγχρω­μων και κάτο­χο του βρα­βεί­ου Νόμπελ Ειρή­νης, Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ

Ο πατέ­ρας και ο παπ­πούς του Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ ήταν βαπτι­στές ιερο­κή­ρυ­κες. Ήδη από τα πρώ­τα χρό­νια της ζωής του το οικο­γε­νεια­κό του περι­βάλ­λον δεν κατόρ­θω­σε να τον κρα­τή­σει μακριά από τον ζόφο της λευ­κής μισαλ­λο­δο­ξί­ας. Πολύ αργό­τε­ρα θα μιλή­σει εκτε­νώς για τις κουρ­τί­νες που στοί­χειω­σαν τα παι­δι­κά χρό­νια του, εκεί­νες που χρη­σι­μο­ποιού­σαν στις τρα­πε­ζα­ρί­ες των τρέ­νων για να χωρί­σουν τους λευ­κούς από τους μαύ­ρους. «Ήμουν πολύ μικρός όταν βίω­σα την πρώ­τη μου εμπει­ρία πίσω από την κουρ­τί­να. Ένιω­σα σαν να είχε πέσει μια κουρ­τί­να πάνω σε όλη μου τη ζωή».

Σε ηλι­κία 15 ετών, ο Μάρ­τιν Λού­θερ άρχι­σε σπου­δές στο Κολέ­γιο Μόρ­χα­ουζ της Ατλά­ντας, με βάση ειδι­κό πρό­γραμ­μα για ταλα­ντού­χους μαθη­τές. Στο τελευ­ταίο έτος των σπου­δών του εγκα­τέ­λει­ψε δια παντός το ενδια­φέ­ρον του για την ιατρι­κή και τη νομι­κή και επέ­λε­ξε τη στα­διο­δρο­μία του κλη­ρι­κού, ύστε­ρα από επι­μο­νή του πατέ­ρα του. Σπού­δα­σε στο Θεο­λο­γι­κό Σεμι­νά­ριο του Κρό­ζερ στο Τσέ­ο­τερ της Πεν­σιλ­βα­νί­ας, απ’ όπου απο­φοί­τη­σε το 1951 με δίπλω­μα θεολογίας.

Ο Κινγκ από νωρίς κατήγ­γει­λε την πολι­τι­κή των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων και ηγή­θη­κε της “Ενω­σης για την πρό­ο­δο του Μοντ­γκό­με­ρι” στην Αλα­μπά­μα, συσπει­ρώ­νο­ντας την πλειο­ψη­φία των μαύ­ρων της περιο­χής. Στα χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν κλι­μά­κω­σε τις δρα­στη­ριό­τη­τές του στο σύνο­λο σχε­δόν των πολι­τειών του Νότου.

Το 1964, για την προ­σφο­ρά του στον αγώ­να κατά των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων στις ΗΠΑ, κέρ­δι­σε το βρα­βείο Νόμπελ. Αυτό που τιμή­θη­κε, ήταν μια πτυ­χή του Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ , ως «πάστο­ρα», «προ­σευ­χό­με­νου», «ηγέ­τη του κινή­μα­τος της μη βίας»…

Ο ύστε­ρος Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ έχει όχι τυχαία «σβη­στεί» από την ιστο­ρία και κατά «σύμ­πτω­ση» σε αυτή τη φάση της ζωής του δολο­φο­νή­θη­κε. Ενας «λευ­κός αδελ­φός» τον δολο­φό­νη­σε στις 4 Απρί­λη 1968 σε ηλι­κία 39 ετών, ενώ στε­κό­ταν στο μπαλ­κό­νι του μοτέλ στο οποίο είχε κατα­λύ­σει με τους στε­νούς συνερ­γά­τες του στο Μέμ­φις του Τενε­σί. Στις 10 Μάρ­τη 1969 ο δολο­φό­νος του Τζέιμς Ιρλ Ρέι ομο­λο­γεί και κατα­δι­κά­ζε­ται σε 99 ετών ειρκτή.

Ο ύστε­ρος Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ , απόρ­ροια της συνει­δη­το­ποί­η­σής του ότι, παρά τον αγώ­να του για τα Πολι­τι­κά Δικαιώ­μα­τα και την ψήφι­ση του Νόμου περί Πολι­τι­κών Δικαιω­μά­των, τίπο­τα δεν έχει αλλά­ξει, απο­σιω­πά­ται. Ο ύστε­ρος Κινγκ ανα­ζή­τη­σε την πηγή των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων στο χάσμα που χωρί­ζει τον φτω­χό από τον πλού­σιο πολί­τη των ΗΠΑ. «Εξτρε­μι­στής» πλέ­ον για τα ΜΜΕ, αφού έκα­νε λόγο για την ανά­γκη ριζι­κών κοι­νω­νι­κών αλλα­γών και για ανα­δια­νο­μή του πλού­του και τοπο­θε­τή­θη­κε ανοι­χτά ενά­ντια στον πόλε­μο του Βιετ­νάμ και υπέρ των κατα­πιε­ζό­με­νων της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής. Γύρι­σε όλη τη χώρα για να συγκε­ντρώ­σει έναν «πολυ­φυ­λε­τι­κό στρα­τό φτω­χών» και το σύν­θη­μα της μη βίας αντι­κα­τα­στά­θη­κε από την πολι­τι­κή της μαζι­κής ανυ­πα­κο­ής. Και τότε δολοφονήθηκε.

Στις 4 Απρι­λί­ου του 1968, ο Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ δολο­φο­νή­θη­κε στο μπαλ­κό­νι της παν­σιόν στην οποία έμε­νε στο Μέμ­φις, όπου σχε­δί­α­ζε να μπει επι­κε­φα­λής της «παρά­νο­μης» πορεί­ας αλλη­λεγ­γύ­ης προς τους απερ­γούς υπαλ­λή­λους της καθαριότητας.

Την προη­γού­με­νη ημέ­ρα, έχει δώσει άλλη μία από τις εμψυ­χω­τι­κές ομι­λί­ες του, με τίτλο «Ανέ­βη­κα στην κορυ­φή του όρους».

Αυτός ήταν ο τελευ­ταί­ος λόγος του Μάρ­τιν Λού­θερ Κίνγκ.

«Αλή­θεια, δεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Μας περι­μέ­νουν δύσκο­λες μέρες όμως εμέ­να δεν με νοιά­ζει πια. Ανέ­βη­κα στην κορυ­φή του όρους. Όπως όλοι μας, θα ήθε­λα να ζήσω μια μακριά ζωή, μα δεν με απα­σχο­λεί τώρα. Θέλω να κάνω το θέλη­μά Του. Με άφη­σε να ανε­βώ στο όρος. Κοί­τα­ξα πέρα και είδα τη Γη της Επαγ­γε­λί­ας. Ίσως να μη φτά­σω εκεί μαζί σας, μα από­ψε θέλω να σας πω ότι όλοι εμείς, ως άνθρω­ποι, θα φτά­σου­με στη Γη της Επαγ­γε­λί­ας! Γι’ αυτό, από­ψε είμαι ευτυ­χι­σμέ­νος. Δεν φοβά­μαι κανέ­ναν! Τα μάτια μου έχουν δει τη δοξα­σμέ­νη έλευ­ση του Κυρίου!»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο