«Μένουμε Δυνατοί για να μην πληρώσουμε πάλι την κρίση τους»

«Μένου­με Δυνα­τοί για να μην πλη­ρώ­σου­με πάλι την κρί­ση τους», είναι ο τίτλος του νέου 4σέλιδου φυλ­λα­δί­ου του ΚΚΕ, (δεί­τε το σε μορ­φήpdf), με το οποίο απευ­θυ­νό­με­νο στους εργα­το­ϋ­παλ­λή­λους, στους άνερ­γους, στις άνερ­γες, στους αυτα­πα­σχο­λού­µε­νοι, στους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες, στους συντα­ξιού­χους, στους νέοι και τις νέες, ανα­φέ­ρει τα εξής:

Το ξέσπα­σµα της παν­δη­μί­ας του κορο­νοϊ­ού ήταν για όλους µια πρω­τό­γνω­ρη και δύσκο­λη κατάσταση.
Όλοι µας δώσα­µε την µάχη να βγού­µε µε τις λιγό­τε­ρες δυνα­τές απώ­λειες από την πανδηµία.
Ο χρό­νος, που κέρ­δι­σε ο λαός, δεν αξιο­ποι­ή­θη­κε από την κυβέρ­νη­ση για να στη­ρι­χθεί απο­φα­σι­στι­κά το δηµό­σιο σύστη­µα υγεί­ας, να παρ­θούν όλα τα ανα­γκαία µέτρα προ­στα­σί­ας σε κρί­σι­µους χώρους, όπως τα σχο­λεία, να εξα­σφα­λι­στεί η διε­νέρ­γεια µαζι­κών τεστ στον πληθυσµό.

Απ’ την πρώ­τη στι­γµή το ΚΚΕ κάλε­σε το λαό να µεί­νει δυνα­τός, να µην υπο­κύ­ψει στην προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­σης και του κεφα­λαί­ου να επι­βάλ­λουν γενι­κό σιω­πη­τή­ριο και να ενα­πο­θέ­σουν τα πάντα στην “ατο­µι­κή ευθύ­νη”, ώστε να µεί­νουν στο απυ­ρό­βλη­το οι µεγά­λες κρα­τι­κές ελλεί­ψεις.

Όλο αυτό το διά­στη­µα, το ΚΚΕ, το ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νο συν­δι­κα­λι­στι­κό εργα­τι­κό κίνη­µα, οι αγω­νι­στι­κές συσπει­ρώ­σεις στους επαγ­γε­λµα­τί­ες – αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους και τους αγρό­τες, το ριζο­σπα­στι­κό γυναι­κείο κίνη­µα, το φοι­τη­τι­κό και µαθη­τι­κό κίνη­µα, προ­σά­ρµο­σαν τη δρά­ση τους, µε βάση τις οδη­γί­ες των επι­στη­µό­νων, ωστό­σο δεν ανέ­στει­λαν τον αγώνα.

Αυτό απο­τε­λεί µια πολύ­τι­µη παρα­κα­τα­θή­κη ειδι­κά τώρα που η παν­δη­µία αξιο­ποιεί­ται από την κυβέρ­νη­ση, την ΕΕ και το µεγά­λο κεφά­λαιο, για να απο­τε­λειώ­σουν τα δικαιώ­µα­τα των εργαζοµένων.

Tο σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης για την επα­νεκ­κί­νη­ση της οικο­νο­µί­ας αρχί­ζει και τελειώ­νει στη στή­ρι­ξη των µεγά­λων επιχειρήσεων.
Από τη µια ζητά­ει νέες θυσί­ες από εργα­ζό­µε­νους κι αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους, µε το πρό­σχη­µα της “δίκαι­ης κατα­νο­µής των βαρών” και από την άλλη στη­ρί­ζει µε επι­δο­τή­σεις τους µεγά­λους οµί­λους, που θα κλη­θεί να τις πλη­ρώ­σει ο λαός.
Το κυβερ­νη­τι­κό σχέ­διο σηµαί­νει γενί­κευ­ση της εργα­σια­κής ευε­λι­ξί­ας, κατάρ­γη­ση συλ­λο­γι­κών συµβά­σε­ων, απο­λύ­σεις, ανα­σφά­λεια για την υγεία, όταν µάλι­στα η επα­νεκ­κί­νη­ση του του­ρι­σµού, που επι­βάλ­λε­ται από τις µεγα­λες µετα­φο­ρι­κές και ξενο­δο­χεια­κές εται­ρεί­ες, συνο­δεύ­ε­ται µε την απο­δυ­νά­µω­ση έως ακύ­ρω­ση των υγειο­νο­µι­κών πρω­το­κόλ­λων και µέτρων προστασίας.
Το ίδιο ισχύ­ει για τους αυτο­πα­σχο­λού­µε­νους που φορ­τώ­νο­νται µε νέα βάρη και χρέη, τα οποία προ­στί­θε­νται στους αντι­λαϊ­κούς νόµους και τη φορο­λη­στεία που παρα­µέ­νει σε ισχύ.

Η παν­δη­µία δικαιο­λο­γη­µέ­να έφε­ρε το φόβο και την ανη­συ­χία για το παρόν και το µέλ­λον. Έφε­ρε, όµως, στο προ­σκή­νιο τα τερά­στια αδιέ­ξο­δα και τη βαρ­βα­ρό­τη­τα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος. Τρο­φο­δο­τεί µε πλού­σια πεί­ρα τους εργα­ζό­µε­νους, τους λαούς όλου του κόσµου.

ΤΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ:

-Η παν­δη­µία ξεγύ­µνω­σε την ανε­πάρ­κεια των δηµό­σιων συστη­µά­των υγεί­ας, τον παρα­σι­τι­κό και πολ­λα­πλά επι­ζή­µιο χαρα­κτή­ρα του ιδιω­τι­κού τοµέα στην υγεία.

• Τα θύµα­τα, ακό­µη και σε ισχυ­ρά κρά­τη, οι οµα­δι­κοί τάφοι, το δίλη­µµα “ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθά­νει” δεί­χνουν τα όρια του καπιταλισµού.
• Στη χώρα µας, οι τερά­στιες ελλεί­ψεις σε προ­σω­πι­κό, µέσα και υπο­δο­µές δε µπο­ρούν να καλυ­φθούν από την υπερ­προ­σπά­θεια του υγειο­νο­µι­κού προ­σω­πι­κού. Οι ίδιες πολι­τι­κές δυνά­µεις που ‑ως κυβερ­νή­σεις- επέ­βα­λαν την “ορια­κή” λει­τουρ­γία στο δηµό­σιο σύστη­µα υγεί­ας, τώρα παρου­σιά­ζο­νται σαν υπε­ρα­σπι­στές του.
• Τα µέτρα που πήρε η κυβέρ­νη­ση είναι ανε­παρ­κή, τόσο όσον αφο­ρά τις τρέ­χου­σες ανά­γκες, ειδι­κά στην Πρω­το­βά­θµια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας, όσο ιδιαί­τε­ρα µπρο­στά στο ενδε­χό­µε­νο ενός νέου κύµα­τος κορο­νοϊ­ου. Ακό­µη και για αυτά απαι­τή­θη­καν δεκά­δες κινη­το­ποι­ή­σεις των σωµα­τεί­ων των υγειο­νο­µι­κών. Aπο­τε­λούν «στα­γό­να στον ωκε­α­νό» σε σχέ­ση µε τις σύγ­χρο­νες επι­στη­µο­νι­κές, τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες για την πρό­λη­ψη και απο­κα­τά­στα­ση της υγείας.
• Ο ιδιω­τι­κός τοµέ­ας υγεί­ας, αντί να επι­τα­χθεί και να µπει κάτω από κρα­τι­κό έλεγ­χο, συνέ­χι­σε την ανε­ξέ­λεγ­κτη λει­τουρ­γία του και µάλι­στα µε κρα­τι­κή επι­δό­τη­ση. Οι αρνη­τι­κές συνέ­πειες για την υγεία φάνη­καν ειδι­κά στα ιδιω­τι­κά θεραπευτήρια.

-Η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­µία είναι θανά­σι­µος εχθρός της υγεί­ας και των δικαιω­µά­των των εργαζοµένων

• Η παν­δη­µία ήταν η αφο­ρµή για να ξεσα­λώ­σει η µεγά­λη εργο­δο­σία στις πλά­τες των εργα­ζο­µέ­νων. Αυτή η επί­θε­ση κωδι­κο­ποιεί­ται στις Πρά­ξεις Νοµο­θε­τι­κού Περιε­χό­µε­νου που πέρα­σε η κυβέρ­νη­ση. Τα “έκτα­κτα” µέτρα θα παρα­µεί­νουν, αν δεν επι­βά­λουν την κατάρ­γη­σή τους οι ίδιοι οι εργα­ζό­µε­νοι µε την πάλη τους.
• “Έκτα­κτα” ονο­µά­στη­καν από τις κυβερ­νή­σεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τα µέτρα των µνη­µο­νί­ων (2010, 2012, 2015) που όµως ακό­µα ισχύουν.
• Την ώρα που απο­θε­ώ­νε­ται η ατο­µι­κή ευθύ­νη, τα “πρω­τό­κολ­λα” υγεί­ας πηγαί­νουν περί­πα­το όταν πρέ­πει να προ­στα­τευ­τούν τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­µα­τι­κών οµί­λων. Οι µεγά­λοι εργα­σια­κοί χώροι λει­τουρ­γού­σαν και λει­τουρ­γούν µε ελλι­πή µέτρα υγιει­νής και ασφάλειας.
• Την ίδια στι­γµή, ο “παγκό­σµιος πόλε­µος” για µία απο­τε­λε­σµα­τι­κή θερα­πεία µαρ­τυ­ρά ότι οι τερά­στιες δυνα­τό­τη­τες της επο­χής µας τελι­κά υπο­νο­µεύ­ο­νται από τον ιό του καπι­τα­λι­στι­κού ανταγωνισµού.

-Για µια ακό­µη φορά απο­κα­λύ­φθη­κε ο αντι­δρα­στι­κός και αντι­λαϊ­κός χαρα­κτή­ρας της ΕΕ 

• Είναι ένω­ση καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, ληστών που από κοι­νού κλέ­βουν τους λαούς και τσα­κώ­νο­νται για την λεία. Μπρο­στά στα γεγο­νό­τα καταρ­ρέ­ουν οι µεγά­λες κου­βέ­ντες περί “αλλη­λεγ­γύ­ης” της ΕΕ.
• Η αντι­πα­ρά­θε­ση εντός της ΕΕ είναι ξένη προς το συµφέ­ρον των λαών. Είναι σύγκρου­ση µετα­ξύ των υπερ­χρε­ω­µέ­νων κρα­τών και όσων βρί­σκο­νται στο σκλη­ρό πυρή­να για τους όρους στή­ρι­ξης των καπι­τα­λι­στι­κών οικο­νο­µιών και των µονο­πω­λί­ων κάθε χώρας.
• Σε κάθε περί­πτω­ση τα σπα­σµέ­να θα τα πλη­ρώ­σουν οι λαοί. Το “εµβό­λιο” για να ξεπε­ρά­σουν την κρί­ση τους είναι έτοι­µο και δοκι­µα­σµέ­νο. Έντα­ση της εκµε­τάλ­λευ­σης, σχε­τι­κός και συχνά από­λυ­τος περιο­ρι­σµός του εργα­τι­κού – λαϊ­κού εισο­δή­µα­τος, παρά την αύξη­ση της παρα­γω­γι­κό­τη­τας και των ανα­γκών, νέοι νόµοι κατα­στο­λής λαϊ­κών δικαιωµάτων.

H παν­δη­µία επέ­δρα­σε ως κατα­λύ­της για το ξέσπα­σµα µιας νέας και βαθιάς καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης σε παγκό­σµια διά­στα­ση, αφού τα σηµά­δια ήταν ορα­τά από πριν. Η κρί­ση προ­έ­κυ­ψε από την “κανο­νι­κό­τη­τα” του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος και κανέ­να µεί­γµα δια­χεί­ρι­σης δεν µπο­ρεί να απο­τρέ­ψει την εκδή­λω­σή της.
Η υιο­θέ­τη­ση επε­κτα­τι­κής-κεϊν­σια­νής πολι­τι­κής, δηλα­δή η µεγα­λύ­τε­ρη κρα­τι­κή παρέ­µβα­ση για την έξο­δο από την κρί­ση, που είναι ανα­γκαία για την καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­µία, δε θα φέρει µια τέτοια δυνα­µι­κή ανά­πτυ­ξη, από την οποία κάπως θα ωφε­λη­θούν και οι εργα­ζό­µε­νοι. Όπως δε συνέ­βη και σε παρό­µοιες συν­θή­κες στο παρελθόν.
Γι’ αυτό κι αυτή η πολι­τι­κή δε συνι­στά φιλο­λαϊ­κή στρο­φή. Απο­δει­κνύ­ει πως το αστι­κό κρά­τος, όχι µόνο δεν είναι “πάνω από τάξεις”, αλλά παρε­µβαί­νει µε από­λυ­το κρι­τή­ριο τη σωτη­ρία της καπι­τα­λι­στι­κής κερδοφορίας.
Τα χρή­µα­τα, που συγκε­ντρώ­θη­καν στις πλά­τες του λαού, κατευ­θύ­νο­νται στη στή­ρι­ξη του κεφα­λαί­ου, µέσω κρα­τι­κών επι­δο­τή­σε­ων, απαλ­λάσ­σο­ντας τους επι­χει­ρη­µα­τί­ες από χρέη και ζηµιές. Ο ταξι­κός αντι­λαϊ­κός χαρα­κτή­ρας της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης φαί­νε­ται και από το ότι η εκµε­τάλ­λευ­ση απο­γειώ­θη­κε ακό­µα και σε κλά­δους (π.χ. τρό­φι­µα, σού­περ-µάρ­κετ) µε υψη­λή κερ­δο­φο­ρία την περί­ο­δο της πανδηµίας.

H κυβέρ­νη­ση της ΝΔ υπη­ρε­τεί µε συνέ­πεια τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου. Προ­σπα­θεί να απο­σπά­σει τη συναί­νε­ση του λαού στις βαθιά αντι­δρα­στι­κές και αντερ­γα­τι­κές µεταρ­ρυ­θµί­σεις, στις απαι­τή­σεις του ΣΕΒ, πριν τη παν­δη­µία, εµφα­νί­ζο­ντάς τες ως σύγ­χρο­νες και τεχνο­κρα­τι­κές. Την ίδια στι­γµή δε χάνει ευκαι­ρία να συκο­φα­ντεί και να ποι­νι­κο­ποιεί τις λαϊ­κές διεκ­δι­κή­σεις, τις κινη­το­ποι­ή­σεις, την ταξι­κή πάλη, ενι­σχύ­ο­ντας το πλαί­σιο της καταστολής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρί­σκε­ται στην αµή­χα­νη θέση που βρι­σκό­ταν η ΝΔ, επί δικής του δια­κυ­βέρ­νη­σης. Όσο κι αν προ­σπα­θεί να εµφα­νι­στεί ότι δια­φο­ρο­ποιεί­ται απ’ την κυβέρ­νη­ση, στην πρα­γµα­τι­κό­τη­τα υιο­θε­τεί την ουσία της κυρί­αρ­χης στρα­τη­γι­κής, προ­σπα­θώ­ντας µάλι­στα να παρου­σια­στεί ως ο αυθε­ντι­κός εκφρα­στής της κρα­τι­κής παρέ­µβα­σης υπέρ του κεφαλαίου.
Αντα­γω­νί­ζε­ται µε το ΚΙΝΑΛ για το ποιος εκπρο­σω­πεί το χώρο της αµαρ­τω­λής και δοκι­µα­σµέ­νης σοσιαλ­δη­µο­κρα­τί­ας, που αυτο­α­πο­κα­λεί­ται “προ­ο­δευ­τι­κή παράταξη”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΜΕΡΑ 25, συνε­χί­ζει να καλ­λιερ­γεί την απά­τη περί εξαν­θρω­πι­σµού της ΕΕ, όταν όλες οι κυβερ­νή­σεις των χωρών – µελών, ακό­µη κι εκεί που κυβερ­νούν συγ­γε­νι­κές δυνά­µεις του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Ισπα­νία) πρω­το­στά­τη­σαν στην αντι­λαϊ­κή επί­θε­ση, ενώ ευθύ­νο­νται για τις εκα­τό­µβες θυµάτων.

Η µεγα­λύ­τε­ρη, όµως, συνει­σφο­ρά αυτών των δυνά­µε­ων στο σύστη­µα είναι η λογι­κή τού “βάζου­µε πλά­τη και θα λογα­ρια­στού­µε µετά”, στο όνο­µα µιας οµο­ψυ­χί­ας, που ρίχνει πέπλο σκό­τους στις ταξι­κές αντι­θέ­σεις. Είναι η λογι­κή που, απευ­θυ­νό­µε­νη στο κίνη­µα, στο λαό, λέει ότι σε έκτα­κτες συν­θή­κες η αντι­πο­λί­τευ­ση, ο αγώ­νας, η διεκ­δί­κη­ση πρέ­πει να “κάνουν διάλειµµα”.
Είναι η καλύ­τε­ρη συνει­σφο­ρά στην προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­σης να χτί­σει µια ευρύ­τε­ρη λαϊ­κή συναί­νε­ση, µε πρό­σχη­µα την παν­δη­µία, αλλά και για µετά.
Όλα τα αστι­κά κόµµα­τα ανα­µα­σούν τη θέση περί ενός “νέου κοι­νω­νι­κού συµβο­λαί­ου”. Είναι η γνω­στή παγί­δα της ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας που δένει χει­ρο­πό­δα­ρα τους εργαζόµενους.

Tο ΚΚΕ σας καλεί σε πλα­τιά, µαχη­τι­κή συµπό­ρευ­ση, σε µαζι­κή συµµε­το­χή στα εργα­τι­κά σωµα­τεία, στους φορείς των αυτο­α­πα­σχο­λου­µέ­νων – επαγ­γε­λµα­τιών, των αγρο­τών, του ριζο­σπα­στι­κού γυναι­κεί­ου κινή­µα­τος, των µαθη­τών, φοιτητών.

• Να δυνα­µώ­σει η κοι­νή δρά­ση, η κοι­νω­νι­κή συµµαχία.
• Για µέτρα προ­στα­σία της ζωής και της υγεί­ας, για µαζι­κές προ­σλή­ψεις στο δηµό­σιο σύστη­µα υγεί­ας, για απο­κλει­στι­κά δηµό­σιο και δωρε­άν σύστη­µα υγεί­ας, µε έµφα­ση στην πρό­λη­ψη και την πρω­το­βά­θµια φροντίδα.
• Ενά­ντια στις απο­λύ­σεις, την επι­δεί­νω­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, τις νέες µορ­φές εκµετάλλευσης.
• Για τη στή­ρι­ξη του εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισο­δή­µα­τος, µέτρα προ­στα­σί­ας όλων των ανέρ­γων. Για να πλη­ρώ­σει το µεγά­λο κεφάλαιο.
• Για να ανοί­ξουν τα σχο­λεία µε ασφά­λεια και χωρίς κανέ­να κενό, µε µαζι­κούς µόνι­µους διο­ρι­σµούς εκπαι­δευ­τι­κών και προ­σω­πι­κού καθα­ριό­τη­τας, µε δια­σφά­λι­ση όλων των ανα­γκαί­ων µέσων κι υποδοµών.
• Για να µην περά­σουν τα νέα µέτρα κατα­στο­λής της λαϊ­κής δρά­σης. Για να µη γίνουν πλει­στη­ρια­σµοί λαϊ­κών κατοικιών.
• Για την οργά­νω­ση της αλλη­λεγ­γύ­ης για να µη µεί­νει κανέ­νας µόνος και αβοήθητος.

Οι συν­θή­κες της παν­δη­µί­ας ανέ­δει­ξαν ποιος είναι αυτός που µπο­ρεί να µπει µπρο­στά για το δίκιο του λαού
Η συγκέ­ντρω­ση της Πρω­το­µα­γιάς από τα ταξι­κά συν­δι­κά­τα, το ΠΑΜΕ, άφη­σε παρακαταθήκη.Μεγάλο κοµµά­τι κόσµου που αισθά­νε­ται δηµο­κρά­της, προ­ο­δευ­τι­κός, είδε να υψώ­νε­ται ψηλά και το δικό του αγω­νι­στι­κό αίσθη­µα. Γέµι­σε δύνα­µη τους εργα­ζό­µε­νους. Είδαν ότι υπάρ­χει ελπί­δα στην “οργα­νω­µέ­νη απειθαρχία”.
Όσο πιο γρή­γο­ρα οργα­νω­θεί η αντί­στα­ση στα σχέ­διά τους, τόσο πιο απο­τε­λε­σµα­τι­κός θα είναι ο αγώ­νας µας.

Σε όσους δικαιο­λο­γη­µέ­να ανα­ρω­τιού­νται αν η κατά­στα­ση θα µπο­ρού­σε να είναι δια­φο­ρε­τι­κή, απα­ντά­µε κατη­γο­ρη­µα­τι­κά ΝΑΙ. Τα πρά­γµα­τα θα ήταν πολύ καλύτερα:

• Αν η χώρα µας είχε ανα­πτύ­ξει τις µεγά­λες παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τές της κόντρα στο µοντέ­λο της λεγό­µε­νης «εξω­στρέ­φειας», που θυσιά­ζει υπαρ­κτές δυνα­τό­τη­τες στο βωµό του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους. ‑Αν ο ελλη­νι­κός λαός δεν πλή­ρω­νε ένα δυσβά­στα­χτο χρέ­ος που δε δηµιούρ­γη­σε ο ίδιος, αν δεν πλή­ρω­νε δις ευρώ κάθε χρό­νο για τις πολε­µι­κές ανά­γκες και τους αµε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κούς σχεδιασµούς.
• Αν η Ελλά­δα ήταν απο­δε­σµευ­µέ­νη απ’ τη µέγ­γε­νη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
• Αν υπήρ­χε κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία στα µέσα παρα­γω­γής, επι­στη­µο­νι­κός κεντρι­κός σχε­δια­σµός, µε εργα­τι­κό έλεγ­χο, εργα­τι­κή εξουσία.

Ο κορο­νο­ϊ­ός θα γιατρευτεί.
Ο καπι­τα­λι­σµός, όµως, είναι ο αθε­ρά­πευ­τος ιός και θα βασα­νί­ζει την ανθρω­πό­τη­τα, µε τη φτώ­χεια, την ανερ­γία, τους πολέ­µους, την κατα­στρο­φή του περι­βάλ­λο­ντος, µέχρι οι λαοί να απο­φα­σί­σουν να βγουν στο προσκήνιο.

Ο σοσιαλισµός είναι
η µόνη επίκαιρη και ρεαλιστική λύση
σε αυτή τη βαρβαρότητα.

Η παν­δη­µία διδά­σκει πόσο παρα­σι­τι­κός και ιστο­ρι­κά παρω­χη­µέ­νος είναι ο ρόλος των βιο­µη­χά­νων, των εφο­πλι­στών, των τρα­πε­ζι­τών, των χρη­µα­τι­στών, των κλι­νι­καρ­χών, των µεγα­λέ­µπο­ρων, συνο­λι­κά της αστι­κής τάξης. Και την ίδια ώρα, πόσο κοι­νω­νι­κά χρή­σι­µοι είναι οι βιο­µη­χα­νι­κοί εργά­τες, οι υπάλ­λη­λοι των σού­περ µάρ­κετ και των τρα­πε­ζών, οι δια­νο­µείς, οι αγρό­τες, οι µισθω­τοί επι­στή­µο­νες, οι ερευ­νη­τές, οι νοση­λευ­τές και οι για­τροί, οι εκπαι­δευ­τι­κοί, οι καλ­λι­τέ­χνες, όλοι οι εργαζόµενοι.