Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μέρα Μαγιού μας μίσεψε ο αγωνιστής Παναγιώτης Παπαγιάννης

«Έφυγε», νωρίς το πρωί του Σαββάτου 2 Μάη, ένας ακόμη της αθάνατης δρακογενιάς της Εθνικής Αντίστασης.

Ο αγω­νι­στής Πανα­γιώ­της Παπα­γιάν­νης, παρά­γο­ντας της αρι­στε­ράς (ΕΔΑ) από το 1951 μέχρι τη χού­ντα και δυο φορές υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής της, στέ­λε­χος για παρα­πά­νω από 50 χρό­νια της τοπι­κής διοί­κη­σης και των ΟΤΑ, (ενερ­γό­τε­ρα από το 1959 μέχρι τα τέλη της 10ετίας του 90 και πανε­πι­στη­μια­κός από το 1988 μέχρι το 2002 (ο πρώ­τος «καθη­γη­τής Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης» στα ΤΕΙ Καλα­μά­τας, επί­σης στα Γιάν­νε­να και αλλού).
Διε­τέ­λε­σε για ένα διά­στη­μα δήμαρ­χος Χολαρ­γού ‑παύ­τη­κε την 21η Απρί­λη 1967.

Παπαγιάννης 1

Αυτοί που βρί­σκο­νταν πιο κοντά του τον θυμού­νται στο­χο­προ­ση­λω­μέ­νο μέχρι την τελευ­ταία στιγ­μή σε εικό­νες εκεί­νης της επο­χής που ο Μάριος ‑ιτα­λός αντάρ­της, το 1944, κατά την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Καλα­μά­τας από τον ΕΛΑΣ βάδι­ζε με το ακορ­ντε­όν του στις γραμ­μές του τρέ­νου τρα­γου­δώ­ντας «avanti popolo Bandiera Rossa»

Έγρα­φε αστα­μά­τη­τα ‑μόνι­μος συνερ­γά­της εφη­με­ρί­δων, περιο­δι­κών, οργα­νι­σμών κλπ. εκδί­δο­ντας βιβλία (με αυτο­βιο­γρα­φι­κά και ιστο­ρι­κά στοι­χεία), έναν «Παν­δέ­κτη Αυτο­διοί­κη­σης» δίμη­νο περιο­δι­κό (από το 1995, μέχρι το 2002), επί­σης την «Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση», επι­στη­μο­νι­κός υπεύ­θυ­νος και στα «Τετρά­δια Αυτο­διοί­κη­σης» (το πρώ­το επι­στη­μο­νι­κό περιο­δι­κό που εξέ­δω­σε η ΚΕΔΕ για την Τοπι­κή Διοί­κη­ση ‑ήταν και γραμ­μα­τέ­ας της για ένα διά­στη­μα) κά

  • Γεν­νή­θη­κε το 1923 στο «Νησί» (Μεσ­σή­νη Καλα­μά­τας), ένα χρό­νο μετά ορφά­νε­ψε από πατέ­ρα και μπή­κε από μικρός στη βιοπάλη.
    Έχα­σε τον κομ­μου­νι­στή μεγα­λύ­τε­ρο αδελ­φό του Γιάν­νη ως «λοχία πολυ­βό­λων» στην Αλβα­νία, έγι­νε ο ίδιος μέλος της ΟΚΝΕ και κατά τη διάρ­κεια της κατο­χής ΕΠΟ­Νί­της μέλος της Νομαρ­χια­κής επι­τρο­πής Μεσσηνίας.
  • Εκεί γνω­ρί­στη­κε με την Ιου­λία -«έφυ­γε» το 2017, τη σχε­δόν 75 χρό­νια σύντρο­φο της ζωής του, αφα­νή ήρωα και φύλα­κα άγγε­λο του.
  • Τέλειω­σε τη Νομι­κή, αλλά λίγο πρό­λα­βε να ασχο­λη­θεί με τη δικη­γο­ρία ‑με δυσκο­λία «αγό­ρα­σε» κάποια ένση­μα για να βγά­λει μια μικρή μειω­μέ­νη σύνταξη.
  • Κυνη­γή­θη­κε ανε­λέ­η­τα για τις ιδέ­ες του εξο­ρί­στη­κε, φυλα­κί­στη­κε βγαί­νο­ντας ‑παλι­κα­ρί­σια με το κεφά­λι ψηλά ‑πάντα με τους τελευ­ταί­ους, χωρίς ποτέ να υπο­γρά­ψει «δήλω­ση»

Όπως ανα­φέ­ρει πολύ σεμνά σε ένα βιβλίο του «ως …δείγ­μα μιας επο­χής του αιώ­να που πέρα­σε», «έμει­ναεκτός κυκλο­φο­ρί­αςκρα­τού­με­νος και εξό­ρι­στος, περιο­δι­κά περί τα 20 χρό­νια …στο Μακρο­νή­σι, στην Ικα­ρία, στη Γυά­ρο και τη Λέρο …και δεν μετα­νιώ­νω για τίπο­τα»

Η κηδεία θα είναι πολι­τι­κή και θα γίνει σε στε­νό κύκλο την Τρί­τη 5‑Μαΐου, στο νεκρο­τα­φείο Χολαρ­γού ώρα 11.00πμ
Παρά­κλη­ση των οικεί­ων του είναι όχι στε­φά­νια κλπ. ο Πανα­γιώ­της τα απε­χθα­νό­ταν ως άψυ­χα, αντί­θε­τα λάτρευε τα λου­λού­δια, τ’ άγρια της ελλη­νι­κής γης και φύσης, που ήταν δεύ­τε­ρο είναι του.

Σε επι­στο­λή προς το «Ατέ­χνως» προ­τεί­νουν για όποιον θέλει να κάνει κάτι παρα­πά­νω στη μνή­μη του, να προ­σφέ­ρει ‑ακό­μη και λίγα €υρώ, στο «Σπί­τι του Αγω­νι­στή», που ‑από «πάντα», εγκα­τα­λειμ­μέ­νο από το επί­ση­μο κρά­τος αντι­με­τω­πί­ζει σήμε­ρα πρό­βλη­μα επιβίωσης.
Τα χρή­μα­τα μπο­ρούν να δοθούν, κατό­πιν συνεν­νό­η­σης ‑ανώ­νυ­μα ή επώ­νυ­μα και με μικρή αφιέ­ρω­ση, είτε τοπι­κά χέρι με χέρι (με την επί­ση­μη από­δει­ξη σε 2–3 μέρες) ή με ηλε­κτρο­νι­κή κατά­θε­ση (internet banking) ως εξής:

  • ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ |> 5023–048023-175 IBAN <|GR0901720230005023048023175|>
  • ΕΘΝΙΚΗ  ΤΡΑΠΕΖΑ   |>  040–768014-73     ΙΒΑΝ  <|GR4001100400000004076801473|>

Atexnos Logo ^^

Δεν πρόλαβε να δει τον κόσμο ανάποδα, αλλά έβαλε το λιθαράκι του — 
🎈  Του ευχόμαστε καλό κατευόδιο

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο