Μέσω οφσόρ, νόμιμα και ηθικά

Γρά­φει ο Cogito Ergo Sum //

“Καλά ρε συ, εμείς δεν μπο­ρού­με να φτιά­ξου­με μια οφσόρ να κονο­μή­σου­με;”, δια­τύ­πω­σε την απο­ρία του ο φίλος, μετα­ξύ σοβα­ρού και αστεί­ου. Δεν χρειά­στη­κε πολύς κόπος για να του εξη­γή­σω ότι με τις οφσόρ δυο πράγ­μα­τα μπο­ρείς να κάνεις. Πρώ­τον, να ξεπλύ­νεις μαύ­ρο χρή­μα και, δεύ­τε­ρον, να αβγα­τί­σεις το χρή­μα που δια­θέ­τεις. Και στις δυο περι­πτώ­σεις, δηλα­δή, προ­α­παι­τού­με­νο είναι να έχεις χρή­μα. Πώς δου­λεύ­ει, όμως, η μηχα­νή με τις οφσόρ; Με πολ­λούς τρόπους:

(α) Θες να αγο­ρά­σεις ένα ακί­νη­το; Κάνε το αλλά ‑προς θεού!- μη το πάρεις κατ’ ευθεί­αν στο όνο­μά σου! Σκέ­ψου τι κερα­τιά­τι­κα θα πλη­ρώ­σεις αν δεν καλύ­πτεις το τεκ­μή­ριο αγο­ράς (δηλα­δή, αν το χρή­μα που δια­θέ­τεις είναι μαύ­ρο) και τι φόρους θα πλη­ρώ­σουν τα παι­διά σου είτε τους το κάνεις γονι­κή παρο­χή είτε απλώς το κλη­ρο­νο­μή­σουν. Στή­σε μια οφσόρ σε κάποιο εξω­τι­κό νησά­κι και κάνε την αγο­ρά στο όνο­μά της. Ξέρεις, οι οφσόρ δεν έχουν τεκ­μή­ρια και πόθεν έσχες. Κι όταν έρθει η ώρα να μετα­βι­βά­σεις το ακί­νη­το στα παι­διά σου, το μόνο που έχεις να κάνεις (και, μάλι­στα, αφο­ρο­λό­γη­τα) είναι να τους μοι­ρά­σεις τις μετο­χές τής οφσόρ. Απλά πράγματα.

(β) Ας πού­με τώρα ότι έχεις μαύ­ρο χρή­μα αλλά δεν θες να το κάνεις ακί­νη­τα. Πολύ ωραία. Αγό­ρα­σε εσύ ένα ακί­νη­το μέσω μιας οφσόρ και βάλε το υπο­θή­κη σε μια ελλη­νι­κή τρά­πε­ζα για να πάρει η οφσόρ σου δάνειο. Τα λεφτά τού δανεί­ου είναι καθα­ρά και, συνε­πώς, μπο­ρείς να τα κάνεις ό,τι θέλεις. Αν, μάλι­στα, έχεις υπερ­τι­μο­λο­γή­σει το ακί­νη­το κατά την αγο­ρά ή το ακί­νη­το υπο­τι­μη­θεί στην πορεία του, δεν υπάρ­χει κανέ­νας λόγος να ξεπλη­ρώ­σεις το δάνειο. Απλώς, φόρ­τω­σε την σαβού­ρα στην τρά­πε­ζα κι εσύ κρά­τα τα λεφτά.

(γ) Είσαι, να πού­με, τρα­πε­ζί­της και σε στρι­μώ­χνουν να κάνεις αύξη­ση κεφα­λαί­ου. Κανέ­να πρό­βλη­μα. Στή­σε μια οφσόρ, πάρε δάνειο από έναν άλλο τρα­πε­ζί­τη και χρη­σι­μο­ποί­η­σε τα λεφτά για να αγο­ρά­σει η οφσόρ τις και­νούρ­γιες μετο­χές που βγά­ζει η τρά­πε­ζά σου. Παράλ­λη­λα, ο άλλος τρα­πε­ζί­της κάνει το ίδιο κόλ­πο με ίδια ποσά, αυξά­νο­ντας κι εκεί­νος τα κεφά­λαια της τρά­πε­ζάς του. Έτσι, έχου­με αύξη­ση κεφα­λαί­ων σε δυο τρά­πε­ζες δίχως να κου­νη­θεί δεκα­ρά­κι τσα­κι­στό. Bonus: οι φρέ­σκιες μετο­χές μένουν στις τσέ­πες των δυο τραπεζιτών.

(δ) Είσαι έμπο­ρος ή βιο­μή­χα­νος και βαρέ­θη­κες να πλη­ρώ­νεις φόρους στο ελλη­νι­κό κρά­τος; Μη σκας. Στή­σε μια οφσόρ σε κάποιον φορο­λο­γι­κό παρά­δει­σο και φέρ­νε μέσω αυτής τα εμπο­ρεύ­μα­τα ή τις πρώ­τες ύλες σου, φρο­ντί­ζο­ντας να κάνεις την σχε­τι­κή υπερ­τι­μο­λό­γη­ση. Θες ένα παρά­δειγ­μα; Αν φέρεις από την Κίνα ένα τάμπλετ κόστους 20 ευρώ και το που­λή­σεις εδώ προς 100 ευρώ, θα φορο­λο­γη­θείς για κέρ­δος 80 ευρώ. Αν το αγο­ρά­σει η οφσόρ που λέγα­με και σου το που­λή­σει για 95 ευρώ, θα φορο­λο­γη­θείς στην Ελλά­δα για ένα ταλ­λη­ρά­κι και στον φορο­λο­γι­κό παρά­δει­σο για τα υπό­λοι­πα 75 ευρώ.

(ε) Έχεις μαύ­ρο χρή­μα και θες να το βγά­λεις στο εξω­τε­ρι­κό; Μη κάνεις την μαλα­κία που κάνα­νε όσοι πιά­στη­καν με τις βαλί­τσες στα χέρια. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έρθεις σε επα­φή με κάποιον που θέλει να φέρει χρή­μα στην Ελλά­δα και να κάνε­τε ανταλ­λα­γή. Κι αν ρωτάς ποιος θα ήθε­λε να φέρει χρή­μα στην Ελλά­δα, σου απα­ντώ: σκέ­ψου την Ζήμενς. Ξέρεις πόσο χρή­μα χρειά­στη­κε η Ζήμενς για να μοι­ρά­σει τις μίζες της; Για­τί να το κου­βα­λά­ει από την Γερ­μα­νία; Δώσε της τα δικό σου κι εκεί­νη θα σου κάνει ισό­πο­ση κατά­θε­ση στην Ελβε­τία ή στα Καϋ­μάν μέσω κάποιας από τις δεκά­δες οφσόρ που διαθέτει.

(στ) Ας πού­με τώρα ότι είσαι εσύ αυτός που θέλει να δώσει μίζα και φοβά­σαι μη σε πιά­σουν. Έλα καλέ! Φτιά­ξε μια οφσόρ εται­ρεία συμ­βού­λων και ανά­θε­σέ της μια έρευ­να για την αγο­ρά ψυγεί­ων πάγου στην Γροι­λαν­δία ένα­ντι υψη­λής αμοι­βής, ίσης με την μίζα που θες να δώσεις. Η εται­ρεία θα σου κόψει τιμο­λό­γιο (δηλα­δή, θα γλι­τώ­σεις και τα λεφτά τής μίζας από την εφο­ρία!) και θα δώσει εκεί­νη τα φρά­γκα στον δωρο­δο­κού­με­νο. Ποιός θα την ελέγ­ξει; Η εφο­ρία τού Βανουάτου;

Αφού είχες την υπο­μο­νή να δια­βά­σεις αγόγ­γυ­στα ως εδώ, θα σου δώσω και μια συμ­βου­λή ως δώρο. Είσαι δημό­σιος λει­τουρ­γός και θες να πάρεις την μίζα που σου έχουν τάξει αλλά φοβά­σαι μήπως σου την έχουν στη­μέ­νη και σε τσι­μπή­σουν; Ξέχνα το παλιο­μο­δί­τι­κο φακελ­λά­κι, που μπο­ρεί να περιέ­χει σημα­δε­μέ­να χαρ­το­νο­μί­σμα­τα ή μπο­ρεί να σε βιντε­ο­σκο­πούν την ώρα που το παίρ­νεις. Σήμε­ρα η μόδα λέγε­ται cash-card! Δες πώς πάει το κόλ­πο: αυτός που θέλει να σου δώσει την μίζα, βάζει τα λεφτά σε κάποιον λογα­ρια­σμό και βγά­ζει την σχε­τι­κή cash-card, την οποία σου παρα­δί­δει ή σου ταχυ­δρο­μεί μαζί με το pin. Τώρα μπο­ρείς να πας όπο­τε επι­θυ­μείς σε όποιο ΑΤΜ θες όποιας τρά­πε­ζας γου­στά­ρεις και να κάνεις ανά­λη­ψη με μηδε­νι­κό κίν­δυ­νο. Μη ξεχνάς: ο λογα­ρια­σμός δεν είναι στο όνο­μά σου, οπό­τε μέχρι να κάνεις ανά­λη­ψη δεν έχεις δωρο­δο­κη­θεί! Κι αν αυτός που σε χαρ­τζη­λή­κω­σε είναι ξύπνιος, ο λογα­ρια­σμός δεν είναι ούτε στο δικό του όνο­μα αλλά στο όνο­μα κάποιας οφσόρ.

Αν έχεις ακό­μη κάποιες ανα­στο­λές, σε δια­βε­βαιώ­νω ότι όλες οι προ­α­να­φε­θεί­σες δια­δι­κα­σί­ες είναι 100% νόμι­μες, άρα και ηθι­κές. Μην είσαι κορόι­δο! Άλλω­στε, οι οφσόρ απο­τε­λούν την κορω­νί­δα των συμ­φω­νιών τού Μάα­στριχτ και της Λισα­βό­νας, οι οποί­ες έχουν θεο­ποι­ή­σει την ελεύ­θε­ρη δια­κί­νη­ση κεφα­λαί­ων. Ξέρεις εσύ να μου πεις κάποιον απο­τε­λε­σμα­τι­κώ­τε­ρο τρό­πο για να κυκλο­φο­ρεί το χρή­μα δίχως εμπό­δια και δίχως έλεγχο;

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από teddygr.blogspot.gr