Μήνυμα υπέρ της Ν. Μποφίλιου από την Κλέλια Ρένεση: «Ποτε γιναμε τοσο υπεροχοι σκλαβοι;»

Ετσι μια ομορ­φη Τρι­τη λαμπε­ρη που ειναι, για πει­τε μας φωστή­ρες , που ανη­κου­με , σε πιο ταγ­μα παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης να εντα­χθου­με, απο ποτε αρχι­ζει να μετρα­ει το κοντερ της ιστο­ριας, ποτε ειναι η σωστη ωρα να παρου­με θεση κ με ποιους, σε ποιον θεο να πιστευου­με, κ εντέ­λει ποτε να κανου­με εισπνοη- εκπνοη για να μην σας ενο­χλουν τα χνω­τα μας…

Ενω μπρο­στα στα ματια μας εξε­λίσ­σε­ται η μεγα­λυ­τε­ρη γεω­πο­λι­τι­κη απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση των τελευ­ταιων ετων σε ευρω­παι­κο εδα­φος, με μονο θυμα οπως παντα τον απλο λαο, που πλη­ρω­νει , με τη ζωη του στην χει­ρο­τε­ρη ή την εξα­θλιω­ση του στην καλυ­τε­ρη , την ενερ­γεια­κη κ σιτι­στι­κη εξαρ­τη­ση που τον υπο­χρε­ω­σαν οι κυβερ­νη­σεις, απλα κ μονο για να αλλα­ξουν χερια τα λεφτα. Απο το ενα αφε­ντι­κο στο αλλο.. και σκο­τω­νο­νται οι ανθρω­ποι μπρο­στα στα ματια μας, κ η δυσπνοια απ την κατα­ντια μας εχει γινει ανυ­πο­φο­ρη.. κ η απο­λυ­ταρ­χι­κη προ­πα­γαν­δα βρι­σκε­ται στα καλυ­τε­ρα της , οταν τα ΜΜΕ μας φερο­νται σαν να ειμα­στε σε ιδρυ­μα άνοιας, οταν η εννοια της λογι­κης ή της κρι­τι­κης σκε­ψης σε κατα­τάσ­σει κατευ­θειαν σε ταμπε­λα βολι­κη για το τσουβαλιασμα..

Ενω συμ­βαι­νουν ολα αυτα, εσας το μονο που σας εφται­ξε ειναι η ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ κ τα δυο τρα­γου­δια που ειπε να τρα­γου­δη­σει τον πονο της τρα­γω­διας!;;;! Ηρε­μα ρωταω αλλα ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ;;;;;;; Πρε­πει σωνει κ ντε να παι­ξου­με στην μονο­πο­λη τους;;; Η θεση που αρμο­ζει σ εναν πολι­τη ειναι μονο να δια­λε­γει αφε­ντι­κο;;; Ποτε γινα­με τοσο υπε­ρο­χοι σκλα­βοι; Τοσο μοι­ρο­λα­τρες; Τοσο μικροι;

Στην Ουκρα­νια αυτη τη στιγ­μη διε­ξα­γο­νται 3 πολε­μοι ταυ­το­χρο­να. Ο πρω­τος ειναι ο γνω­στος. Ο δευ­τε­ρος ειναι οι ναζι ενα­ντιον των ρωσ­σο­φο­νων ουκρα­νων, ο τρι­τος μετα­ξυ των μαφιων κ απ τις δυο πλευ­ρες. Καμια συν­θη­κη δεν θα εξα­σφα­λι­σει την εξο­δο των πολι­των. Χρεια­ζε­ται αιμα η τρα­γω­δια κ η προ­πα­γαν­δα σκυλια.

Κ αν θελε­τε τα λεω κ με τρα­γου­δα­κι μπρο­στα στο συνταγ­μα. Ο διχα­σμος που πατε να δια­σπεί­ρε­τε ειναι η μεγα­λυ­τε­ρη κατα­ντια. Αλλα οταν τα παι­δια του γει­το­να δεν θα χουν να φανε, εμεις παλι θα τρε­χου­με,.. οι γρα­φι­κοι, οι αναρ­χο­α­πλυ­τοι, οι ρομα­ντι­κοι. Εσεις θα καθε­στε κανα­πε­δα­κι κ θα μετρα­τε κερ­μα­τα ικα­νο­ποι­η­με­νοι που δια­λε­ξα­με τη σωστη πλευρα.

Τι κοσμος θεε μου. Να μην χωρα­ει ενα ονει­ρο.. ουτε σ ενα τρα­γου­δι.. Μπλιαχ