Μία νέα νήσος ξεπηδά από το νερό μέσα στη Μεσόγειο και ένα νέο βουνό δημιουργείται στο Νέο Δελχί στην Ινδία

Μία νέα νήσος ξεπη­δά από το νερό μέσα στη Μεσό­γειο και ένα νέο βου­νό δημιουρ­γεί­ται στο Νέο Δελ­χί στην Ινδία. Και πλέ­ον στην ανθρω­πό­και­νο επο­χή δεν χρεια­ζό­μα­στε εκρή­ξεις ηφαι­στεί­ων και τεκτο­νι­κές μετα­κι­νή­σεις, προ­κει­μέ­νου να δημιουρ­γη­θούν νέα γεω­γρα­φι­κά δεδο­μέ­να. Η νήσος που βρί­σκε­ται στη Μεσό­γειο και το βου­νό στο Νέο Δελ­χί έχουν δημιουρ­γη­θεί από απορ­ρίμ­μα­τα και συγκε­κρι­μέ­να από πλαστικό.

Σε όλον τον κόσμο πάνω από 5 τρισ. πλα­στι­κές σακού­λες, 500 δισ. πιά­τα και ποτή­ρια χρη­σι­μο­ποιού­νται κάθε χρό­νο και 500 εκατ. πλα­στι­κά καλα­μά­κια κάθε μέρα. Αυτοί οι αριθ­μοί αντι­στοι­χούν σε 350 εκατ. τόνους πλα­στι­κού και από αυτά τα μισά είναι μόνο μίας χρή­σης. Για να έχου­με ένα μέτρο σύγκρι­σης, στη δεκα­ε­τία του ’50 η παρα­γω­γή πλα­στι­κού έφθα­νε μόλις τα δύο εκατ. τόνους τον χρό­νο. Καθώς το πλα­στι­κό είναι ένα υλι­κό ελά­χι­στα βιο­δια­σπώ­με­νο (μόνο το 7% ανα­κυ­κλώ­νε­ται και το 12% καί­γε­ται) τεί­νει να συσ­σω­ρεύ­ε­ται παντού και είναι οι ποτα­μοί εκεί­νοι που συγκε­ντρώ­νουν το 90% από τα πλα­στι­κά απορ­ρίμ­μα­τα: ο Γιαν­κτσέ στην Κίνα 1,469,481 τόνους, ο Ινδός 164,332 τόνους, ο Νεί­λος 84,792 και στην Ιτα­λία ο Άρνος, ο Τίβε­ρης και ο Σάρνος.

Είναι ακρι­βώς στις ακτές της Τοσκά­νης που δημιουρ­γεί­ται αυτή η νήσος, ανά­με­σα στη νήσο Έλβα και την Κορ­σι­κή. Η μήκους δεκά­δων χλμ νήσος απο­τε­λεί­ται από τμή­μα­τα πλα­στι­κών ποτη­ριών, καλα­μά­κια, μπου­κά­λια, παπού­τσια και ρού­χα, που τα περισ­σό­τε­ρα έχουν συρ­ρι­κνω­θεί σε κομ­μά­τια όχι μεγα­λύ­τε­ρα από 2 χιλιο­στά. Σε αντί­θε­ση με την αντί­στοι­χη Garbage patch στον Ειρη­νι­κό, που συγκε­ντρώ­νει 80.000 τόνους τέτοιων υλι­κών σε μία έκτα­ση ίσα­με τρεις φορές τη Γαλ­λία, η νήσος της Μεσο­γεί­ου δεν είναι στα­θε­ρή. Κάποιος μπο­ρεί να τη δει μόνον ευκαι­ρια­κά και για λίγο: απο­τε­λεί ένα άστα­το χρο­νι­κό φαι­νό­με­νο, που επα­νεμ­φα­νί­ζε­ται κυκλι­κά. Όλα εξαρ­τώ­νται από τα ρεύ­μα­τα και από την πορεία των ανέ­μων ανά­με­σα στην Κορ­σι­κή και την Έλβα. Εμφα­νί­ζε­ται ιδιαί­τε­ρα ύστε­ρα από δυνα­τές βρο­χές, όταν τα ρεύ­μα­τα από τα βορειο­δυ­τι­κά πιά­νουν τις ιτα­λι­κές ακτές, παρα­σέρ­νο­ντας τα απορ­ρίμ­μα­τα από τις ακτές των ποτα­μών. Φθά­νο­ντας στο ύψος της Έλβας δεν μπο­ρούν να φύγουν μακρύ­τε­ρα, καθώς και το νότιο άκρο της Κορ­σι­κής χρη­σι­μεύ­ει ως κυμα­το­θραύ­στης, δημιουρ­γώ­ντας μία στα­τι­κή ζώνη.