Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μίλτος Τεντόγλου: «Έχω στο μυαλό μου τα… εννέα μέτρα»

Ο Μίλ­τος Τεντό­γλου εμφα­νί­στη­κε ήρε­μος μετά το άλμα του στα 8.52 που του χάρι­σε το χρυ­σό μετάλ­λιο στο Ευρω­παϊ­κό Πρω­τά­θλη­μα του Μονά­χου. «Έκα­να αυτό που πίστευα ότι μπο­ρώ,» δήλω­σε ο Έλλη­νας πρω­τα­θλη­τής ενώ όταν του ανέ­φε­ραν πως έκα­νε ρεκόρ αγώ­νων βελ­τιώ­νο­ντας την επί­δο­ση στα 8,47 μ. του Γερ­μα­νού Ρέιφ από το 2010, ο Τεντό­γλου ρώτη­σε: «Μπο­ρεί ο αθλη­τής του ρεκόρ του οποί­ου κατέρ­ρι­ψα να ήταν εδώ, λέτε να ήταν εδώ; Ήταν απί­στευ­το, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς, πραγ­μα­τι­κά δεν υπάρ­χει κενή θέση». Μετά το δεύ­τε­ρο δια­δο­χι­κό του χρυ­σό μετάλ­λιο σε Ευρω­παϊ­κό ανοι­κτού στί­βου, ο Τεντόν­γλου τόλ­μη­σε να θέσει τον νέο στό­χο του: «Θεω­ρώ ότι κάθε άλτης του μήκους πρέ­πει να έχει στο μυα­λό του τα εννέα μέτρα, εννο­εί­ται ότι το έχω κι εγώ στο δικό μου. Πολύ δύσκο­λο, θέλω μισό μέτρο ακό­μα, θα προ­σπα­θώ πάντα να το πλη­σιά­σω». Για να πει για το Παγκό­σμιο Πρω­τά­θλη­μα του 2023, καθώς είχε κατα­κτή­σει το αση­μέ­νιο μετάλ­λιο στο φετι­νό Παγκό­σμιο στο Όρε­γκον: «Του χρό­νου είναι το Παγκό­σμιο και δεν θέλω να μου ξεφύ­γει. Και δεν θα μου ξεφύγει!».

Ανα­λυ­τι­κά, ο 24χρονος «χρυ­σός» Ολυ­μπιο­νί­κης του Τόκιο, Μίλ­τος Τεντό­γλου δήλωσε:

«Ήταν πάρα πολύ καλός ο αγώ­νας για εμέ­να. Έκα­να αυτό που ονει­ρευό­μουν, αυτό που πίστευα ότι μπο­ρώ. Μεγά­λο άλμα, ήταν αυτό που έπρε­πε να γίνει. Μπο­ρεί ο αθλη­τής το ρεκόρ του οποί­ου κατέρ­ρι­ψα να ήταν εδώ, λέτε να ήταν εδώ; Ήταν απί­στευ­το, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς, πραγ­μα­τι­κά δεν υπάρ­χει κενή θέση.

Η κερ­κί­δα στο μήκος ήταν γεμά­τη από την οικο­γέ­νειά μου, φίλους μου, από την εθνι­κή ομά­δα, τους ευχα­ρι­στώ πολύ, έκα­ναν φοβε­ρή κερ­κί­δα. Είπα πριν από τον αγώ­να στα παι­διά της ομά­δας ότι αν ξεκι­νή­σω με άκυ­ρο, θα κερ­δί­σω. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Μπο­ρείς να ρυθ­μί­σεις το άκυ­ρο, παρά να πατή­σεις πίσω. Από εκεί και πέρα έκα­να ένα safe άλμα, στο 8μ.52 είχα άπνοια και λέω “εδώ είμα­στε”. Έπρε­πε να το εξα­σφα­λί­σω, ποτέ δεν ξέρεις. Μπο­ρεί να βγει κόντρα αέρας, να βγει κρύο, έπρε­πε να είμαι safe.

Ακό­μη κι αν χάνω μερι­κούς αγώ­νες δεν έχει σημα­σία, για­τί είμαι στα­θε­ρά στο βάθρο, ακό­μη και στα Diamond League, όλοι χάνου­με. Υπάρ­χει πολ­λή πίε­ση, είναι αρκε­τά δύσκο­λο αλλά το παλεύω και στους αγώ­νες μεταλ­λί­ου το γου­στά­ρω πολύ. Σκε­φτεί­τε ότι το πρώ­το μου άλμα στον προ­κρι­μα­τι­κό ήταν ένα μέτρο κάτω. Τώρα είχα σιγου­ριά με την φόρα μου, την έχω δου­λέ­ψει τόσο πολύ στο μυα­λό μου που δεν μπο­ρού­σε να πάει κάτι λάθος. Έλε­γα ok, αν έχει καλές συν­θή­κες, θα είμαι ok.

Θα συνε­χί­σω να κάνω αυτό που κάνω, ό,τι καλύ­τε­ρο μπο­ρώ. Του χρό­νου είναι το Παγκό­σμιο και δεν θέλω να μου ξεφύ­γει. Και δεν θα μου ξεφύ­γει. Είμαι πολύ χαρού­με­νος, χρυ­σό μετάλ­λιο, ρεκόρ αγώ­να, μεγά­λη επί­δο­ση. Αυτό ψάχνω σε κάθε διορ­γά­νω­ση. Μπο­ρού­σα και στο Παγκό­σμιο, αλλά είναι δύσκο­λο, εντά­ξει. Ήμουν δεύ­τε­ρος, ok.

Θεω­ρώ ότι κάθε άλτης του μήκους πρέ­πει να έχει στο μυα­λό του τα εννέα μέτρα, εννο­εί­ται ότι το έχω κι εγώ στο δικό μου. Πολύ δύσκο­λο, θέλω μισό μέτρο ακό­μα, θα προ­σπα­θώ πάντα να το πλησιάσω».

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο