Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μαίνεται ο πύρινος εφιάλτης στα χωριά της Εύβοιας — «Θέλουμε επιτέλους ΣΟΒΑΡΟ αριθμό εναερίων μέσων»

Η Φαρά­κλα, η Λίμνη, η Μουρ­τιά, οι Κεχριές, η Δάφ­νη, οι Ροβιές είδαν τις φλό­γες να επι­στρέ­φουν μέσα στη νύχτα και δοκι­μά­στη­καν εκ νέου. Μετό­χι, Ζοω­δό­χος Πηγή και Καλύ­βια είδαν τις φλό­γες στις αυλές των σπι­τιών και τις προ­σβά­σεις αδιά­βα­τες για την βοή­θεια που περι­μέ­νουν. Αυτή την ώρα η μάχη με τις φλό­γες δίνε­ται στο Σπα­θά­ρι με τις εκκλή­σεις από τους κατοί­κους για ενα­έ­ρια μέσα να είναι συνε­χείς. Εκτός από του πυρο­σβέ­στες, στο χωριό έχουν μεί­νει και κάτοι­κοι που δεν έφυ­γαν παρά τις εντο­λές για εκκένωση.

Το μέτω­πο κινεί­ται και προς τα Καλύ­βια, τον Τρού­πη και το Προ­κό­πι. Ολό­κλη­ρη η περιο­χή έχει καλυ­φθεί από καπνό. Ορα­τό­τη­τα ελά­χι­στη, τα ενα­έ­ρια μέσα είναι δύσκο­λο να προ­σφέ­ρουν βοή­θεια και να διευ­κο­λύ­νουν την κατά­στα­ση. Τα επί­γεια τρέ­χουν από εστία σε εστία, από έκκλη­ση σε έκκλη­ση αλλά τα μέτω­πα που έφτα­σαν από τον Ευβοϊ­κό στο Αιγαίο συνε­χί­ζουν με την ίδια έντα­ση και προς τα νότια. Τα χωριά ζουν τον ίδιο εφιάλτη.

Από την άλλη πλευ­ρά όλο το τμή­μα από τις Κεχριές, τη Δάφ­νη, τη Μυρ­τιά, την Βατε­ρή και τη Λίμνη δοκι­μά­στη­καν άγρια μέχρι που η φωτιά έφτα­σε στη θάλασ­σα. Με καρά­βια φυγα­δεύ­τη­καν μέχρι τις πρω­ι­νές ώρες περισ­σό­τε­ροι από 1.300 άνθρω­ποι προς Αιδηψό.

Βορειό­τε­ρα, στις Ροβιές, το νέο μέτω­πο που κατέ­βη­κε μέχρι τη θάλασ­σα καί­ει ό,τι βρί­σκει μπρο­στά του. Πήρε δυτι­κή κατεύ­θυν­ση προς Αιδη­ψό, με συνέ­πεια μέσα στη νύχτα να γίνο­νται εκκε­νώ­σεις στις κατα­σκη­νώ­σεις της μητρό­πο­λης αλλά και στο γυναι­κείο μονα­στή­ρι της Αγί­ας Ειρή­νης της Χρυσοβαλάντου.

Στα ορει­νά χωριά του Δήμου Ιστιαί­ας Αιδη­ψού οι εξε­λί­ξεις εφιαλ­τι­κές. Οι φλό­γες είτε επι­στρέ­φουν στα χωριά για 2η ή 3η φορά όπως στα χωριά Μαρού­λι, Κοκ­κι­νο­μη­λιά, Κρυο­νε­ρί­της, είτε το μέτω­πο χαρά­ζει και­νούρ­για πορεία και ανα­γκά­ζει τη δημο­τι­κή αρχή να προ­χω­ρά­ει σε εκκε­νώ­σεις όπως έγι­νε με την Τσα­πουρ­νιά. Το χτυ­πο­κάρ­δι για το Ελλη­νι­κό, τα Αβγά­ρια, τη Γαλα­τσώ­να και την Μονο­κα­ρυά συνε­χί­ζε­ται με τη δημο­τι­κή αρχή να προ­σπα­θεί να δημιουρ­γή­σεις ζώνες προ­στα­σί­ας, γύρω από τα χωριά, για να ανα­κό­ψει την πορεία, είτε προς Ιστιαία, είτε προς το Ψαρο­πού­λι και την υπό­λοι­πη παρα­λια­κή περιοχή.

 «Θέλουμε επιτέλους ΣΟΒΑΡΟ αριθμό εναερίων μέσων»

Δεν είναι μόνο τα ενα­έ­ρια μέσα που δεν μπο­ρούν να πετά­ξουν πάνω από την Εύβοια, αλλά η κατά­στα­ση είναι δύσκο­λη και για τα επί­γεια πλέ­ον λόγω της τερά­στιας έκτα­σης της φωτιάς .

‘Άνθρω­ποι και μηχα­νές έχουν ξεπε­ρά­σει τα όριά τους. «Η φωτιά προ­χω­ρά­ει αστα­μά­τη­τη, κατα­στρέ­φει δάσος, σπί­τια, απει­λείς ζωές» σημειώ­νει ο περι­φε­ρειάρ­χης Στε­ρε­άς Ελλά­δας κ Φάνης Σπα­νός σε ανάρ­τη­σή του στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης και συμπλη­ρώ­νει: «Θέλου­με επι­τέ­λους ΣΟΒΑΡΟ αριθ­μό ενα­ε­ρί­ων μέσων, που ζητά­με από την πρώ­τη μέρα! Και περισ­σό­τε­ρα πυρο­σβε­στι­κά οχή­μα­τα!». Για να κατα­λή­ξει: «Η φωτιά ΔΕΝ σβή­νει μόνο με τις μπουλ­ντό­ζες και αν την αφή­σου­με μπο­ρεί να φτά­σει πραγ­μα­τι­κά ΠΑΝΤΟΥ!».

Φώτης Αγγου­λές, ο προ­λε­τά­ριος ποιητής

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο