Μαζί με την Αττική Οδό “βούλιαξαν” στο χιόνι και οι αμαρτωλές ΑΕ ΡαδιοΤαξί

Γρά­φει ο Γιάν­νης Π. //

(timeline –επί το ελλη­νι­κό­τε­ρο χρονολόγιο)
ώρα 9.30μμ 26-Ιαν-2022
Κατοι­κώ ‑ως γνω­στό, 10λ από το κέντρο της Αθή­νας και απο­λαμ­βά­νω μπα­μπου­λω­μέ­νος την κατ’ ευφη­μι­σμό “ζέστη” (15^οC), από ένα ρημά­δι “inverter”, κάνο­ντας ζάπινγκ και κατε­βά­ζο­ντας καντή­λια με αυτά που βλέ­πω και ακούω ‑κανο­νι­κή πλύ­ση εγκε­φά­λου … περι­μέ­νο­ντας το αφιέ­ρω­μα στον Μαχαι­ρί­τσα (ώδυ­νεν όρος …)

Ξαφ­νι­κά θυμά­μαι πως έχω ραντε­βού με για­τρό κάπου προς (παρά­δει­σο) Αμα­ρου­σί­ου, νωρίς (7.15πμ) αύριο το πρωί …λέω να απο­φύ­γω την οδή­γη­ση και μου έρχε­ται η φαει­νή του ράδιο ταξί

–ξέρω πως χρε­ώ­νει το κατι­τίς του παρα­πά­νω (που για κοντι­νές απο­στά­σεις είναι μέχρι και 150% ‑υπερ­βαί­νο­ντας και το μίσθω­μα), αλλά λέω «δε βαριέ­σαι»… μπρο­στά στο να φάω τα μού­τρα μου χαλάλι.

9.42–10.12μμ (ξεκί­νη­σε στο μετα­ξύ κι ο Μαχαιρίτσας)

Αρχί­ζο­ντας από τις επώ­νυ­μες (κάνο­ντας κλικ ραδιο­τα­ξί στο δια­δί­κτυο, βγά­ζει κάποιες χιλιά­δες λήμ­μα­τα) και φτά­νο­ντας στις “ανώ­νυ­μες” (όλες ΑΕ & Σια είναι έτσι κι αλλιώς) …τζί­φος ‑η απά­ντη­ση copy-paste: «δεν χρειά­ζε­ται κύριε να κάνε­τε κρά­τη­ση από τώρα! Χιλιά­δες τα ταξί μας –καλέ­στε αύριο πρωί και σε 15λ θα είναι στην πόρ­τα σας» (είπα ΟΚ! ‑μέγα λάθος μου)

12.45 (00.45πμ)

Μετά το event -μισο_lifestyle –κάπως έτσι εξε­λί­χτη­κε η εκπο­μπή για τον Μαχαι­ρί­τσα, τελειώ­νο­ντας μισο­κοι­μώ­με­νος και το ντο­κι­μα­ντέρ «ο διωγ­μός των ουγε­νό­των» στην ΕΤ3, απο­φά­σι­σα να την πέσω…

05.20πμ 27-Γενά­ρη (σήμε­ρα το πρωί)

…10–5‑5, 6/2+8 20 φορές το 15, 11+7 18 σύνο­λο 16, πρέ­πει να ‘ναι εντά­ξει λες να ‘χω λάθος, ας τα ξανα­δώ …αν σηκω­θώ νωρίς, θα ξεκι­νή­σω νωρίς κλπ., κάνο­ντας βια­στι­κά ένα καφέ άρχι­σα τα τηλέ­φω­να για (ραδιο)ταξί: μάλι­στα ναι; από Και­σα­ρια­νή προς άγιο Θωμά; …περι­μέ­νε­τε παρα­κα­λώ!, ανα­μο­νή 10λ: δυστυ­χώς κύριε δεν έχου­με τίπο­τε δια­θέ­σι­μο καλέ­στε πάλι σε ένα τέταρ­το… (ωχ την πατή­σα­με), δεύ­τε­ρο τηλέ­φω­νο, τρί­το, τα ίδια ‑6.00πμ πλέ­ον η ώρα και απο­φα­σί­ζω να πάω με το ΙΧ.

Φαρά­σι σκού­πα φτιά­ρι κοκα­λω­μέ­νο χιό­νι παντού. Το βάζω μπρο­στά να ζεστα­θεί και τσε­κά­ρω το δρό­μο –γυα­λί. Απο­φα­σί­ζω να μην πάρω το ρίσκω.

Ντύ­νο­μαι στο­λί­ζο­μαι, βάζω και το καλό after save που μου πήρε η κόρη μου τις προ­άλ­λες και ξεκι­νάω για την πλα­τεία Και­σα­ρια­νής (με τα πόδια) 3λ από το σπί­τι 10λ από το κέντρο της Αθήνας .

Κοί­τα να δεις λέω που θα βρω μέχρι και θέση στο 214|224 και μετά μετρό …αμ δε! Ερη­μιά και καταχνιά.

Τελι­κά εμφα­νί­ζε­ται ένα ταξί …λίγο ταλαι­πω­ρη­μέ­νο, αλλά με μισά­νοι­χτο παρά­θυ­ρο και μου­σι­κή Στε­λά­ρας «Πέντε πάνω, πέντε κάτω» | στο φινά­λε θα τη βρού­με | η καρ­διά δεν είναι ΝΑΤΟ | έτσι να απο­χω­ρού­με | Πέντε πάνω, πέντε κάτω — θα τη βρού­με σίγουρα.

Το είχα αγα­πή­σει αυτό το τρα­γού­δι …πολ­λές ανα­μνή­σεις από τότε (1976) που πήγα στο στρα­τό (Βρυ­σι­κά –στο “τριε­θνές”)…

Ο ταξι­τζής «ανε­ξάρ­τη­τος» ‑θα μας φάνε οι εται­ρεί­ες φίλε … και αρι­στε­ρός γενι­κώς –«καλά τα λέει ο Κου­τσού­μπας, αλλά…»

Φτά­σα­με στην ώρα μας στον άγιο Θωμά το κοντέρ έγρα­ψε ~12€ του άφη­σα 15. Το στέ­ρεο παιά­νι­ζε το «Η ζωή μου όλη» είναι μια ευθύ­νη | όλα μου τα παίρ­νει τίπο­τα δε δίνει | η ζωή μου όλη είναι ένα καμί­νι | που ‘χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει

Η ζωή μου όλη μια ανοη­σία | κι η μονα­δι­κή μου η περιου­σία | η ζωή μου όλη είναι μια θυσία | που σκο­πό δεν έχει ούτε σημασία

Η ζωή μου όλη είναι ένα τσι­γά­ρο | που δεν το γου­στά­ρω κι όμως το φου­μά­ρω | κι όταν γίνει η γόπα κέρα­σμα στο χάρο | όταν έρθει η ώρα και τόνε τρα­κά­ρω (όπως ακρι­βώς έπρα­ξε ο Άκης Πάνου –στίχοι+μουσική)

10.00 πμ η ώρα «χαρά θεού» και κατε­βαί­νω με τα πόδια από τα γνώ­ρι­μα στε­νά­κια του Χαλαν­δρί­ου –κοντεύω να φτά­σω Μεσο­γεί­ων, στο «πεντά­γω­νο». Αν λει­τουρ­γεί το μετρό θα είμαι Και­σα­ρια­νή σε 15–20λ …έχου­με μαλ­λί να ξάνου­με, ο λαός στον αγώ­να για υπο­δο­μές και μέτρα προ­στα­σί­ας της ζωής του — μπρο­στά μας η μεγά­λη συγκέ­ντρω­ση του Σαβ­βά­του και όλοι πρέ­πει να βάλου­με το λιθα­ρά­κι μας: στο Σύνταγ­μα θα «χτυ­πά» η καρ­διά των εργα­ζο­μέ­νων και του λαού

Στο Σύνταγ­μα θα “χτυ­πά” το Σάβ­βα­το η καρ­διά των εργα­ζο­μέ­νων και του λαού

Από τα “σωφεράκια” στα (Ράδιο) Ταξί ΑΕ

Πιτσι­ρι­κάς γύρω στα 8–9 είχα απο­λαύ­σει Μίμη Φωτό­που­λο με το σαρα­βα­λά­κι του (ένα προ­πο­λε­μι­κό ταξί Φια­τά­κι) ως Βάγ­γο Τσι­ρί­κο στο «σωφε­ρά­κι» ‑δίπλα του ο μεγά­λος έρω­τας η Λέλα (Σμα­ρού­λα Γιού­λη). Τότε για πρώ­τη φορά και το δέλε­αρ του εκσυγ­χρο­νι­σμού με τη μορ­φή ενός νέου αυτο­κι­νή­του –ας πού­με Κόν­σουλ (Ford Console), τα αμε­ρι­κά­νι­κα κόστι­ζαν μια περιουσία.

60+ χρό­νια μετά τη «λύση» έδω­σε η 2^η φορά “αρι­στε­ρά”, με την κυβέρ­νη­ση να δια­λα­λεί σε όλους τους τόνους ότι «φέρ­νει την ανά­πτυ­ξη» βάζο­ντας ταυ­τό­χρο­να «τάξη στην αγο­ρά» και τη ΝΔ να την κατη­γο­ρεί ότι «υπο­νο­μεύ­ει την επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και την και­νο­το­μία».

Στην αντι­πα­ρά­θε­ση μάλι­στα πήρε ενερ­γά μέρος και μερί­δα του αστι­κού Τύπου (+ΜΚΔ) για «στή­ρι­ξη των συντε­χνιών» ένα­ντι της «υγιούς επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας», ενώ άμε­ση παρέμ­βα­ση είχε επί­σης η εται­ρεία «Beat»- απευ­θυν­θεί­τε   αν ψάχνε­τε για λιμου­ζί­νες (πρώ­ην «Taxibeat»), που κατη­γό­ρη­σε την κυβέρ­νη­ση ότι βάλ­λει στο­χευ­μέ­να ενα­ντί­ον της, αλλά και η Ομο­σπον­δία Ταξί, η οποία χει­ρο­κρό­τη­σε την πρω­το­βου­λία της κυβέρ­νη­σης με την αιτιο­λο­γία ότι βάζει φρέ­νο στον αθέ­μι­το ανταγωνισμό.

Οι εται­ρεί­ες που παρέ­χουν δυνα­τό­τη­τα να κλεί­σει κανείς ραντε­βού (με ταξί ή ΙΧ), μέσω της χρή­σης εφαρ­μο­γής στο δια­δί­κτυο –γνω­στή και η «Uber» (πολυ­ε­θνι­κή αμε­ρι­κα­νι­κών συμ­φε­ρό­ντων με δρα­στη­ριό­τη­τα σε πολ­λές πόλεις παγκο­σμί­ως ‑εξα­γο­ρά­στη­κε από τη «Daimler»)

Τα προη­γού­με­να χρό­νια ήταν περιο­ρι­σμέ­να τα περι­θώ­ρια κερ­δο­φο­ρί­ας για το μεγά­λο κεφά­λαιο στο συγκε­κρι­μέ­νο κλά­δο, λόγω του μεγά­λου κόστους της αγο­ράς και συντή­ρη­σης του απαι­τού­με­νου στό­λου οχη­μά­των και κυριαρ­χού­σε η αυτο­α­πα­σχό­λη­ση +μίσθω­ση.

Δάσκα­λος για μια ακό­μη φορά ο Συρι­ζα συνε­χί­ζο­ντας από εκεί ακρι­βώς που στα­μά­τη­σαν οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις, (Ν. 4070 & 4093|12, 4199|13, 4313|14 κλπ) και ολο­κλη­ρώ­νο­ντας το νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο μέσω του οποί­ου θα διευ­κο­λυν­θεί συνο­λι­κά η δια­δι­κα­σία συγκε­ντρο­ποί­η­σης και θα μπο­ρέ­σουν όλα τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά «λου­λού­δια» να ανθί­σουν ανε­μπό­δι­στα: εται­ρεί­ες ηλε­κτρο­νι­κής ή τηλε­φω­νι­κής δια­με­σο­λά­βη­σης, ενοι­κί­α­σης οχη­μά­των, του­ρι­στι­κά γρα­φεία και κάθε είδους επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχή­μα­τα, που θα προ­κύ­ψουν και στο μέλ­λον από το μηδέν ή από τη μετε­ξέ­λι­ξη ραδιο­τα­ξί και άλλων οικο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων του χώρου που επι­διώ­κουν να επεκταθούν.

Και αυτό δεν αναι­ρεί­ται από τις αντι­δρά­σεις ενός επι­χει­ρη­μα­τι­κού σχή­μα­τος που επι­διώ­κει να κρα­τή­σει την πρω­το­κα­θε­δρία του ένα­ντι των μελ­λο­ντι­κών αντα­γω­νι­στών του, ούτε από το γεγο­νός ότι κυβέρ­νη­ση και αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση –όπως πάντα κατα­λή­γουν στη στή­ρι­ξη δια­φο­ρε­τι­κών μερί­δων επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων στον κλάδο.

Παρά τους λεο­ντα­ρι­σμούς περί «τάξης» στην επι­βα­τι­κή μετα­φο­ρά, οδή­γη­σαν σε νέα αδιέ­ξο­δα τις καθη­με­ρι­νές αυξη­μέ­νες ανά­γκες της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας για ανα­βαθ­μι­σμέ­νες ποιο­τι­κές, ασφα­λείς και φτη­νές συγκοι­νω­νί­ες μαζι­κής μεταφοράς.
Ήδη από το 2001 τα ταξί πέρα­σαν με νόμο σε μεγα­λοϊ­διο­κτή­τες (ίδρυ­ση εται­ριών ΑΕ), ενώ τα ανερ­μά­τι­στα συν­δι­κα­λι­στι­κά όργα­να (ηγε­σί­ες του ΣΑΤΑ και της Πανελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας) έδω­σαν το πρά­σι­νο φως στις κατα­στρο­φι­κές για χιλιά­δες επαγ­γελ­μα­τί­ες αλλα­γές.

Πηγή — Περισ­σό­τε­ρα

Δεί­τε και (2017) Ανα­κοί­νω­ση του Τμή­μα­τος ΕΒΕ της ΚΕ του ΚΚΕ | Για τις εξε­λί­ξεις στους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους στα ταξί.