Μακάριος, μια μεγάλη μορφή του κυπριακού ελληνισμού

Στις 3 Αυγού­στου 1977 πεθαί­νει ο Μακά­ριος. Μια μεγά­λη μορ­φή του κυπρια­κού ελλη­νι­σμού, θρύ­λος για τους αγω­νι­ζό­με­νους κατά της αποι­κιο­κρα­τί­ας λαούς. Πρό­ε­δρος της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας από την ίδρυ­σή της μέχρι το θάνα­τό του. Κατα­γό­ταν από ποι­με­νι­κή οικο­γέ­νεια. Ανέ­βη­κε στον αρχιε­πι­σκο­πι­κό θρό­νο της Κύπρου το 1950. Ηγή­θη­κε του εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώ­να κατά της βρε­τα­νι­κής αποι­κιο­κρα­τί­ας στο διά­στη­μα 1955 — 1959. Διώ­χτη­κε από τους Βρε­τα­νούς και εξο­ρί­στη­κε στις Σεϋ­χέλ­λες. Ηταν φανα­τι­κός υπέρ­μα­χος της ανε­ξαρ­τη­σί­ας της Κύπρου. Η θέση του αυτή τον έφε­ρε αντι­μέ­τω­πο με τις μεγά­λες δυνά­μεις και κυρί­ως με τη Βρε­τα­νία και τις ΗΠΑ, που μεθό­δευαν από το 1960 τη ΝΑΤΟ­ποί­η­ση. Με σθέ­νος υπο­στή­ρι­ξε την παρα­μο­νή της Κύπρου στο χώρο των Αδε­σμεύ­των, όπου και υπήρ­ξε επι­φα­νής ηγέ­της. Βρι­σκό­ταν στο στό­χα­στρο της άρχου­σας τάξης και της Ελλά­δας, που επα­νει­λημ­μέ­νως επι­χεί­ρη­σε την ανα­τρο­πή, ακό­μα και τη δολο­φο­νία του. Το 1974 ανε­τρά­πη από το πρα­ξι­κό­πη­μα της χού­ντας των Αθη­νών, κατά­φε­ρε, όμως, να δια­φύ­γει και να ηγη­θεί και πάλι των προ­σπα­θειών του κυπρια­κού λαού για την απο­κα­τά­στα­ση της δημο­κρα­τί­ας και της ελευθερίας.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης