Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος

Στις 6 Μαΐ­ου 1758 γεν­νιέ­ται στην πόλη Αράς της Γαλ­λί­ας ο Μαξι­μι­λια­νός Ροβε­σπιέ­ρος. Ήταν δικη­γό­ρος και γρή­γο­ρα ξεχώ­ρι­σε για τις επαγ­γελ­μα­τι­κές του ικα­νό­τη­τες και απέ­κτη­σε φήμη ως υπε­ρα­σπι­στής των φτωχών.

Στην κεντρι­κή πολι­τι­κή σκη­νή της Γαλ­λί­ας εισήλ­θε τον Μάιο του 1789, ως μέλος των Γενι­κών Τάξε­ων, που συgκά­λε­σε ο Λου­δο­βί­κος ο 16ος. Ο Ροβε­σπιέ­ρος, θαυ­μα­στής του Ζαν Ζακ Ρου­σό και των Δια­φω­τι­στών, αμέ­σως ανέ­λα­βε πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νος τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα απέ­να­ντι στον κλή­ρο και τους ευγενείς.

Πορ­τραί­το του Ροβε­σπιέ­ρου από τον Λουί Μπουαγί

Μόλις ξέσπα­σε η Γαλ­λι­κή Επα­νά­στα­ση στις 14 Ιου­λί­ου του 1789 ο Ροβε­σπιέ­ρος ανα­δεί­χθη­κε ένας από τους αδιαμ­φι­σβή­τη­τους ηγέ­τες της, συμ­με­τέ­χο­ντας στην πολι­τι­κή παρά­τα­ξη των «Ιακω­βί­νων», που απε­τε­λεί­το από τα πιο ριζο­σπα­στι­κά στοι­χεία της ανερ­χό­με­νης αστι­κής τάξης. Το προ­σω­νύ­μιο που του απο­δό­θη­κε τότε και τον ακο­λού­θη­σε ως το τέλος της ζωής του ήταν «Αδιά­φθο­ρος».

Υπήρ­ξε από τους συνε­πέ­στε­ρους υπε­ρα­σπι­στές των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων στις διά­φο­ρες περιό­δους της Επα­νά­στα­σης και αμεί­λι­κτος εχθρός των υπο­νο­μευ­τών του επα­να­στα­τι­κού καθε­στώ­τος των Ιακω­βί­νων. Οι θέσεις του δια­κρί­νο­νταν από τη στα­θε­ρή πίστη του στη λαϊ­κή εξου­σία και την πολι­τι­κή ισό­τη­τα, ενώ δια­κρί­θη­κε για τις ριζο­σπα­στι­κές του θέσεις σε σει­ρά ζητη­μά­των, όπως το αγρο­τι­κό, με την κατάρ­γη­ση της φεου­δαρ­χί­ας. Ο Ροβε­σπιέ­ρος , ανα­γνω­ρί­ζο­ντας τη σημα­σία της επα­να­στα­τι­κής εξου­σί­ας τόνι­ζε: «Η επα­νά­στα­ση είναι πόλε­μος της ελευ­θε­ρί­ας κατά των εχθρών της. Το Σύνταγ­μα είναι το καθε­στώς της νικη­φό­ρας και ειρη­νι­κής ελευθερίας».

Στις 26 Ιου­λί­ου 1794, ο Ροβε­σπιέ­ρος έβγα­λε την τελευ­ταία ομι­λία του στη Συντα­κτι­κή, απα­ντώ­ντας στις επι­κρί­σεις για τυραν­νία: «Υπάρ­χουν, σας βεβαιώ­νω, καθα­ρές καρ­διές, με βαθύ μίσος για την τυραν­νία, με φιλεύ­σπλα­χνο ζήλο για τους κατα­πιε­σμέ­νους, με ιερή αγά­πη για τη μητέ­ρα- πατρί­δα, με ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη αγά­πη για την ανθρω­πό­τη­τα, με όλα αυτά χωρίς τα οποία μια μεγά­λη επα­νά­στα­ση δεν είναι τίπο­τα άλλο από ένα θορυ­βώ­δες έγκλη­μα που αρκεί­ται να κατα­στρέ­ψει ένα άλλο έγκλη­μα. Ναι, υπάρ­χει αυτή η γεν­ναία φιλο­δο­ξία να οικο­δο­μή­σου­με εδώ, στη Γη, την πρώ­τη Δημοκρατία».

Δύο μέρες μετά, o Ροβε­σπιέ­ρος οδη­γού­νταν στην γκι­λο­τί­να. Μία ετε­ρό­κλη­τη συμ­μα­χία αντι­πά­λων και συντρό­φων τους από τους «Ιακω­βί­νους», που δια­φω­νού­σαν με την πολι­τι­κή του, τον ανέ­τρε­ψαν και χωρίς δίκη τον οδή­γη­σαν στην γκι­λο­τί­να στις 28 Ιου­λί­ου 1794.

Ο Μαξι­μι­λια­νός Ροβε­σπιέ­ρος συκο­φα­ντή­θη­κε από τους αντι­πά­λους του και αρκε­τές συκο­φα­ντί­ες ανα­πα­ρά­γο­νται μέχρι και σήμερα.