Μαρία Αλκαίου, σπουδαία ηθοποιός

Η σπου­δαία ηθο­ποιός Μαρία Αλκαί­ου έφυ­γε τα ξημε­ρώ­μα­τα της 1ης μέρας του 2005 σε ηλι­κία 89 χρόνων.

Η Μαρία Αλκαί­ου ήταν κόρη των δια­κε­κρι­μέ­νων ηθο­ποιών Νίκου Παπα­γε­ωρ­γί­ου και Σαπ­φούς Αλκαί­ου. Πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε στη σκη­νή σε ηλι­κία πέντε ετών στον θία­σο της Κυβέ­λης, που ήταν μάλι­στα και νονά της. Αργό­τε­ρα σπού­δα­σε στη δρα­μα­τι­κή σχο­λή του Εθνι­κού και το 1934 έγι­νε μέλος του ΣΕΗ. Ο πρώ­τος της ρόλος ήταν η Λανά­ρω στον «Βασι­λι­κό» του Αντ. Μάτε­σι στο Εθνι­κό το 1935, όπου έπαι­ξε μαζί με τους γονείς της. Η δεύ­τε­ρη εμφά­νι­σή της έγι­νε τον ίδιο χρό­νο στον «Ανθρω­πο του Δια­βό­λου» του Μπέρ­ναρ Σo. Παρέ­μει­νε πολ­λά χρό­νια στο Εθνι­κό Θέα­τρο, παί­ζο­ντας σε δεκά­δες έργα και ερμη­νεύ­ο­ντας πολ­λούς σημα­ντι­κούς ρόλους. Δια­κρί­θη­κε στην κλα­σι­κή κωμω­δία, σε έργα του Μολιέ­ρου και του Γκολ­ντό­νι, αλλά και των Πιρα­ντέ­λο, Σαίξ­πηρ, Μπ. Σο κ.ά. Από το πλή­θος των ρόλων που ερμή­νευ­σε στο Εθνι­κό ξεχω­ρι­στή ήταν η επι­τυ­χία της στον «Πει­ρα­σμό» του Ξενό­που­λου, στις «Τρεις αδελ­φές» και στον «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ.

Παντρεύ­τη­κε τον Τίτο Βαν­δή και σε δεύ­τε­ρο γάμο τον βιο­λο­νί­στα και διευ­θυ­ντή ορχή­στρας Βύρω­να Κολά­ση. Τρί­τος της σύζυ­γος ήταν ο Βασί­λης Δια­μα­ντό­που­λος. Μια σημα­ντι­κή στιγ­μή στην καριέ­ρα της ήταν το 1958 όταν μαζί με τον σύντρο­φό της Βασί­λη Δια­μα­ντό­που­λο, αφού απο­χώ­ρη­σαν από το Εθνι­κό Θέα­τρο, ίδρυ­σαν το Νέο Θέα­τρο (λει­τούρ­γη­σε μέχρι το 1967) και παρου­σί­α­σαν ένα πλού­σιο ρεπερ­τό­ριο από ξένα (Μπρεχτ, Ντε Φίλι­πο κ.ά.) και ελλη­νι­κά έργα (Καμπα­νέλ­λη, Κορο­μη­λά, Ρούσ­σου κ.ά.). Τα χρό­νια της δικτα­το­ρί­ας μετα­νά­στευ­σαν οικο­γε­νεια­κώς στο Παρί­σι. Η Μαρία Αλκαί­ου γύρι­σε στην Ελλά­δα το 1972.

Ξεχω­ρι­στή στιγ­μή επί­σης και μεγά­λη επι­τυ­χία ήταν η συνερ­γα­σία της με τον Πέτρο Φυσ­σούν στο έργο της Λίλιαν Χέλ­μαν «Φρου­ρά του Ρήνου», το 1972. Συνερ­γά­στη­κε στη συνέ­χεια με τον Δημή­τρη Ποταμίτη.

Στο Εθνι­κό Θέα­τρο η Μαρία Αλκαί­ου επέ­στρε­ψε ύστε­ρα από 35 χρό­νια το 1993, ερμη­νεύ­ο­ντας τον ρόλο της για­γιάς — αφη­γή­τριας στη «Φάρ­μα των ζώων» του Οργουελ.

Η εμφά­νι­σή της στον κινη­μα­το­γρά­φο προη­γή­θη­κε της θεα­τρι­κής. Το 1933 έπαι­ξε στην κινη­μα­το­γρα­φι­κή δια­σκευή του έργου «Δεσποι­νίς δικη­γό­ρος» του Θεοδ. Συνα­δι­νού με σκη­νο­θέ­τη τον Πέλο Κατσέ­λη και στις ται­νί­ες «Με φόβο και πάθος» του Φώσκο­λου, η «Φόνισ­σα» του Φέρ­ρη, δια­σκευή της ομώ­νυ­μης νου­βέ­λας του Παπα­δια­μά­ντη. Για την ερμη­νεία της τιμή­θη­κε το 1975 από το Φεστι­βάλ Θεσ­σα­λο­νί­κης με το βρα­βείο πρώ­του γυναι­κεί­ου ρόλου. Αλλά και στην τηλε­ό­ρα­ση η παρου­σία της ήταν έντο­νη, με συμ­με­το­χές σε πετυ­χη­μέ­νες σει­ρές. Το 1973 έκα­νε μεγά­λη επι­τυ­χία στο ρόλο της Καλο­μοί­ρας στη σει­ρά «Κεκλει­σμέ­νων των θυρών», ενώ συμ­με­τεί­χε ακό­μη στους «Εμπό­ρους των εθνών», στη «Γυφτο­πού­λα», στους «Παν­θέ­ους» κ.ά. Το 1997 τιμή­θη­κε με το έπα­θλο «Μαρί­κα Κοτο­πού­λη» για το σύνο­λο της προ­σφο­ράς της στο θέατρο.