Μαϊάμι, η μάχη στη φωλιά του θηρίου

Επι­μέ­λεια – μετά­φρα­ση: Βαγ­γέ­λης Γονα­τάς //

Ακό­μα πιο πολ­λοί ενά­ντια στον Αποκλεισμό

Του Andrés Gómez*

Αυτό το διά­στη­μα, καθώς  μετα­βάλ­λε­ται η  πολι­τι­κή των ΗΠΑ ένα­ντι της Κού­βας, είναι πολύ περισ­σό­τε­ροι  οι παρά­γο­ντες στις ΗΠΑ που  εκφρά­ζουν δημό­σια  την υπο­στή­ρι­ξή τους στις από­πει­ρες να δοθεί τέλος στην πολι­τι­κή του απο­κλει­σμού, του Εμπάρ­γκο όπως ονο­μά­ζε­ται σε αυτή τη χώρα.

Υπάρ­χουν  πολ­λοί σημα­ντι­κοί τομείς, παρα­γω­γι­κοί (ιδιαί­τε­ρα στον αγρο­τι­κό τομέα), εμπο­ρι­κοί και οικο­νο­μι­κοί, καθώς και αξιο­ση­μεί­ω­τα πολι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που μπο­ρούν να δώσουν  μια για πάντα τέλος, σε μια ανα­χρο­νι­στι­κή πολι­τι­κή που δεν συνά­δει με τα  πολι­τι­κά και οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα του συστή­μα­τος που διέ­πει τις ΗΠΑ,  ώστε να δημιουρ­γη­θεί στη συνέ­χεια, μια πολι­τι­κή που θα αντα­πο­κρί­νε­ται στις ανά­γκες και στη σημε­ρι­νή  πραγματικότητα.

Ουσια­στι­κά, αυτό που επι­χει­ρεί­ται είναι να αντι­κα­τα­στα­θεί η άχρη­στη  πολι­τι­κή  αλα­ζο­νεί­ας και  υπε­ρη­φά­νειας της αυτο­κρα­το­ρί­ας, από μια άλλη, αυτή “των τρα­γου­διών των σει­ρή­νων”, όπως την ονο­μά­ζει η Κου­βα­νή στο­χα­στής  Graziella Pogolotti σε ένα πρό­σφα­το δοκί­μιό της.

Στα­δια­κά, με  έξυ­πνο  αλλά αδυ­σώ­πη­το τρό­πο, αυτά τα πολι­τι­κά και οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, υπο­στη­ρί­ζουν όλο και περισ­σό­τε­ρο την έκκλη­ση του Προ­έ­δρου Ομπά­μα προς το Κογκρέ­σο, να δώσει τέλος στους νόμους και στις εκτε­λε­στι­κές δια­τά­ξεις που συν­θέ­τουν το καθε­στώς  του Αποκλεισμού/Εμπάργκο.

Για παρά­δειγ­μα, όλο και περισ­σό­τε­ρο ο τύπος της χώρας επι­ση­μαί­νει ότι η πλειο­ψη­φία του πλη­θυ­σμού των ΗΠΑ  υπο­στη­ρί­ζει τον τερ­μα­τι­σμό  του εμπάρ­γκο. Μεγά­λη δημο­σιό­τη­τα δόθη­κε στην έρευ­να του Pew Research Center, κατά την οποία το 72% των βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κών υπο­στη­ρί­ζουν τον τερ­μα­τι­σμό του εμπάρ­γκο, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου και59% των Ρεπου­μπλι­κά­νων. Είναι ενδια­φέ­ρον ότι, σύμ­φω­να με αυτή την έρευ­να, η υπο­στή­ρι­ξη ανά­με­σα στους Ρεπου­μπλι­κά­νους  μιας νέας πολι­τι­κής περισ­σό­τε­ρου εμπο­ρί­ου με την Κού­βα    έχει αυξη­θεί κατά 15% από το Γενά­ρη έως τον Ιού­λιο του 2015, καθι­στώ­ντας αυτό το δεί­κτη, τον ταχύ­τε­ρα ανα­πτυσ­σό­με­νο  υπέρ του τερ­μα­τι­σμού του εμπάργκο.

Πολ­λά σχέ­δια νόμου καθώς και τρο­πο­ποι­ή­σεις σε άλλα σχέ­δια νόμου, κατα­τί­θε­νται τόσο στη Βου­λή των Αντι­προ­σώ­πων όσο και στη Γερου­σία, περισ­σό­τε­ρο από  Ρεπου­μπλι­κά­νους Αντι­προ­σώ­πους και Γερου­σια­στές, παρά από Δημο­κρα­τι­κούς. Σχέ­δια Νόμου και Τρο­πο­ποι­ή­σεις που ξεκι­νά­νε από την άρση των ταξι­διω­τι­κών περιο­ρι­σμών προς την Κού­βα, και φτά­νουν μέχρι την πλή­ρη κατάρ­γη­ση όλων των νόμων και δια­τά­ξε­ων που συν­θέ­τουν τον  αποκλεισμό/εμπάργκο, ιδιαί­τε­ρα το Νόμο  Helms Burton του 1996. Θα πρέ­πει να υπο­θέ­σου­με ότι όλο αυτό, είναι καλά μελε­τη­μέ­νο, ειδι­κά εν όψει των γενι­κών εκλογών.

Οι πιθα­νές επεν­δύ­σεις στην κου­βα­νι­κή οικο­νο­μία είναι επι­θυ­μη­τές από  πλευ­ράς των εμπο­ρι­κών,   παρα­γω­γι­κών και  χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κών ομί­λων των ΗΠΑ. Οι εκτι­μή­σεις για το ύψος των εμπο­ρι­κών συναλ­λα­γών μετα­ξύ των δύο χωρών ποι­κί­λουν, καμία  από αυτές όμως, δεν είναι μικρό­τε­ρη από 2 δις δολά­ρια το χρό­νο.  Μία από αυτές, βασι­σμέ­νη σε μια μελέ­τη του   Ινστι­τού­του Peterson για τη Διε­θνή Οικο­νο­μία, εκτι­μά ότι η εξα­γω­γή  προ­ϊ­ό­ντων των ΗΠΑ στην Κού­βα θα μπο­ρού­σε να φθά­σει μέχρι και 4,3 δις  δολά­ρια ετη­σί­ως. Πέρα από αυτό, άλλες μελέ­τες υπο­στη­ρί­ζουν ότι η ομα­λο­ποί­η­ση των εμπο­ρι­κών συναλ­λα­γών μετα­ξύ των δύο χωρών θα δημιουρ­γή­σει χιλιά­δες νέες θέσεις εργα­σί­ας σε αυτή τη χώρα.

Η εκτί­μη­ση αυτών των κερ­δών, αφο­ρά μόνο τον εμπο­ρι­κό τομέα, χωρίς να υπο­λο­γί­ζει τους άλλους τομείς της οικο­νο­μί­ας. Και φυσι­κά, για να μπο­ρέ­σουν να υλο­ποι­η­θούν όλες αυτές οι δυνα­τό­τη­τες απαι­τού­νται πιστώ­σεις.  Για να υλο­ποι­ή­σουν τις φιλο­δο­ξί­ες τους όσο αφο­ρά τις επεν­δύ­σεις στην Κού­βα αλλά και στις αγο­ρές τους, αυτά τα συμ­φέ­ρο­ντα υπο­στη­ρί­ζουν ότι πρέ­πει να αρχί­σουν να εξο­μα­λύ­νο­νται αυτές οι οικο­νο­μι­κές σχέ­σεις μετα­ξύ των δύο χωρών με την άρση του αποκλεισμού/εμπάργκο. Όπως είπα και παρα­πά­νω,  γι ‘αυτό  κάνουν ότι κάνουν, σε αυτή τη φάση.

Ένας άλλος παρά­γο­ντας, πιο ειδι­κός, από τους πολ­λούς που ενδια­φέ­ρο­νται για τον τερ­μα­τι­σμό της παλιάς και απο­τυ­χη­μέ­νης πολι­τι­κής (όχι επει­δή είναι παλιά, αλλά επει­δή απέ­τυ­χε) είναι οι κύριοι και οι κυρί­ες που έχουν γεν­νη­θεί στην Κού­βα  και οι από­γο­νοί τους. Οι οποί­οι επί­σης  επι­διώ­κουν να επεν­δύ­σουν στην Κού­βα, με όλες τις εγγυ­ή­σεις των νόμων, καθώς και άλλες, υπο­θέ­τω κυρί­ως λόγω έλλει­ψης κεφα­λαί­ων, οι οποί­οι βέβαια, ενώ μέχρι τώρα φιλο­δο­ξού­σαν απλώς να δώσουν τέλος στη σοσια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση,  τώρα φιλο­δο­ξούν να το επι­τύ­χουν  με τη νέα πολι­τι­κή της αυτο­κρα­το­ρί­ας των “τρα­γου­διών των σειρήνων”.

Αυτοί οι  άνθρω­ποι είναι χρή­σι­μος παρά­γο­ντας στην παρού­σα δια­δι­κα­σία για τον τερ­μα­τι­σμό του απο­κλει­σμού. Είναι οι νέοι επί­ση­μοι συνερ­γά­τες της Ουά­σιγ­κτον στην νέα της πολι­τι­κή για την Κού­βα. Ορι­σμέ­νοι από αυτούς ήταν προ­σκε­κλη­μέ­νοι στον κήπο της πρε­σβεί­ας των ΗΠΑ στην Αβά­να στις 14 Αυγού­στου κατά την τελε­τή έπαρ­σης της Βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κής σημαί­ας και καυ­χή­θη­καν γι’ αυτό.  Αλλά εντά­ξει, ο καθέ­νας  “κάνει τη δου­λειά του”.

Ένα γεγο­νός, όχι ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κό,  συνέ­βη πριν μόλις δύο εβδο­μά­δες εδώ στο Μαϊάμι.

Osmani Garcia, κου­βα­νός reguetonero

Εννοώ την ευτυ­χή συνά­ντη­ση του δημο­φι­λούς Κου­βα­νού τρα­γου­δι­στή Οσμά­νι Γκαρ­σία, που έκα­νε περιο­δεία στις ΗΠΑ, και του Ουρου­γουα­νού “εξυ­πνά­κια”  Πέδρο Σεβ­σεκ. Ο παρου­σια­στής μιας  τηλε­ο­πτι­κής εκπο­μπής παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης (μέχρι αηδί­ας) , υπο­στή­ρι­ξε την τρο­μο­κρα­τία ενά­ντια στον Κου­βα­νι­κό λαό.  Ο κύριος αυτός, είναι ένας από αυτούς που επι­δο­τεί η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ.

Δεν ξέρω πως ξεκί­νη­σε το χάος, αλλά στη συνέ­χεια άνοι­ξαν “οι ασκοί του Αιό­λου”  στην τηλε­ό­ρα­ση του Μαϊ­ά­μι και στα κοι­νω­νι­κά δίκτυα, ανά­με­σα στον Κου­βα­νό τρα­γου­δι­στή και στον Ουρου­γουα­νό. Ήταν θαυ­μά­σια!  Η κου­βα­νι­κή αντε­πα­νά­στα­ση του Μαϊ­ά­μι  συζη­τώ­ντας πρό­σω­πο με πρό­σω­πο με τον κου­βα­νό τρα­γου­δι­στή. Μία συζή­τη­ση για διά­φο­ρα πράγ­μα­τα, ο καθέ­νας με τον συνη­θι­σμέ­νο του τρό­πο, όμως η ουσία της υπό­θε­σης,  κατέ­λη­ξε σε εκρη­κτι­κή αντί­δρα­ση  του Οσμάν Γκαρ­σία για τους εδώ Κου­βα­νούς που υπο­στη­ρί­ζουν τον απο­κλει­σμό και κάνουν ότι άλλο μπο­ρούν ενά­ντια στο λαό της Κούβας.

Το ότι εκφρά­στη­κε έτσι, όπως ο καθέ­νας όταν εκνευ­ρι­στεί και στην Κού­βα και εδώ, ήταν κάτι ανα­με­νό­με­νο.  Το σημα­ντι­κό είναι ότι αυτό είναι συνη­θι­σμέ­νο στο Μαϊ­ά­μι και είναι κατα­νοη­τό από την Κού­βα. Η κλα­σι­κή περι­φρό­νη­ση των “ηγε­τών της εξο­ρί­ας” και άλλων όπως αυτοί, ήταν κάτι που επι­τέ­λους έπρε­πε κάποιος να στη­λι­τεύ­σει δημό­σια, και αυτός ο κάποιος ήταν ο Οσμά­νι Γκαρσία.

Αυτά που ειπώ­θη­καν και από τους δύο, τα είδαν και τα άκου­σαν εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες, αν όχι εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι, μέσω των κοι­νω­νι­κών δικτύ­ων. Η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία αυτών που σχο­λί­α­σαν σε αυτά τα μέσα, κατά γενι­κή ομο­λο­γία, υπο­στή­ρι­ξαν τον Οσμά­νι και χλεύ­α­σαν τον  Σεβσεκ.

Ήταν ένα σημα­ντι­κό μάθη­μα για όλους. Ειδι­κά για εκεί­νους που υπο­τι­μούν ή  αγνο­ούν τον πατριω­τι­σμό αυτών των Κου­βα­νών που μέσα ή έξω από την Κού­βα,  δεν συμ­με­τέ­χουν ή δεν τους ενδια­φέ­ρουν τα πολι­τι­κά ζητή­μα­τα ή δια­τη­ρούν μια κοι­νω­νι­κή συμπε­ρι­φο­ρά από­λυ­τα αμφι­σβη­τή­σι­μη από την υπό­λοι­πη κοι­νω­νία, αλλά απορ­ρί­πτουν κατη­γο­ρη­μα­τι­κά την κατά­χτη­ση ενά­ντια στο λαό της Κού­βας και τις πολι­τι­κές όπως ο Απο­κλει­σμός που κάνει να υπο­φέ­ρουν οι δικοί τους και ο  λαός τους.

Επο­μέ­νως, εκτός από τη δου­λειά μας ενά­ντια στους νόμους και τις δια­τά­ξεις που συν­θέ­τουν τον Αποκλεισμό/ Εμπάρ­γκο, εμείς που απο­τε­λού­με το πατριω­τι­κό – προ­ο­δευ­τι­κό κομ­μά­τι των Κου­βα­νών που ζουν στο εξω­τε­ρι­κό, στις ΗΠΑ και στον υπό­λοι­πο κόσμο, όπως πάντα, θα συνε­χί­σου­με να αγω­νι­ζό­μα­στε ενά­ντια στον απο­κλει­σμό και τις άλλες πολι­τι­κές που παρα­μέ­νουν σε ισχύ και δια­μορ­φώ­νουν το πλαί­σιο της επι­θε­τι­κό­τη­τας των ΗΠΑ ενά­ντια στον Κου­βα­νι­κό λαό.

Χαρού­με­νοι και ικα­νο­ποι­η­μέ­νοι ότι σε αυτούς τους νέους και­ρούς, στον αγώ­να ενά­ντια στον αποκλεισμό/εμπάργκο, μας συντρο­φεύ­ουν νέες δυνά­μεις, τόσο  στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου,  ώστε με τις προ­σπά­θειες όλων να επι­τευ­χθεί ο κοι­νός μας στό­χος, το τέλος αυτής της επαί­σχυ­ντης πολιτικής.

Όπως πάντα συνει­δη­τοί, σε αυτούς τους νέους και­ρούς, εμείς που συγκρο­τού­με τον  πατριω­τι­κό και προ­ο­δευ­τι­κό τομέα των Κου­βα­νών που ζουν στο εξω­τε­ρι­κό, θα δώσου­με το παρόν και όλες μας τις δυνά­μεις για την υπε­ρά­σπι­ση της ανε­ξαρ­τη­σί­ας, της κυριαρ­χί­ας, της ελευ­θε­ρί­ας και της ειρή­νης  του κου­βα­νι­κού λαού, καθώς επί­σης και για την ανά­πτυ­ξη του σοσια­λι­στι­κού του συστή­μα­τος, που έχει επι­λε­γεί και δια­τη­ρεί­ται ελεύ­θε­ρα από τον ίδιο.

Πηγή (στα ισπα­νι­κά): martianos.ning.com

Andrés Gómez

O Andrés Gómez είναι Κου­βα­νός δημο­σιο­γρά­φος, που κατοι­κεί στο Μαϊ­ά­μι. Είναι συνι­δρυ­τής και Εθνι­κός Συντο­νι­στής της “Μπρι­γά­δας Αntonio  Maceo”  που απο­τε­λεί­ται από Κου­βα­νούς που ζουν στις ΗΠΑ  και συμ­με­τέ­χει στην οργά­νω­ση των προ­ο­δευ­τι­κών μετα­να­στευ­τι­κών κου­βα­νι­κών οργα­νώ­σε­ων ”Alianza Martiana” (Συμ­μα­χία Μαρτί).Το 1960 σε ηλι­κία 13 ετών έφυ­γε από την Κού­βα μαζί με την οικο­γέ­νειά του, λόγω της Επα­νά­στα­σης. Στις 21 Δεκέμ­βρη 1977 ίδρυ­σε την   Μπρι­γά­δα  Αntonio  Maceo μαζί με  άλλους  54 νεα­ρούς κου­βα­νούς, όταν  επέ­στρε­ψαν στη γενέ­τει­ρά τους, από την οποία είχαν φύγει ανή­λι­κοι, όταν οι οικο­γέ­νειές τους εγκα­τέ­λει­ψαν το νησί, δια­φω­νώ­ντας με την επα­να­στα­τι­κή δια­δι­κα­σία. Σκο­πός της μπρι­γά­δας είναι η αντι­με­τώ­πι­ση της μόνι­μης επί­θε­σης ενά­ντια στο δικαί­ω­μα στην ειρή­νη και την ανά­πτυ­ξη του κου­βα­νι­κού λαού και η εγκα­θί­δρυ­ση απο­τε­λε­σμα­τι­κών και δίκαιων σχέ­σε­ων ανά­με­σα στους κου­βα­νούς μετα­νά­στες στις ΗΠΑ και στον υπό­λοι­πο κόσμο και στην κου­βα­νι­κή κοι­νω­νία. Σχέ­σε­ων που θα αντα­πο­κρί­νο­νται στην ανά­γκη των μετα­να­στών να έχουν κανο­νι­κές σχέ­σεις με τις οικο­γέ­νειες στο νησί και την υπό­λοι­πη κου­βα­νι­κή κοι­νω­νία. Σε αυτή την κατεύ­θυν­ση θέτουν το καθή­κον του αγώ­να για την υπε­ρά­σπι­ση του δικαιώ­μα­τος του κου­βα­νι­κού λαού για αυτο­διά­θε­ση, για να ζήσει και να ανα­πτυ­χθεί ειρη­νι­κά. Από το 1986 ασκεί συστη­μα­τι­κά μάχι­μη δημο­σιο­γρα­φία στην υπη­ρε­σία της υπε­ρά­σπι­σης της Κού­βας, μέσω της Επι­θε­ώ­ρη­σης Revista Areíto, την οποία διευ­θύ­νει, όπως επί­σης και μέσω  του ραδιο­φω­νι­κού-τηλε­ο­πτι­κού σταθ­μού Radio Miami .