Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με αφορμή μία «γελοιογραφία»

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Τα 100 χρό­νια από την Μεγά­λη Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση, που άλλα­ξε την πορεία της ανθρω­πό­τη­τας «στοι­χειώ­νει» του εχθρούς της, τους ποι­κι­λώ­νυ­μους εκπρο­σώ­πους του παλιού και σάπιου καπι­τα­λι­στι­κού κόσμου. Στον κοι­νό αντι­κο­μου­νι­στι­κό αγώ­να κάποιοι έχουν θέσει και το σκι­τσο­γρα­φι­κό τους, αδιαμ­φι­σβή­τη­το ταλέντο.

Αφορ­μή για το παρα­κά­τω σχό­λιο το σκί­τσο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (29/10) γνω­στού γελοιογράφου.

Η γελοιο­γρα­φία εμφα­νί­ζει τους «Κλασ­σι­κούς»  Μαρξ και Λένιν να πίνουν κάτω από τα λάβα­ρα του εορ­τα­σμού των 100 χρό­νων και στην επα­νά­στα­ση. Μόνο που η επα­νά­στα­ση εμφα­νί­ζε­ται ως «σύν­νε­φο με παντε­λό­νια» (τίτλος γνω­στού ποι­ή­μα­τος του Μαγια­κόφ­σκι, στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση ως κάτι του­λά­χι­στον ουτο­πι­κό) που μάλι­στα γίνε­ται και γερο­ντι­κό (άρα ξεπε­ρα­σμέ­νο) που χρειά­ζε­ται «πάνες ακράτειας»…

Ας δού­με ορι­σμέ­νες πλευρές

1.Το Σύν­νε­φο με Παντε­λό­νια είναι ένα σημα­ντι­κό επα­να­στα­τι­κό ποί­η­μα του Β. Μαγια­κόφ­σκι. Ο ίδιος μιλώ­ντας  στις 25 του Μάρ­τη 1930 στους  κομ­σο­μό­λους της Κόκ­κι­νης Πρέσ­νιας (συνοι­κί­ας της Μόσχας), ανέφερε:

Το Σύν­νε­φο άρχι­σα να το γρά­φω το 1913, τελεί­ω­σε το 1915 και ο πρώ­τος τους τίτλος ήταν Δέκα­τος τρί­τος Από­στο­λος.  Όταν πήγα στη λογο­κρι­σία με ρώτη­σαν. «Επι­θυ­μή­σα­τε λοι­πόν τα κάτερ­γα;»  Τους είπα πως επ’ ουδε­νί λόγο θα το ‘θελα αυτό. Τότε μου σβή­σα­νε έξι σελί­δες, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου και του τίτλου. Με ρώτη­σαν πώς μπο­ρώ να συν­δέω το λυρι­σμό με τόσο μεγά­λη χυδαιό­τη­τα. Τότε τους είπα: «Εντά­ξει, θα ‘μαι αν επι­θυ­μεί­τε σαν λυσ­σα­σμέ­νος, κι αν πάλι θέλε­τε θα ‘μαι ο πιο τρυ­φε­ρός„ όχι άντρας, μα σύν­νε­φο με παντελόνια».

Αφιε­ρώ­νου­με στον γελοιο­γρά­φο το παρα­κά­τω από­σπα­σμα του :

«ο στο­χα­σμός σας,
που ονει­ρο­πο­λεί στα μυα­λά σας τα νερου­λια­σμέ­να,

σαν λακές που  παραπάχυνε
στο λιγδια­σμέ­νο ντι­βά­νι γερτός,

θα τον ερε­θί­ζω με της καρδιάς
το ματό­βρα­χτο κουρέλι

χλευα­σμό θα χορ­τά­σω, θρα­σύς, φαρμακερός.»

  1. Τα μηνύ­μα­τα της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης είναι ζωντα­νά και επί­και­ρα. Εάν δεν ίσχυε κάτι τέτοιο (που ξεπη­δά αντι­κει­με­νι­κά από τις ανει­ρή­νευ­τες ταξι­κές αντι­θέ­σεις της καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας) δεν θα υπήρ­χε τόσο ενδια­φέ­ρον και από την πλευ­ρά του να την «κατα­κε­ραυ­νώ­σει» έστω και μέσω ειρω­νι­κού τους σκί­τσου. Αν ήταν κάτι «γερα­σμέ­νο» που μάλι­στα χρειά­ζε­ται και «πάνες ακρά­τειας» δεν θα ξοδευό­ταν και στη χώρα μας τόνοι μελά­νης για να την απο­δο­μή­σουν. Οι «άτα­φοι νεκροί» δεν χρειά­ζο­νται τέτοιες τιμές εξάλλου…

Δικαιο­λο­γη­μέ­να οι λαοί του κόσμου- παρά την ήττα (προ­σω­ρι­νή ιστο­ρι­κά) της «εφό­δου στον ουρα­νό»- τιμούν την κατά­κτη­ση για πρώ­τη φορά της εξου­σί­ας από της «γης τους κολα­σμέ­νους» . Γνω­ρί­ζουν ότι «ο πάγος έσπα­σε και ο δρό­μος χαρά­κτη­κε» τότε στα 1917 και πως αυτός ο δρό­μος θα ξανα­περ­πα­τη­θεί από τους λαούς!

_________________________________________________________________________________________________

Αλέκος Α. Χατζηκώστας  Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 6 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο