Με αφορμή ο βιβλίο «Ο Λένιν στο τρένο»

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Ιδιαί­τε­ρη προ­βο­λή από μεγά­λα ΜΜΕ είχε το βιβλίο «Ο Λένιν στο Τρέ­νο», της Μerridale Catherine, σε μετά­φρα­ση Μιχά­λη Λαλιώ­τη που κυκλο­φό­ρη­σε από τις εκδό­σεις «Αλε­ξάν­δρεια» το 2018. Όπως ανα­φέ­ρουν :«Αντλώ­ντας από ένα εντυ­πω­σια­κό σύνο­λο πηγών και πρω­το­εμ­φα­νι­ζό­με­νου αρχεια­κού υλι­κού, η Κάθριν Μέρι­ντεϊλ προ­σφέ­ρει μια καθη­λω­τι­κή περι­γρα­φή αυτού του σιδη­ρο­δρο­μι­κού ταξι­διού με τους ασυ­νή­θι­στους επι­βά­τες, που έμελ­λε να αλλά­ξει τον κόσμο, καθώς και των συνω­μο­σιών και τεχνα­σμά­των που χρειά­στη­καν για την πραγ­μα­το­ποί­η­σή του — με φόντο, μετα­ξύ άλλων, τη μισο­ξε­χα­σμέ­νη φιλε­λεύ­θε­ρη επα­νά­στα­ση της Ρωσί­ας». Επρό­κει­το για την επι­στρο­φή του Β.Ι. ΛΕΝΙΝ και συντρό­φων του στη Ρωσία το 2017

Αν επρό­κει­το για κατα­σκο­πευ­τι­κό μυθι­στό­ρη­μα θα λέγα­με ότι διέ­θε­τε φαντα­σία, ζωντά­νια και ότι θα δια­βα­ζό­ταν ευχά­ρι­στα. Όταν όμως πρό­κει­ται για ανά­πλα­ση ιστο­ρι­κών γεγο­νό­των, τότε υπο­στη­ρί­ζου­με ότι δεν προ­σθέ­τει τίπο­τε και­νού­ριο στα όσα έχουν γρα­φτεί παλιό­τε­ρα (ήδη από το 1918) για τις περί­φη­μες σχέ­σεις του Β.Ι. ΛΕΝΙΝ με τους Γερ­μα­νούς την δήθεν χρη­μα­το­δό­τη­ση του απ’ αυτούς κ.α με στό­χο να τον παρου­σιά­σου ως υπο­χεί­ριο των γερ­μα­νι­κών επι­διώ­ξε­ων. Πολύ απλά είναι ένα βιβλίο που μέσω της ανά­πλα­σης μίας σύντο­μης περιό­δου της ζωής του (ουσια­στι­κά Απρι­λί­ου και Ιου­λί­ου 1917) επι­χει­ρεί να αμαυ­ρώ­σει και να συκο­φα­ντή­σει το τερά­στιο κοσμοϊ­στο­ρι­κό επα­να­στα­τι­κό έργο του, να προ­σθέ­σουν με «σύγ­χρο­νη γρα­φή» ένα ακό­μη αντι­κομ­μου­νι­στι­κό βιβλίο στα όσα έχουν γρα­φτεί μέχρι τώρα.

Το πώς «βλέ­πει» η συγ­γρα­φέ­ας τον Β.Ι. ΛΕΝΙΝ , την ΕΣΣΔ, την Οκτω­βρια­νή Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στση είναι διά­σπαρ­τα σε απο­σπά­σμα­τα του βιβλίου:

Ορι­σμέ­να απ’ αυτά:

 «Ο Λένιν ήταν κατά συρ­ρο­ήν δολο­φό­νος» (σ.286)

 «Η σοβιε­τι­κή δικτα­το­ρία, η κυβέρ­νη­ση που είχε υπο­σχε­θεί ελευ­θε­ρία σε όλους τους εργα­ζό­με­νους , είχε δημιουρ­γή­σει μια τυραν­νία» (σ.277)

Καθώς και η εκτί­μη­ση της ότι: «το σύστη­μα που δημιούρ­γη­σε ήταν κατα­πιε­στι­κό, σκλη­ρό και απο­στει­ρω­μέ­νο, ένα εργα­στή­ριο για ολό­κλη­ρες δεκα­ε­τί­ες τυραννίας».

Πολ­λές φορές χαρα­κτη­ρί­ζει την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση ως «πρα­ξι­κό­πη­μα».

Φυσι­κά απο­φεύ­γει τους «σκο­πέ­λους» των όσων απρο­κά­λυ­πτα πλα­στο­γρα­φη­μέ­νων είχαν ήδη κυκλο­φο­ρή­σει από το 1918 με πρω­το­βου­λία των «δυτι­κών» ή και των ίδιων των μελιών της «Προ­σω­ρι­νής Κυβέρ­νη­σης» του Κερέν­σκι το 1917.

Για παρά­δειγ­μα «ανα­γκά­ζε­ται» να ανα­φερ­θεί στα τα περί­φη­μα έγρα­φα του Εντ­γαρ Σίσον (1918) που υπο­τί­θε­ται συνέ­δε­αν ΛΕΝΙΝ με Γερ­μα­νία (δημο­σιεύ­τη­κε από τη επι­τρο­πή πλη­ρο­φο­ριών ΗΠΑ το 1918) έγγρα­φα που αργό­τε­ρα  ο Τζορτζ Φ. Κέναν πρώ­ην διπλω­μά­της το 1956 σε άρθρο του απέ­δει­ξε την πλα­στό­τη­τα τους.

Να θυμί­σου­με απλά ότι τα έγγρα­φα αυτά μετά τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ τα έφε­ρε στην επι­φά­νεια ο στρα­τη­γός Βολ­κο­γκό­νοφ για κατα­λή­ξει ότι ο «ΛΕΝΙΝ ήταν εγκλη­μα­τί­ας και ότι τα εγκλή­μα­τά του ξεκι­νού­σαν από τον Μεγά­λο Πόλεμο».

Γρά­φει χαρα­κτη­ρι­στι­κά και απο­κα­λυ­πτι­κά: «Ο Τζ. Κέναν είχε κάνει διε­ξο­δι­κή δου­λειά. Είχε ελέγ­ξει το γρα­φι­κή χαρα­κτή­ρα των εγγρά­φων του Σίσον, είχε ανα­γνω­ρί­σει τις γρα­φο­μη­χα­νές, είχε εντο­πί­σει τα υδα­τό­ση­μα και τις σφρα­γί­δες για να βρει τα γρα­φεία από τα οποία είχαν στα­λεί . Κατέ­λη­ξε ότι ο συγ­γρα­φέ­ας των τόσο εκρη­κτι­κών πλα­στο­γρα­φιών ήταν ο αντι­γερ­μα­νός δημο­σιο­γρά­φος ονό­μα­τι Αντον Οσεντόφσκι…Μπορούν να το απο­δο­θούν διά­φο­ρα κίνη­τρα, αλλά το κυρί­αρ­χο ήταν μάλ­λον η ανά­γκη του Οσε­ντόφ­σκι για χρή­μα» (σ.253)

Πάντως για την απο­κα­τά­στα­ση των πραγ­μα­τι­κών γεγο­νό­των αξιο­ποιού­με δημο­σί­ευ­μα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (15/10/2017)

«Το «σφραγισμένο τρένο»…

Ένα από τα αγα­πη­μέ­να όσο και αστεία μυθεύ­μα­τα των φασι­στοει­δών, αλλά όχι μόνο, είναι ότι ο ηγέ­της των μπολ­σε­βί­κων, ο Λένιν, ήταν… πρά­κτο­ρας των Γερ­μα­νών. Τη «βαριά» αυτή κατη­γο­ρία μάλι­στα την «στοι­χειο­θε­τούν» με τον ίδιο τρό­πο που τη «στοι­χειο­θε­τού­σαν» το καλο­καί­ρι του 1917 οι αγγλι­κές μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες και η λεγό­με­νη «Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση» (η αστι­κή κυβέρ­νη­ση που προ­έ­κυ­ψε μετά την αστι­κή επα­νά­στα­ση το Φλε­βά­ρη του ’17), τότε που επι­χεί­ρη­σε να σύρει τον Λένιν και άλλους ηγέ­τες των μπολ­σε­βί­κων σε δίκη ως «προ­δό­τες»: Ο Λένιν, έλε­γαν, και άλλα στε­λέ­χη των μπολ­σε­βί­κων, μετά την επα­νά­στα­ση το Φλε­βά­ρη του 1917, έφτα­σαν στη Ρωσία (από τη Ζυρί­χη όπου βρί­σκο­νταν ως πολι­τι­κοί πρό­σφυ­γες), μέσω Γερ­μα­νί­ας. Πρό­κει­ται για το περι­βό­η­το «σφρα­γι­σμέ­νο τρέ­νο», με το οποίο οι Γερ­μα­νοί υπο­τί­θε­ται ότι έστει­λαν τον Λένιν στη Ρωσία… με αποστολή.

Ποια είναι η ιστο­ρι­κή αλή­θεια; Οτι με το ξέσπα­σμα της αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κής επα­νά­στα­σης, το καθή­κον της επι­στρο­φής των μπολ­σε­βί­κων που ήταν εξό­ρι­στοι (και βεβαί­ως του ίδιου του Λένιν) στη Ρωσία έμπαι­νε επι­τα­κτι­κά. Ο Λένιν όμως δεν μπο­ρού­σε να επι­στρέ­ψει περ­νώ­ντας από τα εδά­φη που βρί­σκο­νταν υπό τον έλεγ­χο της Αντάντ για τον πολύ απλό λόγο ότι, σε αντί­θε­ση με την «Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση» και τους οπορ­του­νι­στές που υπη­ρε­τώ­ντας τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης δια­τη­ρού­σαν τη Ρωσία στο σφα­γείο του Α’ Παγκό­σμιου Πολέ­μου (στο πλευ­ρό της Αγγλί­ας και της Γαλ­λί­ας), οι μπολ­σε­βί­κοι, από συνε­πείς ταξι­κές θέσεις, απο­κά­λυ­πταν στα­θε­ρά το περιε­χό­με­νο του πολέ­μου ως ιμπε­ρια­λι­στι­κού, για τα συμ­φέ­ρο­ντα δηλα­δή της αστι­κής τάξης, ζητού­σαν να απο­χω­ρή­σει η Ρωσία από τον πόλε­μο και πάλευαν, όπως και έγι­νε, για την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας των καπι­τα­λι­στών ως το μόνο δρό­μο για να στα­μα­τή­σει η εργα­τι­κή τάξη να χύνει το αίμα της στα πεδία του πολέ­μου των ιμπεριαλιστών.

Να και για­τί η μόνη επι­λο­γή του Λένιν και των συντρό­φων του ήταν να αξιο­ποι­ή­σουν τις αντι­θέ­σεις των ιμπε­ρια­λι­στι­κών στρα­το­πέ­δων, και συγκε­κρι­μέ­να το κίνη­τρο της Γερ­μα­νί­ας, που πίστευε ότι η επι­στρο­φή του Λένιν θα συνέ­βαλ­λε στην έξο­δο της Ρωσί­ας από τον πόλε­μο και στην απο­δυ­νά­μω­ση των αντι­πά­λων της.

Για το λόγο αυτό με τη μεσο­λά­βη­ση δύο Ελβε­τών σοσια­λι­στών, των Γκριμ και Πλά­τεν, ήρθε σε συμ­φω­νία με τον πρέ­σβη της Γερ­μα­νί­ας στην Ελβε­τία για να μετα­βεί μέσω γερ­μα­νι­κού εδά­φους σε κάποιο λιμά­νι της Βαλ­τι­κής, με τον κίν­δυ­νο βέβαια να κατη­γο­ρη­θεί από τους εχθρούς του ως πρά­κτο­ρας του Κάι­ζερ αλλά και να συλ­λη­φθεί από τους Γερ­μα­νούς που φοβού­νταν τη μετά­δο­ση της επα­νά­στα­σης στη Γερμανία.

Η περι­βό­η­τη «μυστι­κή συμ­φω­νία» με τους Γερ­μα­νούς ήταν μια βεβαί­ω­ση, που υπέ­γρα­ψαν στις 9/4/1917 οι Ρώσοι πολι­τι­κοί πρό­σφυ­γες, η οποία πιστο­ποιού­σε τη γνώ­ση και από τις δύο πλευ­ρές — από τον Πλά­τεν με τη γερ­μα­νι­κή πρε­σβεία, από τη μια, και από τους επι­βά­τες, από την άλλη — των όρων του ταξι­διού μέσω της Γερ­μα­νί­ας καθώς και των ευθυ­νών που ανα­λάμ­βα­ναν και οι μεν και οι δε ανα­φο­ρι­κά με το ταξί­δι. (ΦΩΤΟ από το ίδιο το βιβλίο)

Η επι­στο­λή έλε­γε: «Εγώ ο κάτω­θι υπο­γε­γραμ­μέ­νος πιστο­ποιώ με την υπο­γρα­φή μου: 1) ότι οι όροι που καθο­ρί­στη­καν από τον Πλά­τεν με την γερ­μα­νι­κή πρε­σβεία μού ανα­κοι­νώ­θη­καν, 2) ότι θα συμ­μορ­φώ­νο­μαι προς τις εντο­λές του διευ­θυ­ντή του ταξι­διού Πλά­τεν, 3) ότι μου κοι­νο­ποι­ή­θη­κε είδη­ση δημο­σιευ­μέ­νη στην εφη­με­ρί­δα “Πτι Παρι­ζιέν”, σύμ­φω­να με την οποία η ρωσι­κή Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση απει­λεί να φέρει στο δικα­στή­ριο με την κατη­γο­ρία της έσχα­της προ­δο­σί­ας εκεί­νους τους Ρώσους υπη­κό­ους που θα ταξι­δέ­ψουν μέσω Γερ­μα­νί­ας, 4) ότι ανα­λαμ­βά­νω καθ’ ολο­κλη­ρία την πολι­τι­κή ευθύ­νη για το ταξί­δι μου, 5) ότι από τον Πλά­τεν μού παρα­σχέ­θη­κε εγγύ­η­ση για ταξί­δι μόνο μέχρι τη Στοκχόλμη».

Εξάλ­λου, για το αν ο Λένιν και οι μπολ­σε­βί­κοι ήταν «πρά­κτο­ρες» των Γερ­μα­νών απο­δεί­χθη­κε περί­τρα­να στη συνέ­χεια όταν, πρω­το­στα­τώ­ντας στην επα­νά­στα­ση και παίρ­νο­ντας η εργα­τι­κή τάξη την εξου­σία, πάλε­ψαν ενιαία ενα­ντί­ον όλων των ιμπε­ρια­λι­στών εισβο­λέ­ων, Αγγλο­γάλ­λων και Γερ­μα­νών, Αμε­ρι­κα­νών κ.λπ., όταν στή­ρι­ξαν την επα­νά­στα­ση στην ίδια τη Γερμανία.

Να ποια είναι τα «τεκ­μή­ρια» για τον Λένιν ως… πρά­κτο­ρα των Γερ­μα­νών. Οπως και τότε έτσι και τώρα, οι «συγκλο­νι­στι­κές απο­κα­λύ­ψεις» των αστών στο στό­χα­στρο έχουν τη θέση των μπολ­σε­βί­κων για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και τη διέ­ξο­δο από αυτόν για την εργα­τι­κή τάξη, θέση που με την απο­φα­σι­στι­κή δρά­ση της εργα­τι­κής τάξης, με ηγέ­τη το Κόμ­μα της, επι­βε­βαιώ­θη­κε από την ίδια τη ζωή με τη νικη­φό­ρα Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση και το τσά­κι­σμα της αστι­κής εξουσίας.»

Αλέκος Χατζηκώστας

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.

Αρθού­ρος Ρεμπώ Επα­να­στά­της και μπο­έμ ΜΙΚΡΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ