Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με αφορμή την ταινία με τον Μπαντέρας: «Κομπάρσοι» ή πρωταγωνιστές;

Η ανά­πτυ­ξη «έρχε­ται»… Σημα­σία έχει βέβαια για ποιον, με τι όρους και τελι­κά ποιος ωφε­λεί­ται. Το παρά­δειγ­μα της διε­θνούς παρα­γω­γής «Barracunda», με πρω­τα­γω­νι­στή τον Αντό­νιο Μπα­ντέ­ρας, μέρος της οποί­ας θα γυρι­στεί στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, είναι από­λυ­τα εύγλωτ­το ως προς το ποιος θα βγει τελι­κά κερδισμένος.

Η συγκε­κρι­μέ­νη παρα­γω­γή υλο­ποιεί­ται μέσω του Εθνι­κού Κέντρου Οπτι­κο­α­κου­στι­κών Μέσων και Επι­κοι­νω­νί­ας (ΕΚΟΜΕ) και θα λάβει το 40% του περί­φη­μου cash rebate (επεν­δυ­τι­κό κίνη­τρο για τις επι­λέ­ξι­μες δαπά­νες μιας κινη­μα­το­γρα­φι­κής ται­νί­ας που θα γυρι­στεί στην Ελλά­δα). Μιλά­με για εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, που προ­έρ­χο­νται από χρή­μα­τα των Ελλή­νων φορο­λο­γου­μέ­νων. Και, βέβαια, για να λάβει κανείς την επι­στρο­φή 40% των δαπα­νών πρέ­πει να έχει ολο­κλη­ρω­θεί η ται­νία. Άρα, κατα­λα­βαί­νου­με ότι κάτι τέτοιο αφο­ρά απο­κλει­στι­κά και μόνο μονο­πώ­λια του χώρου και όχι τον σκη­νο­θέ­τη — παρα­γω­γό. Η σύστα­ση επο­μέ­νως αυτού του οργα­νι­σμού, από την προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η αξιο­ποί­η­σή του από τη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ πατά­νε πάνω στο πρό­βλη­μα της ανυ­παρ­ξί­ας εθνι­κής κινη­μα­το­γρα­φι­κής παρα­γω­γής, με στό­χο τη διευ­κό­λυν­ση των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, ελλη­νι­κών και ξένων, να διεισ­δύ­σουν και να επεν­δύ­σουν στον τομέα.

Τα μονο­πώ­λια του οπτι­κο­α­κου­στι­κού τομέα είναι ξεκά­θα­ρα: Ζητούν χώρες για παρα­γω­γή ται­νιών που να έχουν φτη­νό και εξει­δι­κευ­μέ­νο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό. Έτσι, σύμ­φω­να με καταγ­γε­λί­ες θα εργα­στούν κατά κύριο λόγο εργα­ζό­με­νοι τεχνι­κοί από βαλ­κα­νι­κές χώρες, κυρί­ως από τα περί­φη­μα βουλ­γα­ρι­κά «Nu Boyana Film Studios», με αμοι­βές πολύ χαμη­λό­τε­ρες από αυτές που ισχύ­ουν στη χώρα μας. Γι’ αυτόν τον λόγο χρειά­ζε­ται να εξι­σω­θούν άμε­σα προς τα κάτω και οι αμοι­βές των Ελλή­νων τεχνικών.

Οι εργα­ζό­με­νοι, οι κινη­μα­το­γρα­φι­στές, δεν έχουν κανέ­να συμ­φέ­ρον από το να γίνουν «κομπάρ­σοι» στα σχέ­δια των οπτι­κο­α­κου­στι­κών «μεγα­θη­ρί­ων» με τις πλά­τες των κυβερ­νή­σε­ων. Αντί­θε­τα, μπο­ρούν να γίνουν πρω­τα­γω­νι­στές στον αγώ­να για τις δικές τους ανά­γκες, δυνα­μώ­νο­ντας την πάλη για Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας για όλους τους εργα­ζό­με­νους του χώρου του οπτι­κο­α­κου­στι­κού. Δυνα­μώ­νο­ντας τον αγώ­να για να υπάρ­χει κρα­τι­κή μέρι­μνα και στή­ρι­ξη στον ανε­ξάρ­τη­το κινηματογραφιστή.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης / Α. Π.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο