Με αφορμή τον εγκλωβισμό των παιδιών το σωματείο εργαζομένων στην ΕΛΣ περιγράφει τι σημαίνει η σύμβαση δωρεάς του ΙΣΝ

Πέντε ερω­τή­μα­τα που σχε­τί­ζο­νται με την ασφά­λεια των εργα­ζο­μέ­νων και των επι­σκε­πτών της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής (ΕΛΣ) ανα­δει­κνύ­ει το Σωμα­τείο Εργα­ζο­μέ­νων στην ΕΛΣ, με αφορ­μή την απί­στευ­τη ταλαι­πω­ρία που υπέ­στη­σαν, για σχε­δόν μιά­μι­ση ώρα, το βρά­δυ της Κυρια­κής 28 Γενά­ρη 2018, τα παι­διά και η μαέ­στρος της παι­δι­κής χορω­δί­ας, καθώς και άλλοι ενή­λι­κες που εγκλω­βί­στη­καν σε ανελ­κυ­στή­ρα της ΕΛΣ, στο κτή­ριο των νέων εγκα­τα­στά­σε­ων του Κέντρου Πολι­τι­σμού «Ίδρυ­μα Σταύ­ρος Νιάρχος».

Το Σωμα­τείο, μετα­ξύ άλλων, καταγ­γέλ­λει ότι δεν υπήρ­χε ειδι­κό προ­σω­πι­κό ασφα­λεί­ας μέσα στις κτι­ρια­κές εγκα­τα­στά­σεις, όπου λει­τουρ­γούν πλη­θώ­ρα ανελ­κυ­στή­ρων, με απο­τέ­λε­σμα η επι­χεί­ρη­ση απε­γκλω­βι­σμού να ξεκι­νή­σει με μεγά­λη καθυ­στέ­ρη­ση. Παράλ­λη­λα, τονί­ζει ότι θα συνε­χί­σει τον αγώ­να για τήρη­ση των συν­θη­κών υγιει­νής και ασφά­λειας χωρίς οικο­νο­μι­κούς περιο­ρι­σμούς, αλλά και για προ­σλή­ψεις εργα­ζο­μέ­νων με στα­θε­ρές σχέ­σεις εργα­σί­ας που να καλύ­πτουν τις αυξα­νό­με­νες ανά­γκες του οργανισμού.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Εκφρά­ζου­με την συμπα­ρά­στα­σή μας στα παι­διά της παι­δι­κής χορω­δί­ας της ΕΛΣ, στις συνα­δέλ­φισ­σες της χορω­δί­ας, στη μαέ­στρο της παι­δι­κής χορω­δί­ας για την ταλαι­πω­ρία που υπέ­στη­σαν κατά τη διάρ­κεια του επί μιά­μι­σης περί­που ώρας εγκλω­βι­σμού τους σε ανελ­κυ­στή­ρα της ΕΛΣ στο κτή­ριο των νέων εγκα­τα­στά­σε­ων του “Κέντρου Πολι­τι­σμού ίδρυ­μα Σταύ­ρος Νιάρ­χος”, καθώς και στους γονείς των παι­διών για την αγω­νία που βίω­σαν καθ’ όλη τη διάρ­κεια του απεγκλωβισμού.

Είναι απο­ρί­ας άξιον η ταχύ­τη­τα αντί­δρα­σης και απο­ποί­η­σης των ευθυ­νών των τριών οργα­νι­σμών. Η μεν ΕΛΣ επι­κα­λεί­ται “σύμ­φω­να με τη σύμ­βα­ση δωρε­άς Ν.3785/2009 σαφώς προ­βλέ­πε­ται ότι η ευθύ­νη για τη συντή­ρη­ση και λει­τουρ­γία των κτη­ρια­κών και μηχα­νι­κών εγκα­τα­στά­σε­ων του Κέντρου Πολι­τι­σμού ανή­κει εξ’ ολο­κλή­ρου στην ΚΠΙΣΝ Α.Ε”. Η δε ΑΕ ισχυ­ρί­ζε­ται ότι όλα έγι­ναν σύμ­φω­να με το πρω­τό­κολ­λο απε­γκλω­βι­σμού. Τέλος, το “Ίδρυ­μα Νιάρ­χου” θέλει “προς απο­κα­τά­στα­ση της σύγ­χυ­σης που δημιουρ­γεί­ται στο κοι­νό” (για να μη χαλά­σει το όνο­μα του “μεγά­λου ευερ­γέ­τη”) να εξη­γή­σει ότι “το ΙΣΝ και το ΚΠΙΣΝ ΑΕ είναι δύο εντε­λώς δια­κρι­τοί και αυτό­νο­μοι οργα­νι­σμοί” και μάλι­στα ότι “η λει­τουρ­γία και δια­χεί­ρι­ση του δεύ­τε­ρου είναι απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη του Ελλη­νι­κού Δημοσίου”.

Μ’ άλλα λόγια, να αγα­πιό­μα­στε! Δημιουρ­γού­νται εύλο­γα τα ερωτήματα:

1. Για­τί δεν υπήρ­χε ειδι­κό προ­σω­πι­κό ασφα­λεί­ας, μέσα στις κτι­ρια­κές εγκα­τα­στά­σεις όπου λει­τουρ­γούν πλη­θώ­ρα ανελ­κυ­στή­ρων, ώστε να ξεκι­νή­σει άμε­σα η επι­χεί­ρη­ση απε­γκλω­βι­σμού και όχι με τόσο μεγά­λη καθυ­στέ­ρη­ση (από τις 20.30 άρχι­σε η δια­δι­κα­σία περί­που στις 21.40);
2. Ποιο πρω­τό­κολ­λο απε­γκλω­βι­σμού προ­βλέ­πει τη μη άμε­ση ειδο­ποί­η­ση της Πυρο­σβε­στι­κής Υπη­ρε­σί­ας και επι­κου­ρι­κά του ΕΚΑΒ;
3. Για­τί η φύλα­ξη του Κέντρου Πολι­τι­σμού δεν κατέ­βα­σε άμε­σα τις μπά­ρες εισό­δου για τη διέ­λευ­ση του Πυρο­σβε­στι­κού οχήματος;
4. Για­τί σε ένα τέτοιο χώρο δημο­σί­ου ενδια­φέ­ρο­ντος, με μεγά­λη προ­σέ­λευ­ση κοι­νού όλων των ηλι­κιών, δεν υπάρ­χει συνε­χής βάρ­δια ιατρών και νοσηλευτών;

Όσον αφο­ρά στην ανα­κοί­νω­ση του “Ιδρύ­μα­τος Νιάρ­χου”, εμείς οι εργα­ζό­με­νοι της Λυρι­κής ξέρου­με πολύ καλά τι σημαί­νει αυτή η σύμ­βα­ση δωρε­άς — παρα­χώ­ρη­σης 100 χρόνων.

Ξέρου­με πολύ καλά ότι είμα­στε φιλο­ξε­νού­με­νοι με πολύ ακρι­βό μίσθω­μα για τις υπη­ρε­σί­ες φύλα­ξης, συντή­ρη­σης και καθα­ρι­σμού σε ένα κτι­ρια­κό συγκρό­τη­μα κατα­σκευα­σμέ­νο μόνο για το “φαί­νε­σθαι”, όπου και για την παρα­μι­κρή παρέμ­βα­ση βελ­τί­ω­σης των χώρων θα πρέ­πει να πάρου­με την άδεια της ΑΕ του ΚΠΙΣΝ, ενώ ταυ­τό­χρο­να υπάρ­χει αδια­φο­ρία για τα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν οι εργαζόμενοι.

Παράλ­λη­λα, η υπο­στε­λέ­χω­ση και οι προ­σλή­ψεις με το “στα­γο­νό­με­τρο” και με ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας για την κάλυ­ψη των συνε­χώς αυξα­νό­με­νων ανα­γκών του Θεά­τρου είναι απο­τέ­λε­σμα της “λογι­κής” του ότι όλα μετα­φρά­ζο­νται σε “κόστος που δεν το αντέ­χει η κοι­νω­νία μας”, όπως επι­κα­λού­νται συνέ­χεια οι Διοι­κή­σεις και τα Υπουρ­γεία. Χρή­μα­τα όμως βρί­σκο­νται για τις επι­χο­ρη­γή­σεις των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, τις ανα­κε­φα­λαιώ­σεις των τρα­πε­ζών αλλά και για τις ΝΑΤΟι­κές μας υποχρεώσεις.

Τέλος, το αν είναι δημό­σιο η ΑΕ του ΚΠΙΣΝ. Αυτό είναι το νέο μοντέ­λο δημό­σιων οργα­νι­σμών που προ­ω­θεί­ται τα τελευ­ταία χρό­νια, κατ’ απαί­τη­ση του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, με πολύ λίγους εργα­ζό­με­νους που θα έχουν μόνι­μες σχέ­σεις εργα­σί­ας, με προ­γράμ­μα­τα μαθη­τεί­ας, με εργο­λα­βι­κά κι εται­ρεί­ες για την κάλυ­ψη των λει­τουρ­γι­κών ανα­γκών, όπου θα εξυ­πη­ρε­τού­νται τα συμ­φέ­ρο­ντα των ιδιω­τών. Η κατεύ­θυν­ση αυτή επι­βε­βαιώ­νε­ται με την κατ’ επα­νά­λη­ψη παρέμ­βα­ση του “Ιδρύ­μα­τος Νιάρ­χου” για παρα­γω­γές εκτός προ­γραμ­μα­τι­σμού των οργα­νι­σμών ΕΛΣ & ΕΒΕ, με μια απλή ειδο­ποί­η­ση της τελευ­ταί­ας στιγ­μής (βλέ­πε παρα­γω­γή της όπε­ρας της Κίνας, ομι­λία αρχη­γών κρα­τών, εκδη­λώ­σεις πρε­σβειών κ.ά.)

Σ’ αυτό το δια­μορ­φω­μέ­νο κλί­μα, οι εργα­ζό­με­νοι της ΕΛΣ έχου­με την υπο­χρέ­ω­ση να συνε­χί­σου­με τον αγώ­να μας για τήρη­ση των συν­θη­κών υγιει­νής και ασφά­λειας χωρίς οικο­νο­μι­κούς περιο­ρι­σμούς, αλλά και για προ­σλή­ψεις εργα­ζο­μέ­νων με στα­θε­ρές σχέ­σεις εργα­σί­ας που να καλύ­πτουν τις αυξα­νό­με­νες ανά­γκες του οργανισμού».