Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με αφορμή το «δώρο» του Μητσοτάκη στον Κουτσούμπα

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Στέ­λιος Μπα­μια­τζής //

Με βασα­νί­ζει ένα διπλό ερώτημα:

Είχε επί­γνω­ση ή όχι ο Κ. Μητσο­τά­κης τι ακρι­βώς ήταν το ιστο­ρι­κό έγγρα­φο που παρέ­δι­δε πριν λίγες ημέ­ρες στον γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρη Κου­τσού­μπα; Επί­σης, ο κ. Κου­τσού­μπας, ο οποί­ος έδει­ξε να αιφ­νι­διά­ζε­ται από το “δώρο” του προ­έ­δρου της ΝΔ, αλλά και να δυσα­ρε­στεί­ται, για­τί δεν αντέ­δρα­σε; Και κυρί­ως για­τί το γρα­φείο Τύπου δεν εξέ­δω­σε κάποια ανα­κοί­νω­ση μετά για αυτό το έγγραφο.

Ας τα πάρου­με από την αρχή:

Μετά το αίτη­μα του πρoέ­δρου της ΝΔ, στις 6 Απρι­λί­ου συνα­ντή­θη­καν οι δύο πολι­τι­κοί τους, με τον αρχη­γό της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης να φέρ­νει ως δώρο ένα έγγρα­φο από το αρχείο του Κων­στα­ντί­νου Μητσο­τά­κη. Αυτό αφο­ρού­σε στη συμ­φω­νία μετα­ξύ του ΕΑΜ και της Εθνι­κής Οργά­νω­σης Κρή­της η οποία υπε­γρά­φη στις 7 Νοεμ­βρί­ου 1943. Σύμ­φω­να με τον κ. Μητσο­τά­κη, η συμ­φω­νία, η επο­νο­μα­σθεί­σα του Θερί­σου, έβα­λε τη βάση για να απο­τρα­πεί ο εμφύ­λιος στην Κρή­τη και έχει τη υπο­γρα­φή του Κων­στα­ντί­νου Μητσοτάκη.

Ο Δημή­τρης Κου­τσού­μπας αφού περιερ­γά­στη­κε το έγγρα­φο και μάλι­στα ο φακός τον “συνέ­λα­βε” λίγο διστα­κτι­κό αν όχι να δυσφο­ρεί, είπε πως ενό­ψει των 100 ετών από την ίδρυ­ση του ΚΚΕ, το 2018 ανα­μέ­νε­ται εμπλου­τι­σμός του ιστο­ρι­κού αρχεί­ου του κόμματος.

Έως εδώ καλά θα μπο­ρού­σε να ειπω­θεί, αλλά δεν είναι ακρι­βώς έτσι τα πράγματα.

Η συμ­φω­νία του Θερί­σου πράγ­μα­τι υπο­γρά­φη­κε στις 7 Νοεμ­βρί­ου του 1943 στο χωριό Μεσκλά Χανί­ων. Αμφι­σβη­τεί­ται από ιστο­ρι­κούς το ποιοι υπέ­γρα­ψαν, αυτό όμως δεν είναι του παρό­ντος. Το ζήτη­μα είναι πως η εν λόγω συμ­φω­νία ουδό­λως απέ­τρε­ψε τον εμφύ­λιο πόλε­μο στην Κρή­τη. Δεν χρειά­ζε­ται να ανα­τρέ­ξου­με στην περι­φο­ρά της κεφα­λής του αντάρ­τη Γιάν­νη Ποδιά στους δρό­μους του Ηρα­κλεί­ου ας πού­με για να απο­δεί­ξου­με τα αυτονόητα.

Πλή­θος ήταν οι βενι­ζε­λι­κοί ένο­πλοι — παρα­κρα­τι­κές ομά­δες οι οποί­οι έσπευ­σαν ενα­ντί­ον του ΔΣΕ σε όλη την Κρή­τη, πολε­μώ­ντας και τρομοκρατώντας.

Από πού ξεκι­νά όλο αυτό;

Καταρ­χάς, πρέ­πει να γίνει αντι­λη­πτή η ιδιαι­τε­ρό­τη­τα του νησιού και δη της “βενι­ζε­λι­κής παρά­δο­σης”. Γι’ αυτό και συνα­ντά­με την έντο­νη αντι­κομ­μου­νι­στι­κή δρά­ση του φρού­ραρ­χου Χανί­ων Παύ­λου Γύπαρη.

Το όνο­μα δεν είναι άγνω­στο, πρό­κει­ται για γνω­στό μακε­δο­νο­μά­χο αλλά και μετέ­πει­τα διοι­κη­τή των «Δημο­κρα­τι­κών Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας», ή αλλιώς “Γυπα­ρέ­ων”. Η μονά­δα κατα­στο­λής των αντι­πά­λων του καθε­στώ­τος η οποία το 1920 προ­χώ­ρη­σε στη σύλ­λη­ψη και δολο­φο­νία του αντι­βε­νι­ζε­λι­κού πολι­τι­κού Ίωνα Δρα­γού­μη. Επί­σης, ο ίδιος ο Γύπα­ρης ήταν ο ηθι­κός αυτουρ­γός και της δολο­φο­νι­κής από­πει­ρας κατά του ηθο­ποιού Βασί­λη Αυλω­νί­τη, εν ώρα παρά­στα­σης στο θέα­τρο «Περο­κέ», επει­δή σε ένα από τα νού­με­ρά του σατί­ρι­ζε τον Βενιζέλο.

Το 1944 και ενώ η γερ­μα­νι­κή κατο­χή δεν έχει λήξει, ο Γύπα­ρης επι­στρέ­φει στα Χανιά και ανα­λαμ­βά­νει «γενι­κός αρχη­γός» των ανταρ­τών. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα συγκε­ντρώ­νο­νται “από κάτω του” εθνι­κό­φρο­νες και αντι­κομ­μου­νι­στές. Πολύ παρα­πά­νω, είναι ο άνθρω­πος που έχει τα ηνία της Εθνι­κής Οργά­νω­σης Κρή­της, ειδι­κά στη δεύ­τε­ρη φάση της δρά­σης της, όταν πλέ­ον ο εχθρός δεν είναι οι Γερ­μα­νοί αλλά οι κομμουνιστές.

Απο­κα­λυ­πτι­κός είναι ο Κων­στα­ντί­νος Μητσο­τά­κης, μέλος της ΕΟΚ:

«Το ΕΑΜ πρέ­πει να ήλεγ­χε το 90%» […] Χρειά­στη­κε να φτιά­ξου­με αντι­στα­σια­κές ομά­δες ως στοι­χειώ­δες αντι­στάθ­μι­σμα στο ΕΑΜ».

Περισ­σό­τε­ρο απο­κα­λυ­πτι­κές είναι οι προ­κη­ρύ­ξεις της ΕΟΚ τον Απρί­λιο του 1945. Οι μέχρι πρό­τι­νος συμπο­λε­μι­στές ηγέ­τες του ΕΑΜ απο­κα­λού­νται «πρά­κτο­ρες του τρο­τσκι­σμού και του βουλ­γα­ρι­κού κομι­τά­του», ενώ ο διοι­κη­τής του ΕΛΑΣ στην Κρή­τη χαρα­κτη­ρί­ζε­ται «τερα­τό­μορ­φος ρουμανόβλαχος».

Για αυτή την οργά­νω­ση έκα­νε λόγο ο Κυρ. Μητσο­τά­κης και μίλη­σε στον ΓΓ του ΚΚΕ.

Την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κατα­δει­κνύ­ουν και τα βρε­τα­νι­κά αρχεία και ιδιαί­τε­ρα εκεί­να της SOE (Υπη­ρε­σία Ειδι­κών Επι­χει­ρή­σε­ων). Οι Βρε­τα­νοί προ­σπα­θούν να γεφυ­ρώ­σουν το χάσμα που υπάρ­χει στον τόπο ανά­με­σα στη μοναρ­χία και την εξό­ρι­στη κυβέρ­νη­ση με τους τοπι­κούς πολι­τι­κούς παρά­γο­ντες. Μην ξεχνά­με πως είναι βενι­ζε­λι­κός τόπος και αντι­βα­σι­λι­κός, όσο όμως και αντι­κομ­μου­νι­στι­κός. Έτσι, μετά τη Μάχη της Κρή­της, οι Βρε­τα­νοί ανα­λαμ­βά­νουν την “καθο­δή­γη­ση” των ντό­πιων, αυτό­νο­μων οπλαρχηγών.

Σύμ­φω­να με την τελι­κή επί­ση­μη έκθε­ση της SOE, όταν οι «παλιές οργα­νώ­σεις» κατέρ­ρευ­σαν, οι Βρε­τα­νοί έσπευ­σαν να ανα­συ­γκρο­τή­σουν μια νέα, πιο ελεγ­χό­με­νη εκδο­χή τους. Την πρώ­τη Οκτω­βρί­ου του 1942, ο επι­κε­φα­λής της Βρε­τα­νι­κής Συμ­μα­χι­κής Απο­στο­λής στην Κρή­τη ταγ­μα­τάρ­χης Tom J. Dunbabin, ανα­κοί­νω­σε την ίδρυ­ση της ΕΟΚ. Για τους Βρε­τα­νούς, η νέα αυτή οργά­νω­ση «ήρθε την κατάλ­λη­λη στιγ­μή», ως εναλ­λα­κτι­κή στο ανα­πτυσ­σό­με­νο ΕΑΜ.

Αρκε­τά αργό­τε­ρα, ανα­πτύ­χθη­κε σοβα­ρή αντάρ­τι­κη — ένο­πλη δρά­ση και τότε οι Γερ­μα­νοί ανα­γκά­στη­καν να συλ­λά­βουν πολ­λά μέλη της ΕΟΚ, κυρί­ως στην περιο­χή του Ηρα­κλεί­ου. Στη δίκη που ακο­λού­θη­σε, οι ηγέ­τες που είχαν συλ­λη­φθεί προ­έ­βα­λαν το επι­χεί­ρη­μα πως η οργά­νω­σή τους στρε­φό­ταν ενά­ντια στον κομ­μου­νι­σμό, με απο­τέ­λε­σμα οι περισ­σό­τε­ροι να αφε­θούν ελεύθεροι.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο