«Με εξαίρεση το ΚΚΕ»…

Ο διά­λο­γος από την προ­χτε­σι­νή συνε­δρί­α­ση της Βου­λής είναι χαρακτηριστικός.

Στο βήμα ο πρω­θυ­πουρ­γός, Κυρ. Μητσο­τά­κης, σημειώ­νει, απευ­θυ­νό­με­νος στον ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν μπο­ρώ να μην ανα­γνω­ρί­σω το γεγο­νός ότι κάνα­τε μια θεα­μα­τι­κή στρο­φή ως προς την άσκη­ση εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής με τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες σε σχέ­ση με αυτά τα οποία πιστεύ­α­τε. Αφή­σα­τε στην άκρη τις ωραί­ες δηλώ­σεις περί του ΝΑΤΟ, περί των ιμπε­ρια­λι­στών Αμε­ρι­κά­νων και πολύ καλά κάνα­τε…».

Στη συνέ­χεια, απα­ντώ­ντας στην παρέμ­βα­ση από τα έδρα­να του Δ. Κου­τσού­μπα ότι αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει αλλά­ξει χρό­νια, ο πρω­θυ­πουρ­γός συνέχισε:
«Εγώ λέω ότι άλλα­ξαν και καλά έκα­ναν στο συγκε­κρι­μέ­νο τομέα. Αυτό σημαί­νει ότι, με την εξαί­ρε­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, δια­μορ­φώ­νε­ται σε αυτήν την αίθου­σα, για πρώ­τη φορά, του­λά­χι­στον από τα χρό­νια της Μετα­πο­λί­τευ­σης, μια πλα­τιά δια­κομ­μα­τι­κή συμ­μα­χία, η οποία θεω­ρεί τη σχέ­ση μας με τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες σχέ­ση με μεγά­λο βάθος, σχέ­ση στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας».

Η παρα­πά­νω τοπο­θέ­τη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού προ­σφέ­ρε­ται, για να βγουν ουσια­στι­κά συμπε­ρά­σμα­τα για το ποιες είναι οι πραγ­μα­τι­κές δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές, ποια είναι τα πραγ­μα­τι­κά διλήμ­μα­τα που μπαί­νουν μπρο­στά στον λαό μας.

Μπο­ρεί, λοι­πόν, να κοκο­ρο­μα­χούν, να «ανε­βά­ζουν τους τόνους της αντι­πα­ρά­θε­σης», όπως πολ­λές φορές περι­γρά­φουν τα ρεπορ­τάζ, να εκτο­ξεύ­ουν κατη­γο­ρί­ες, να ανα­σύ­ρουν παλιές και νέες δια­φο­ρές τους, να φτιά­χνουν δίπο­λα, ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, εκβια­σμούς… όμως η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα βγά­ζει μάτι.

Με εξαί­ρε­ση το ΚΚΕ, όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜέΡΑ25, η Ελλη­νι­κή Λύση ομο­νο­ούν στον ενα­γκα­λι­σμό με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, στην εμπλο­κή στους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς τους, που καμία εγγύ­η­ση και προ­στα­σία δεν προ­σφέ­ρουν βέβαια απέ­να­ντι στις τουρ­κι­κές αμφι­σβη­τή­σεις, αλλά αντί­θε­τα τις ενθαρρύνουν.

Η «δια­κομ­μα­τι­κή συμ­μα­χία» των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων στα αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κά προ­τάγ­μα­τα απο­τυ­πώ­θη­κε άλλω­στε «πανη­γυ­ρι­κά» και λίγη ώρα μετά, όταν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και Ελλη­νι­κή Λύση ψήφι­ζαν από κοι­νού, και με τις ανά­λο­γες δια­κη­ρύ­ξεις περί «ισχυ­ρών μηνυ­μά­των» και «εθνι­κής ενό­τη­τας», τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του υπουρ­γεί­ου Αμυ­νας για εξο­πλι­σμούς και υπο­δο­μές, που υπη­ρε­τούν τους δολο­φο­νι­κούς αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς σχε­δια­σμούς και καμία σχέ­ση δεν έχουν με την ασφά­λεια του λαού.

Με εξαί­ρε­ση το ΚΚΕ, όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα «διαρ­ρη­γνύ­ουν τα ιμά­τιά τους» για τη στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, για να αυγα­τί­σουν τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Πάνω σε αυτήν τη βάση, άλλω­στε, τσα­κώ­νο­νται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για το ποια­νού η πολι­τι­κή ήταν πιο ανα­πτυ­ξια­κή, ποιος δηλα­δή έδι­νε περισ­σό­τε­ρα στο κεφά­λαιο, στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.

Πάνω σε αυτήν τη βάση, ασκούν κρι­τι­κή το ΚΙΝΑΛ, το ΜέΡΑ25, η Ελλη­νι­κή Λύση για το πόσο ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός της κυβέρ­νη­σης ΝΔ περι­λαμ­βά­νει «ανα­πτυ­ξια­κές διατάξεις».

Ολοι τους συναι­νούν επί της ουσί­ας, ανε­ξάρ­τη­τα από δια­κη­ρύ­ξεις, στο οικο­νο­μι­κό και πολι­τι­κό πλαί­σιο που τσα­κί­ζει εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα, υπο­τι­μά λαϊ­κές ανά­γκες και τσα­κώ­νο­νται μετα­ξύ τους για το ποιος μπο­ρεί να δια­χει­ρι­στεί καλύ­τε­ρα την ακραία φτώ­χεια, που γεν­νούν η πολι­τι­κή τους και το σύστη­μα που υπερασπίζονται.

Με εξαί­ρε­ση το ΚΚΕ, όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα κόπτο­νται για τη στα­θε­ρό­τη­τα του πολι­τι­κού τους συστή­μα­τος, δηλα­δή για να μπο­ρεί με όσο το δυνα­τόν λιγό­τε­ρες ανα­τα­ρά­ξεις να υλο­ποιεί­ται η πολι­τι­κή στή­ρι­ξης του κεφα­λαί­ου, και δήθεν συγκρού­ο­νται μετα­ξύ τους για το ποιο είναι το κατάλ­λη­λο μείγ­μα ανά­με­σα στο «καρό­το και το μαστί­γιο», για τις δόσεις ανά­με­σα στην κατα­στο­λή και τις μεθό­δους ενσω­μά­τω­σης και χει­ρα­γώ­γη­σης του λαού, προ­κει­μέ­νου αυτή η πολι­τι­κή να υλοποιηθεί.

Η ομοφωνία τους, παρά τις αντιθέσεις, τις διαφορετικές ιδεολογικές, πολιτισμικές, ιστορικές αναφορές τους είναι το κύριο, το κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να συνειδητοποιηθεί, γιατί αποδεικνύει ότι όλοι τους βρίσκονται από την ίδια όχθη του ποταμού. Την όχθη των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και των διάφορων ιμπεριαλιστικών οργανισμών και συμμαχιών. Με εξαίρεση, βέβαια, το ΚΚΕ που βρίσκεται στην απέναντι όχθη, των εργατικών — λαϊκών συμφερόντων, των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, της πάλης για την ικανοποίησή τους, του αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εμπλοκή της χώρας.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης