Με επιτυχία η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Το Σύρμα» στον κινηματογράφο «STUDIO new star art cinema»

Μιλώ­ντας για την ται­νία ο λογο­τέ­χνης, Αλέ­ξαν­δρος Βαλ­σα­μής, σημεί­ω­σε ότι και μόνο με την παρα­γω­γή της έχει κατα­φέ­ρει να φέρει και πάλι μια περί­ο­δο της ιστο­ρί­ας που η άρχου­σα τάξη προ­σπα­θεί να απο­σιω­πή­σει. Την ιστο­ρι­κή μνή­μη δεν μπο­ρούν να τη σβή­σουν όσο κι αν προ­σπα­θούν, επι­σή­μα­νε και μίλη­σε για το θεα­τρι­κό κεί­με­νο του Α. Κατσά, την έρευ­να που καλεί­ται να κάνει ο συγ­γρα­φέ­ας για να βρει το κύριο της περιό­δου που ανα­φέ­ρε­ται, να επι­λέ­ξει τους χαρα­κτή­ρες του κ.ά. Το σενά­ριο απο­μα­κρύ­νε­ται από συγκε­κρι­μέ­να ιστο­ρι­κά πρό­σω­πα, οι χαρα­κτή­ρες του είναι μυθο­πλα­στι­κά πρό­σω­πα, αλλά θέτει το πολι­τι­κό δια­κύ­βευ­μα της περιό­δου, την πίε­ση για να υπο­γρά­ψουν δήλω­ση οι αγω­νι­στές, να απο­κη­ρύ­ξουν το ΚΚΕ. Τα γεγο­νό­τα δεν είναι πραγ­μα­τι­κά με την έννοια ότι έχουν συμ­βεί, αλλά είναι αλη­θι­νά με την έννοια ότι απο­τυ­πώ­νουν την αλή­θεια του νησιού, τη συν­θε­τό­τη­τα των χαρα­κτή­ρων, την ηθι­κή υπε­ρο­χή των κομ­μου­νι­στών, του μεγα­λεί­ου του ψυχι­κού τους κόσμου.

Ο Σπύ­ρος Χαλ­βα­τζής, αντι­πρό­ε­δρος του ΣΦΕΑ, ανα­φέρ­θη­κε στην επο­ποι­ία της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και του ΔΣΕ που ενέ­πνευ­σε δημιουρ­γούς όλων των μορ­φών της Τέχνης και έδει­ξε από τη μια μεριά την απέ­ρα­ντη βία του αστι­κού κρά­τους, που εκφρά­στη­κε με φωτιά και σίδε­ρο απέ­να­ντι σε εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες, κι από την άλλη την αδού­λω­τη στά­ση των αγω­νι­στών — κομ­μου­νι­στών. Ο ηρω­ι­σμός των κρα­του­μέ­νων στους τόπους εξο­ρί­ας έφτα­σε σε κορυ­φαί­ες στιγ­μές, επι­σή­μα­νε και ιδιαί­τε­ρα ανα­φέρ­θη­κε στη θηριω­δία της Μακρο­νή­σου και την παλι­κα­ριά των κρα­του­μέ­νων που ξεπέ­ρα­σαν όλα τα όρια της αντρειο­σύ­νης. Ενώ ανα­φέρ­θη­κε στο θεα­τρι­κό του Αντώ­νη Κατσά, που προη­γή­θη­κε της ται­νί­ας, και την ίδια την ται­νία με το άρτιο απο­τέ­λε­σμά τους.

Η ιστο­ρι­κός και μέλος του ΔΣ της ΠΕΚΑΜ, Ελέ­νη Μπι­μπί­ρη, μίλη­σε για την ιστο­ρία του κολα­στη­ρί­ου της Μακρο­νή­σου, τη σφα­γή του 1948, την ηρω­ι­κή στά­ση του Μήτσου Τατά­κη και όλων των νεκρών της Μακρο­νή­σου, τονί­ζο­ντας την ανά­γκη να κρα­τη­θεί ζωντα­νή η ιστο­ρία της Μακρο­νή­σου, συγ­χαί­ρο­ντας τους συντε­λε­στές της ται­νί­ας. Παράλ­λη­λα, επι­σή­μα­νε την ευθύ­νη των κυβερ­νή­σε­ων για τον ιστο­ρι­κό χαρα­κτή­ρα του νησιού, ενώ παρου­σί­α­σε και τα σχε­τι­κά αιτή­μα­τα της ΠΕΚΑΜ.