Με θλίψη σεβασμό και βαθιά συγκίνηση αποχαιρετούμε τον αγαπημένο σ.φο Κώστα Ρόθο

Η Ελλη­νική Επι­τρο­πή για τη Διε­θνή Ύφε­ση και Ειρή­νη (ΕΕΔΥΕ) απο­χαι­ρε­τά με βαθιά θλί­ψη και σεβα­σμό τον σπου­δαίο γλύ­πτη Κώστα Ρόθο. Στην ανα­κοί­νω­σή της αναφέρει:

«Η συνει­σφο­ρά του ήταν πολύ­πλευ­ρη και σημα­ντι­κή όχι μόνο στον χώρο των εικα­στι­κών, αλλά συνο­λι­κό­τε­ρα. Πνεύ­μα ανή­συ­χο, ο Κώστας έθε­σε την τέχνη, αλλά και τη δρά­ση του στην υπη­ρε­σία του αγώ­να του λαού για ένα κόσμο χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση, φτώ­χεια, πεί­να, πολέ­μους, προ­σφυ­γιά. Πέραν της αξιό­λο­γης και πλού­σιας καλ­λι­τε­χνι­κής του παρα­γω­γής, ο Κώστας Ρόθος διε­τέ­λε­σε μέχρι να συντα­ξιο­δο­τη­θεί καθη­γη­τής στη σχο­λή Γρα­φι­στι­κών Τεχνών, (πρώ­ην ΣΓΤΚΣ στο ΤΕΙ Αθή­νας). Παράλ­λη­λα, ανέ­πτυ­ξε πρω­το­πό­ρα δρά­ση για τη διεκ­δί­κη­ση των δικαιω­μά­των των εικα­στι­κών καλ­λι­τε­χνών μέσω του Επι­με­λη­τη­ρί­ου Εικα­στι­κών Τεχνών Ελλά­δας (ΕΕΤΕ), του οποί­ου ήταν μέλος.

Ιδιαί­τε­ρη, όμως ήταν η συνει­σφο­ρά του στην ανά­πτυ­ξη της δρά­σης του αντι­πο­λε­μι­κού – αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κινή­μα­τος, στο πλευ­ρό της ΕΕΔΥΕ. Ο ίδιος, όντας νέος σε ηλι­κία, συμ­με­τεί­χε στην ομά­δα των εικα­στι­κών που φιλο­τέ­χνη­σαν το λογό­τυ­πο της ΕΕΔΥΕ. Πήρε μέρος στις Μαρα­θώ­νιες Πορεί­ες Ειρή­νης. Συνέ­βαλ­λε στην ανά­πτυ­ξη της δρά­σης της ΕΕΔΥΕ μετά το 1974 και την ανα­συ­γκρό­τη­σή της. Στα τέλη της δεκα­ε­τί­ας του 1980 – αρχές δεκα­ε­τί­ας 1990 συμ­με­τεί­χε μαζί με άλλους εικα­στι­κούς καλ­λι­τέ­χνες στη δημιουρ­γία τοι­χο­γρα­φιών για την ειρή­νη σε μια σει­ρά από γει­το­νιές της Αθή­νας και του Πει­ραιά. Ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κή και συγκι­νη­τι­κή ήταν η συμ­με­το­χή και η πολύ­πλευ­ρη στή­ρι­ξή του στη διορ­γά­νω­ση της εικα­στι­κής έκθε­σης προς τιμήν των 60 χρό­νων της ΕΕΔΥΕ, τον Δεκέμ­βρη του 2015.

Το εργα­στή­ριο του Κώστα Ρόθου δεν υπήρ­ξε μόνο ο χώρος της προ­σω­πι­κής του δημιουρ­γί­ας, αλλά χώρος ζυμώ­σε­ων, συζη­τή­σε­ων με άλλους καλ­λι­τέ­χνες, ιδιαί­τε­ρα νεό­τε­ρους, για όλα όσα απα­σχο­λούν το λαό μας, για το ρόλο της τέχνης και του καλ­λι­τέ­χνη. Παράλ­λη­λα απο­τέ­λε­σε τον χώρο δημιουρ­γί­ας πολ­λών ομα­δι­κών γλυ­πτών και εικα­στι­κών εγκα­τα­στά­σε­ων για δρώ­με­να του ΕΕΤΕ, της ΕΕΔΥΕ, συνο­λι­κά του λαϊ­κού κινή­μα­τος για να εκφρα­στεί η διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη του λαού μας σε αγω­νι­ζό­με­νους λαούς, όπως ο Παλαι­στι­νια­κός, ο Κου­βα­νι­κός κ.α., για να καταγ­γελ­θούν οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι κι επεμ­βά­σεις των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στη Γιου­γκο­σλα­βία, στο Ιράκ, στο Αφγα­νι­στάν, στη Συρία κ.α.. Ξεχω­ρί­ζουν οι 1000 γύψι­νες νεκρο­κε­φα­λές που δημιουρ­γή­θη­καν από ομά­δα εικα­στι­κών και στή­θη­καν στην οδό Ακα­δη­μί­ας για να θυμί­ζουν τα εγκλή­μα­τα του ΝΑΤΟ στη Γιου­γκο­σλα­βία. Τα 100 χάρ­τι­να φέρε­τρα που δημιουρ­γή­θη­καν για δια­δή­λω­ση στην Ισραη­λι­νή Πρε­σβεία για να καταγ­γελ­θεί το έγκλη­μα κατά του Παλαι­στι­νια­κού λαού. Το εικα­στι­κό άρμα — δρώ­με­νο με τις πετρε­λαιο­πη­γές και τους τραυ­μα­τί­ες – θύμα­τα του πολέ­μου για να καταγ­γελ­θεί το ιμπε­ρια­λι­στι­κό έγκλη­μα κατά του Ιράκ.

Οι αγω­νι­στές του αντι­πο­λε­μι­κού – αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κινή­μα­τος απο­χαι­ρε­τά­με με θλί­ψη και σεβα­σμό τον Κώστα Ρόθο. Τιμά­με τη μνή­μη του συνε­χί­ζο­ντας και δυνα­μώ­νο­ντας τον αγώ­να ενά­ντια στην εκμε­τάλ­λευ­ση, στη φτώ­χεια, στους πολέ­μους και στην προ­σφυ­γιά. Για ένα κόσμο που οι λαοί θα βρί­σκο­νται στο προ­σκή­νιο της ιστο­ρί­ας και θα ζουν με ειρή­νη, φιλία, αλλη­λεγ­γύη, σχέ­σεις αμοι­βαί­ου οφέ­λους μετα­ξύ τους.

Εκφρά­ζου­με τα συλ­λυ­πη­τή­ριά μας στη σύζυ­γό του Ελέ­νη, στον γιό του Αλέ­ξαν­δρο και σε όλους τους οικεί­ους του».

(20 Σεπτέμβρη 1996 …σα να ΄ναι σήμερα)
ΚΩΣΤΑΣ ΡΟΘΟΣ (γλύπτης, καθηγητής στα ΤΕΙ Αθήνας)

Εκλο­γές … Τις απο­φά­σι­σε ξαφ­νι­κά ο κύριος Σημί­της, για­τί έτσι θα μπο­ρέ­σει με άνε­ση, είτε ο ίδιος είτε ο κύριος Εβερτ, να εφαρ­μό­σει και για την επό­με­νη τετρα­ε­τία τις εντο­λές των Βρυ­ξελ­λών, της Ευρω­παϊ­κής Ένωσης.

Ζητούν την ψήφο μας όλοι αυτοί που έχουν στε­γα­στεί κάτω από τη στέ­γη της εται­ρί­ας που λέγε­ται ΕΕ και που κρα­τούν πει­θή­νια τις ομπρέ­λες με τη φίρ­μα Μάαστριχτ.

Εκλο­γές ’96 λοι­πόν: Για να συνε­χι­στεί το ξεπού­λη­μα της Ελλά­δας, από όλους αυτούς που εκλι­πα­ρούν τον ελλη­νι­κό λαό να τους ψηφί­σει και να τους ανα­θέ­σει τη λύση των προ­βλη­μά­των τους. Όλοι στον ίδιο χορό: Σημί­της, Εβερτ, Σαμα­ράς, Κων­στα­ντό­που­λος, Τσο­βό­λας. Μήπως δεν είναι όλοι αυτοί υπεύ­θυ­νοι, για­τί γνώ­ρι­ζαν πάρα πολύ καλά τι σημαί­νει Συν­θή­κη Μάα­στριχτ, τι σημαί­νει ΕΕ, τι σημαί­νει δια­με­λι­σμός της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, τι σημαί­νει διχο­τό­μη­ση της Κύπρου;

Τα γνώ­ρι­ζαν όλα πολύ καλά οι υπο­κρι­τές, αλλά σε όλα είπαν και λένε το “Ναι”. Μήπως δεν ξέρουν και τώρα οι λεγό­με­νοι “αρι­στε­ροί”, “σοσια­λι­στές”, “νεο­φι­λε­λεύ­θε­ροι” κλπ. ότι με την ανα­θε­ώ­ρη­ση του Μάα­στριχτ όλα θα χει­ρο­τε­ρέ­ψουν; Οτι οι απαι­τή­σεις θα είναι πιο σκλη­ρές, πιο αυταρ­χι­κές, πιο ταπει­νω­τι­κές, πιο αντερ­γα­τι­κές, πιο κεφαλαιοκρατικές;

Όλοι βέβαια δίνουν άφθο­νες υπο­σχέ­σεις και βεβαιώ­νουν ότι θα μοχθή­σουν για το καλό του λαού, αν τους δοθεί η εντο­λή στις 22 του Σεπτέμ­βρη. Τώρα τα θυμή­θη­καν όλα; Μήπως αυτοί οι ίδιοι δεν κυβέρ­νη­σαν τόσα χρό­νια και κυβερ­νούν ακό­μη αυτό τον τόπο; Τα δύο μεγά­λα κόμ­μα­τα, παρα­λαμ­βά­νο­ντας την εξου­σία το ένα από το άλλο, δεν είχαν την ευκαι­ρία, το χρό­νο, τους νόμους, για να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν όσα τώρα υπό­σχο­νται; Ακό­μα και με το σύστη­μα των εκλο­γών, αρνού­με­νοι συστη­μα­τι­κά την “απλή ανα­λο­γι­κή”, αρπά­ζουν πάντα την ψήφο του λαού. Με την εντο­λή των Βρυ­ξελ­λών αυτοί οι ίδιοι οδή­γη­σαν όλες τις βαθ­μί­δες της εκπαί­δευ­σης σε μαρα­σμό, και τον πολι­τι­σμό στις ιδιω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες, αγνο­ώ­ντας τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες και τους νόμι­μους φορείς των καλ­λι­τε­χνι­κών κλάδων.

Εκλο­γές ’96 λοιπόν.

Εσύ πολί­τη, εργα­ζό­με­νε, βιο­τέ­χνη, δια­νο­ού­με­νε, καλ­λι­τέ­χνη, ξέρεις, γνω­ρί­ζεις. Κάνε πρά­ξη τους στί­χους του ποι­η­τή που λέει: “… Και έχω πολ­λές κου­βέ­ντες στοι­βαγ­μέ­νες μέσα μου”.

Μπες στη στρα­τιά της επί­θε­σης, της αντί­στα­σης, μαζί με το ΚΚΕ.

Τού­τες τις μέρες το ΚΚΕ δίνει τη μάχη για να κρα­τή­σει την αξιο­πρέ­πεια, τη λεβε­ντιά, τη μεγα­λο­σύ­νη του λαού και του τόπου μας.

Η δύνα­μη του ΚΚΕ ας γίνει το φράγ­μα και η ασπί­δα ενά­ντια στην επί­θε­ση. Ας γίνει η λαϊ­κή “αντε­πί­θε­ση”.