ΜΕ ΜΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΚΩΛΟΤΣΕΠΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ

ΜΕ ΜΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΚΩΛΟΤΣΕΠΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ»

Στις μέρες μας έχουν εμφα­νι­στεί πολ­λοί ποι­η­τές του επο­νο­μα­ζό­με­νου ανα­τρε­πτι­κού χώρου. Συνή­θως οι ποι­η­τές, που απο­κα­λού­νται ανα­τρε­πτι­κοί γρά­φουν κραυ­γα­λέα και χρη­σι­μο­ποιούν εκφρά­σεις, που προ­σο­μοιά­ζουν στην ποί­η­ση των μπιτ χωρίς, όμως, να έχουν να πουν κάτι ουσια­στι­κό. Υπάρ­χουν, όμως, λίγοι ποι­η­τές, που γρά­φουν ποί­η­ση πραγ­μα­τι­κά ανα­τρε­πτι­κή με ουσια­στι­κό περιεχόμενο.

Μια πραγ­μα­τι­κά καλή ανα­τρε­πτι­κή ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή είναι το βιβλίο του Δημή­τρη Τρω­α­δί­τη: «Με μια εμμο­νή στην κωλό­τσε­πη», που κυκλο­φο­ρεί από τις εκδό­σεις «Στο­χα­στής». Ποί­η­ση λιτή και περιε­κτι­κή, που τα λέει έξω απ’ τα δόντια. Ποί­η­ση σκλη­ρή και αλη­θι­νή για τη σκλη­ρή και άδι­κη κοι­νω­νία, που ζούμε.

Ας στα­θού­με λίγο στον τίτλο. Τι βάζου­με συνή­θως στην πίσω τσέ­πη του παντε­λο­νιού μας; Συνή­θως, κάτι, που δεν χωρά­ει αλλού να το βάλου­με και άρα είναι κάτι μεγά­λο. Εδώ έχου­με την εμμο­νή και άρα πρό­κει­ται για κάτι τερά­στιο. Αλλά, και κάτι, που δεν μας νοιά­ζει αν θα τσα­λα­κω­θεί, ίσως για­τί όσα τσα­λα­κώ­μα­τα κι αν πάθει θα βγει όταν θα πρέ­πει και θα πετύ­χει. Και ποια είναι αυτή η εμμο­νή; Μια προσ­δο­κία: «Η ζωή προσ­δο­κά / τη μεγά­λη μέρα / να σκορ­πι­στεί μια χού­φτα λευτεριά.»

Η ποί­η­ση του Δημή­τρη Τρω­α­δί­τη είναι κυρί­ως κοι­νω­νι­κή. Ο ποι­η­τής μας οικτί­ρει για την ανθρω­πιά μας, που έχει χαθεί και δεν απο­μέ­νουν παρά μόνο κάποια ξέφτια: «Κι είπες ν’ αντι­στα­θού­με / να τα παί­ξου­με όλα για όλα / αλλά γρά­φου­με σε θολά τζά­μια / για να σώσου­με / την υστε­ρο­φη­μία μας / μέσα στα ξέφτια / μιας πρό­τε­ρης ανθρωπιάς.»

Πιο πάνω ανα­φέ­ρα­με ότι η ποί­η­ση του Δημή­τρη Τρω­α­δί­τη είναι ανα­τρε­πτι­κή. Ο ίδιος θα εκφρά­σει την επι­θυ­μία του να γρά­ψει ένα ποί­η­μα μακρό­συρ­το και «ανα­τρε­πτι­κό σαν τις επα­να­στά­σεις». Ένα ποί­η­μα, που θα είναι σαν μια εξι­λέ­ω­ση για την κοι­νω­νία, που ζού­με για­τί: «η ιστο­ρία είναι η μόνη εξι­λέ­ω­ση της ποίησης».

Στην ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή του Δημή­τρη Τρω­α­δί­τη υπάρ­χουν και δεκα­εν­νιά τρί­στι­χα με τον τίτλο: «Στιγ­μιαί­ες ανά­σες». Πρό­κει­ται για μικρά δια­μα­ντά­κια, που καθέ­να τους δια­θέ­τει αυτο­τε­λές νόη­μα και δεν έχει τίπο­τα να ζηλέ­ψει από τα μεγα­λύ­τε­ρα ποι­ή­μα­τα. Παρα­θέ­του­με ένα από αυτά ως ελά­χι­στο δείγ­μα: «μας ήρθε μια ανά­πη­ρη / λια­κά­δα μετά από / μια όξι­νη βροχή».

Συμπε­ρα­σμα­τι­κά, η ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή του Δημή­τρη Τρω­α­δί­τη «Με μια εμμο­νή στην κωλό­τσε­πη» είναι ένα ανα­τρε­πτι­κό ποι­η­τι­κό έργο για­τί όπως χαρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­φέ­ρει ο ίδιος στο ποί­η­μα «Εξαγ­γε­λία»: «η ποί­η­ση / ή θα γίνει επα­νά­στα­ση / ή δεν θα υπάρ­ξει ποτέ.»

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ