Τα «στοιχήματα» της νέας δεκαετίας και τα «οράματα», οι «ιστορικές προκλήσεις» και τα «εθνικά διακυβεύματα» έχουν την τιμητική τους αυτές τις μέρες, αποχαιρετώντας τη δεκαετία που φεύγει.

Το νήμα που συν­δέ­ει τις ανα­λύ­σεις των αστι­κών επι­τε­λεί­ων, περι­λαμ­βά­νει, για παρά­δειγ­μα, τη δια­πί­στω­ση ότι «πάθα­με και μάθα­με» από την καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση και ότι «ο λαός ζού­σε πάνω από τις δυνά­μεις του». Κάπως έτσι, η «νου­θε­σία» προς τους εργα­ζό­με­νους για τη χρο­νιά και τη δεκα­ε­τία που ανα­τέλ­λει, βγαί­νει αβί­α­στα: Οι απαι­τή­σεις και οι διεκ­δι­κή­σεις πρέ­πει να μεί­νουν στον πάτο του βαρε­λιού, μαζί και κάθε προσ­δο­κία για ανά­κτη­ση των απω­λειών από τα χρό­νια της κρίσης.

Περι­λαμ­βά­νει επί­σης την …ανα­κού­φι­ση ότι «επι­τέ­λους ωρι­μά­ζει το πολι­τι­κό σύστη­μα», αφού εξα­σφα­λί­ζε­ται η «συναί­νε­ση» όλων των αστι­κών κομ­μά­των, «με εξαί­ρε­ση το ΚΚΕ», μπρο­στά στις «εθνι­κές προ­κλή­σεις», όπως αυτή της «γεω­πο­λι­τι­κής ανα­βάθ­μι­σης» της αστι­κής τάξης, της μετα­τρο­πής της χώρας σε «πυλώ­να στα­θε­ρό­τη­τας» στην περιοχή.

Πρό­κει­ται για προ­κλη­τι­κή δια­φή­μι­ση της από­λυ­της στοί­χι­σης με τα αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κά σχέ­δια, όπως αυτά απο­τυ­πώ­νο­νται στη Συμ­φω­νία Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας Ελλά­δας — ΗΠΑ, που ήρθε στη Βου­λή παρα­μο­νή Χρι­στου­γέν­νων. Μια «στοί­χι­ση» που γίνε­ται ξεκά­θα­ρη και στην υλο­ποί­η­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δια­σμών σε Αιγαίο και Κύπρο, με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών της περιοχής.

Περι­λαμ­βά­νει ακό­μα τα «ορά­μα­τα» της αστι­κής τάξης και την προ­σπά­θειά της να απο­σπά­σει τη λαϊ­κή συναί­νε­ση σε αντερ­γα­τι­κές — αντι­λαϊ­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις, που θα εξα­σφα­λί­ζουν απρό­σκο­πτα την κερ­δο­φο­ρία της στην επο­χή της «ψηφια­κής οικο­νο­μί­ας», με το επι­χεί­ρη­μα ότι από τον πλού­το που θα αυξά­νε­ται, οι εργα­ζό­με­νοι έχουν να περι­μέ­νουν το «κάτι παρα­πά­νω», που θα ανοί­ξει τάχα το δρό­μο για την ευη­με­ρία τους.

Παράλ­λη­λα εξε­λίσ­σε­ται και η συζή­τη­ση για την Ελλά­δα της «κοι­νω­νι­κής συνο­χής», ως ανα­γκαία προ­ϋ­πό­θε­ση για να απο­κα­τα­στα­θεί η «κανο­νι­κό­τη­τα». Γι’ αυτό εναλ­λάσ­σουν το καρό­το και το μαστί­γιο, δηλα­δή την έντα­ση της κρα­τι­κής κατα­στο­λής με την καλ­λιέρ­γεια προσ­δο­κιών και αυτα­πα­τών ότι η «λύση» στα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα και αδιέ­ξο­δα βρί­σκε­ται στην ανά­καμ­ψη της κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και στην ανα­βάθ­μι­ση της χώρας, στο πλαί­σιο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών και σχεδίων.

Το «νήμα» αυτό απο­τε­λεί συνέ­χεια εκεί­νου που ξετυ­λι­γό­ταν και όλη την περα­σμέ­νη δεκα­ε­τία, όταν μετά τους μεγά­λους ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης ήρθε η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση και μαζί της η έντα­ση της επί­θε­σης στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά στρώματα.

Είναι το νήμα που συν­δέ­ει τις εναλ­λα­γές κυβερ­νή­σε­ων του κεφα­λαί­ου, τη συντρι­πτι­κή διά­ψευ­ση των προσ­δο­κιών από την κυβέρ­νη­ση της «πρώ­τη φορά αρι­στε­ράς», την ενί­σχυ­ση της μοι­ρο­λα­τρί­ας. Που δια­περ­νά τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς, τα κύμα­τα της προ­σφυ­γιάς και της μετα­νά­στευ­σης, το ξεμά­ντρω­μα των φασι­στι­κών συμ­μο­ριών για να τρο­μο­κρα­τούν Ελλη­νες και μετα­νά­στες εργά­τες, το απα­ραί­τη­το δηλα­δή «συμπλή­ρω­μα» του φιλι­κού επεν­δυ­τι­κού κλίματος…

Ο κόσμος όντως «αλλά­ζει» λοι­πόν. Μόνο που όσο παρα­μέ­νει απεί­ρα­χτο αυτό το «νήμα», τόσο αλλά­ζει προς το χει­ρό­τε­ρο, τόσο οι εργα­ζό­με­νοι θα υπο­βάλ­λο­νται σε νέες θυσί­ες για να συνε­χί­ζε­ται ο ίδιος δρό­μος, στο όνο­μα είτε της «βιώ­σι­μης ανά­πτυ­ξης» είτε της «ανά­πτυ­ξης για όλους».

Η χρο­νιά που ξεκι­νά­ει και μαζί της η νέα δεκα­ε­τία μπο­ρούν να γεν­νή­σουν το πραγ­μα­τι­κά δια­φο­ρε­τι­κό για τους εργα­ζό­με­νους και το λαό, να φωτί­σουν τη διέ­ξο­δο. Ο λαός έχει τη δύνα­μη να βάλει τη δική του σφρα­γί­δα στις εξε­λί­ξεις, να ξεμπερ­δεύ­ει με το «νήμα» που συν­δέ­ει την εξα­θλί­ω­ση του χτες με τις θυσί­ες διαρ­κεί­ας του σήμε­ρα και του αύριο.

Η διέξοδος βρίσκεται στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην αλλαγή των συσχετισμών. Η λαϊκή ευημερία, η ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών — λαϊκών αναγκών περνούν μέσα από την οργάνωση της πάλης τους, κόντρα σε κυβερνήσεις, εργοδοσία και τις συμμαχίες τους, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Περ­νούν μέσα από την ενί­σχυ­ση της Κοι­νω­νι­κής Συμ­μα­χί­ας, την ανά­πτυ­ξη της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής — αντι­μο­νο­πω­λια­κής πάλης σε κάθε μετε­ρί­ζι, με προ­ο­πτι­κή να βρε­θούν η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός στην εξου­σία, να πάρουν τα κλει­διά της οικο­νο­μί­ας στα χέρια τους.

Για να αλλάξει ο κόσμος, αλλά με το λαό και τις ανάγκες του στο προσκήνιο! 

Καλή αγωνιστική χρονιά!

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη «Η Άπο­ψή μας» .…
«Ριζο­σπά­στης», Τετάρ­τη 1 Γενά­ρη 2020