Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ 2022

1. Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ εύχε­ται καλή και αγω­νι­στι­κή χρο­νιά, με υγεία και δύνα­μη, σε όλους κι όλες, εργα­ζό­με­νους, άνερ­γους, βιο­πα­λαι­στές αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους και αγρό­τες, τους νέους και τις νέες, τις γυναί­κες των λαϊ­κών οικο­γε­νειών, τους αγω­νι­ζό­με­νους επι­στή­μο­νες και καλ­λι­τέ­χνες, τους μετα­νά­στες και πρόσφυγες.

Υπο­δε­χό­μα­στε τη νέα χρο­νιά με βαθιά πεποί­θη­ση ότι ο λαός μπο­ρεί στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες να βρει την αισιο­δο­ξία, το κου­ρά­γιο και την αλλη­λεγ­γύη, αν πιστέ­ψει στο δίκιο και τη δύνα­μή του. Μπο­ρεί να μετα­τρέ­ψει το σύν­θη­μα «μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό», που είδα­με να γίνε­ται πρά­ξη σε δύσκο­λες στιγ­μές της περα­σμέ­νης χρο­νιάς, σε σάλ­πι­σμα αντε­πί­θε­σης και υλο­ποί­η­σης εκεί­νων των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων που θα του επι­τρέ­ψουν να ζήσει καλύτερα.

Αλλω­στε, οι στιγ­μές που ξεχώ­ρι­σαν τον προη­γού­με­νο χρό­νο ήταν εκεί­νες που η λαϊ­κή πρω­το­βου­λία και κινη­το­ποί­η­ση έβα­λαν τη δική τους μονα­δι­κή σφρα­γί­δα στις εξε­λί­ξεις. Κι αν αυτές οι στιγ­μές απο­τε­λούν ακό­μη φωτει­νή εξαί­ρε­ση, μπο­ρεί ο λαός να τις επι­βά­λει ως κανό­να, στον αγώ­να για μια κοι­νω­νία που οι πόθοι και τα όνει­ρα για μια ζωή χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση και αδι­κία θα μπο­ρέ­σουν τελι­κά να εκπλη­ρω­θούν, τόσο στην Ελλά­δα, όσο και σε όλη την Ευρώ­πη, τον κόσμο.

2. Η χρο­νιά που φεύ­γει αφή­νει ένα ακό­μη τρα­γι­κό απο­τύ­πω­μα στη ζωή και τα δικαιώ­μα­τα του ελλη­νι­κού λαού. Οι περ­σι­νές κυβερ­νη­τι­κές προ­βλέ­ψεις για επι­στρο­φή στη λεγό­με­νη «κανο­νι­κό­τη­τα» δια­ψεύ­στη­καν οικτρά.

Ο εφιάλ­της της παν­δη­μί­ας, με την απώ­λεια ανθρώ­πι­νων ζωών και την κατάρ­ρευ­ση των δημό­σιων συστη­μά­των Υγεί­ας, συνε­χί­ζε­ται, παρά το γεγο­νός ότι, μετά από δύο χρό­νια, η ανθρω­πό­τη­τα έχει περισ­σό­τε­ρα επι­στη­μο­νι­κά εργα­λεία στα χέρια της (εμβό­λια, φάρ­μα­κα, επι­στη­μο­νι­κή γνώ­ση και εμπειρία).

Η ανά­καμ­ψη της οικο­νο­μί­ας, μετά από έναν χρό­νο βαθιάς κρί­σης, στη­ρί­χτη­κε σε νέα μέτρα έντα­σης της εκμε­τάλ­λευ­σης των εργα­ζο­μέ­νων και στη διά­θε­ση πακτω­λού χρη­μά­των απ’ τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη προς τις μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις, ενώ ταυ­τό­χρο­να συνο­δεύ­ε­ται από ανα­τι­μή­σεις σε βασι­κά προ­ϊ­ό­ντα επι­βί­ω­σης του λαού κι ένα τερά­στιο κύμα ακρί­βειας, που τσα­κί­ζει το — ήδη καθη­μαγ­μέ­νο — λαϊ­κό εισό­δη­μα. Οι δε εκτι­μή­σεις για έναν νέο γύρο οικο­νο­μι­κής κρί­σης επι­βε­βαιώ­νουν τον φαύ­λο κύκλο «κρί­σης — ανά­καμ­ψης», με τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα να βγαί­νουν συνε­χώς με νέες απώλειες.

Η στρα­τη­γι­κή της «πρά­σι­νης και ψηφια­κής μετά­βα­σης», που είναι ο ακρο­γω­νιαί­ος λίθος της πολι­τι­κής της ΕΕ και του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, συνο­δεύ­ε­ται από την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, ως απο­τέ­λε­σμα της πανά­κρι­βης Ενέρ­γειας, τα νέα «πρά­σι­να» χαρά­τσια, την κατα­στρο­φή του περιβάλλοντος.

Ολα τα παρα­πά­νω δεν συνι­στούν κάποιες «παρεκ­κλί­σεις», κάποιους «εξω­γε­νείς παρά­γο­ντες», που δήθεν δια­τα­ράσ­σουν την «ομα­λό­τη­τα», όπως ισχυ­ρί­ζε­ται η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ούτε συνι­στούν «δια­χει­ρι­στι­κά προ­βλή­μα­τα», όπως ισχυ­ρί­ζο­νται τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα, που υπη­ρέ­τη­σαν και στη­ρί­ζουν αυτήν τη στρα­τη­γι­κή. Η αιτία των σημε­ρι­νών αδιε­ξό­δων βρί­σκε­ται στο κυνή­γι της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας, στην πολι­τι­κή και τις ιεραρ­χή­σεις κρα­τών και κυβερ­νή­σε­ων για τη μεγα­λύ­τε­ρη στή­ρι­ξη αυτής της κερ­δο­φο­ρί­ας σε βάρος των λαϊ­κών ανα­γκών, στους αντα­γω­νι­σμούς των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Βρί­σκε­ται, δηλα­δή, σε αυτή καθαυ­τή τη λει­τουρ­γία του καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.

– Πώς μπο­ρεί να εξα­σφα­λι­στεί η υγεία του λαού, όταν η λήψη των ανα­γκαί­ων μέτρων προ­στα­σί­ας αλλά και η στή­ρι­ξη του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας θεω­ρού­νται «πολυ­τέ­λεια» και «περιτ­τό κόστος», ενώ την ίδια στιγ­μή ο ιδιω­τι­κός τομέ­ας της Υγεί­ας θησαυ­ρί­ζει και προ­ω­θεί­ται περαι­τέ­ρω η λει­τουρ­γία και του δημό­σιου συστή­μα­τος με επι­χει­ρη­μα­τι­κά κριτήρια;

– Πώς μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί η παν­δη­μία, όταν το μεγα­λύ­τε­ρο ποσο­στό των λαών των πιο φτω­χών χωρών παρα­μέ­νει ανεμ­βο­λί­α­στο, χωρίς ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή περί­θαλ­ψη, για­τί τα εμβό­λια και τα φάρ­μα­κα είναι χρυ­σο­φό­ρα εμπο­ρεύ­μα­τα στα χέρια των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων;

– Πώς μπο­ρεί να εξα­σφα­λι­στεί η πρό­σβα­ση σε φθη­νό ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα και Ενέρ­γεια, όταν απα­ξιώ­νο­νται παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες και υλο­ποιεί­ται η πολι­τι­κή της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης», για να στη­ρι­χθούν οι κερ­δο­φό­ρες «πρά­σι­νες» μπίζνες;

– Πώς μπο­ρεί να στη­ρι­χθεί το εισό­δη­μα μισθω­τών και αυτο­α­πα­σχο­λου­μέ­νων, που τσα­κί­στη­κε τα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων και μετά της παν­δη­μί­ας, όταν προ­τε­ραιό­τη­τα για τα αστι­κά κρά­τη και την ΕΕ είναι οι επι­δο­τή­σεις στο μεγά­λο κεφάλαιο;

Οποια πέτρα κι αν σηκώ­σου­με, θα δού­με ότι από κάτω κρύ­βε­ται τελι­κά η μεγά­λη αντί­φα­ση της επο­χής μας: Από τη μία οι τερά­στιες δυνα­τό­τη­τες να ικα­νο­ποι­η­θούν οι σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανά­γκες και από την άλλη η «κανο­νι­κό­τη­τα» του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, που ακυ­ρώ­νει αυτές τις δυνα­τό­τη­τες και συν­θλί­βει τις λαϊ­κές ανά­γκες στο βωμό του κέρδους.

3. Κι αν όλα τα παρα­πά­νω απο­τε­λούν τη μία όψη της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, η άλλη όψη είναι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι, τα προ­σφυ­γι­κά — μετα­να­στευ­τι­κά ρεύ­μα­τα, με την τρα­γω­δία των νεκρών προ­σφύ­γων στη Μεσό­γειο, η κούρ­σα των εξο­πλι­σμών και η μετα­κί­νη­ση τερά­στιων στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων σε διά­φο­ρες περιο­χές του πλα­νή­τη, που φέρ­νουν πιο κοντά τον κίν­δυ­νο νέων ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων και πολε­μι­κών συγκρούσεων.

Οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις, στο όνο­μα της γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης του ελλη­νι­κού κεφα­λαί­ου, παίρ­νουν ενερ­γό μέρος σε αυτούς τους σχε­δια­σμούς. Συνά­πτουν επι­θε­τι­κές — και όχι αμυ­ντι­κές, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται — συμ­φω­νί­ες με ισχυ­ρά ιμπε­ρια­λι­στι­κά κρά­τη, όπως οι ΗΠΑ και η Γαλ­λία. Μετα­τρέ­πουν τη χώρα σε πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο, με αύξη­ση των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων και βάσε­ων. Στέλ­νουν ελλη­νι­κές στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις σε επεμ­βά­σεις στο εξω­τε­ρι­κό. Δαπα­νούν τερά­στια ποσά για στρα­τιω­τι­κούς εξο­πλι­σμούς, ξεπερ­νώ­ντας, ως ποσο­στό του ΑΕΠ, ακό­μη και τις ΗΠΑ.

4. Σήμε­ρα συγκε­ντρώ­νο­νται ακό­μη περισ­σό­τε­ρες απο­δεί­ξεις που φωτί­ζουν όχι μόνο τις αιτί­ες των προ­βλη­μά­των, αλλά πάνω απ’ όλα την ανά­γκη μιας νέας κοι­νω­νι­κής οργά­νω­σης, που θα έχει στο επί­κε­ντρο την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών. Δια­μορ­φώ­νο­νται δυνα­τό­τη­τες περισ­σό­τε­ρες εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις να βαδί­σουν στο δρό­μο της αμφι­σβή­τη­σης και ανα­τρο­πής, να πιστέ­ψουν ότι μπο­ρούν όχι μόνο να επι­δρά­σουν, αλλά και να καθο­ρί­σουν τις εξε­λί­ξεις προς όφε­λός τους.

Τα πρό­σφα­τα αγω­νι­στι­κά σκιρ­τή­μα­τα σε κλά­δους και χώρους δου­λειάς, που ακύ­ρω­σαν στην πρά­ξη αντερ­γα­τι­κούς νόμους και σχε­δια­σμούς της εργο­δο­σί­ας, είναι ελπι­δο­φό­ρα και στέλ­νουν ένα δυνα­τό μήνυ­μα: Οι εργα­ζό­με­νοι μπο­ρούν να επι­βά­λουν το δίκιο τους, αν πολ­λα­πλα­σια­στούν οι εστί­ες αντί­στα­σης και αγώ­να, αν ηττη­θούν οι λογι­κές της ανα­μο­νής και των «λύσε­ων απ’ τα πάνω», αν γυρί­σουν την πλά­τη στις ψευ­δαι­σθή­σεις ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει «δίκαιη» ή «προ­ο­δευ­τι­κή» δια­χεί­ρι­ση της σημε­ρι­νής βαρ­βα­ρό­τη­τας, αν προ­σπε­ρά­σουν νέα, παλιά ή ανα­πα­λαιω­μέ­να ανα­χώ­μα­τα εγκλω­βι­σμού της λαϊ­κής δυσαρέσκειας.

Αλλω­στε, η ίδια η εμπει­ρία δεί­χνει ότι καμία «μετα­μόρ­φω­ση» του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος δεν μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δο υπέρ του λαού. Η απά­ντη­ση στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ δεν είναι μια ψευ­δε­πί­γρα­φη «προ­ο­δευ­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση» τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Αλλω­στε, κοι­νό κυβερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα αυτών των κομ­μά­των είναι οι βασι­κοί άξο­νες της σημε­ρι­νής πολι­τι­κής, από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης και τη στρα­τη­γι­κή της λεγό­με­νης «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» μέχρι την εμπλο­κή της Ελλά­δας στους επι­κίν­δυ­νους αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς σχεδιασμούς.

Τα στοι­χεία ομο­λο­γούν ότι οι κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες μεγα­λώ­νουν παντού, σε όλο τον κόσμο, τόσο εκεί που κυβερ­νούν οι σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, όσο κι εκεί που κυβερ­νούν νεο­φι­λε­λεύ­θε­ροι ή και κυβερ­νή­σεις συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ τους.

5. Απά­ντη­ση στα σημε­ρι­νά αδιέ­ξο­δα δίνει το Κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης του ΚΚΕ, η πάλη για σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τα στη δου­λειά και τη ζωή, για αυξή­σεις στους μισθούς, κατάρ­γη­ση αντι­λαϊ­κών νόμων, διεύ­ρυν­ση κοι­νω­νι­κών δικαιω­μά­των και λαϊ­κών ελευ­θε­ριών, απο­δέ­σμευ­ση από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και τους σχε­δια­σμούς τους. Αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει σύγκρου­ση και όχι ανο­χή ή συναί­νε­ση με το κεφά­λαιο, οργά­νω­ση της πάλης με κρι­τή­ριο τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες και όχι συμ­βι­βα­σμό με το χαμή­λω­μα των απαι­τή­σε­ων και το δήθεν μικρό­τε­ρο κακό. Προ­ϋ­πο­θέ­τει σχέ­διο και αγώ­να για την ανα­τρο­πή του αρνη­τι­κού συσχε­τι­σμού δύνα­μης και όχι παθη­τι­κή απο­δο­χή του, που τον ανα­πα­ρά­γει και τον ενι­σχύ­ει. Απαι­τεί πανελ­λα­δι­κά συντο­νι­σμέ­νη δρά­ση των εργα­ζο­μέ­νων και των σύμ­μα­χων λαϊ­κών στρω­μά­των, ενά­ντια στον κοι­νό αντί­πα­λο, τα μονο­πώ­λια, τον καπιταλισμό.

Μέσα σε αυτόν τον αγώ­να μπο­ρεί να βρει έκφρα­ση και να γονι­μο­ποι­η­θεί ο προ­βλη­μα­τι­σμός, που όλο και περισ­σό­τε­ρες λαϊ­κές δυνά­μεις εκφρά­ζουν, αγω­νιώ­ντας για το σήμε­ρα και το αύριο. Μέσα σε αυτόν τον αγώ­να μπο­ρεί να χτι­στεί μια πραγ­μα­τι­κά ελπι­δο­φό­ρα κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­μο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση, ενά­ντια στις διε­θνείς ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις. Θα αξιο­ποιεί κάθε δυσκο­λία και «ρωγ­μή» στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα για να περ­νά­ει ο λαός σε καλύ­τε­ρες θέσεις μέχρι την ανα­τρο­πή αυτού του βάρ­βα­ρου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και τη μονα­δι­κή ρεα­λι­στι­κή διέ­ξο­δο, τον σοσιαλισμό.

6. Πριν λίγες μέρες συμπλη­ρώ­θη­καν 30 χρό­νια από τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ και την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού που γνώ­ρι­σε η ανθρω­πό­τη­τα τον 20ό αιώ­να. Αυτή η επέ­τειος αξιο­ποι­ή­θη­κε από τα επι­τε­λεία του συστή­μα­τος ως ευκαι­ρία για να εξα­πο­λυ­θεί μια ακό­μη ιστο­ρι­κή δια­στρέ­βλω­ση και συκο­φα­ντι­κή επί­θε­ση σε βάρος του σοσια­λι­σμού και των — αξε­πέ­ρα­στων ακό­μη και σήμε­ρα — κατα­κτή­σε­ών του. Σε συν­θή­κες φαι­νο­με­νι­κής καπι­τα­λι­στι­κής παντο­δυ­να­μί­ας, αν κάτι απο­δει­κνύ­ει αυτή η επί­θε­ση, είναι ο φόβος των απο­λο­γη­τών του σημε­ρι­νού σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος, ο φόβος μπρο­στά στις αστεί­ρευ­τες δυνά­μεις της εργα­τι­κής τάξης και του λαού να κάνουν το «αδύ­να­το» δυνα­τό. Στο χέρι των λαών είναι να κάνουν τους φόβους που ξορ­κί­ζουν πραγματικότητα.

Για­τί μόνο ο σοσια­λι­σμός μπο­ρεί να αξιο­ποι­ή­σει στο έπα­κρο και προς όφε­λος του λαού τις τερά­στιες δυνα­τό­τη­τες ανά­πτυ­ξης της επι­στή­μης και της παρα­γω­γής. Για­τί μόνο ο σοσια­λι­σμός μπο­ρεί να απε­λευ­θε­ρώ­σει τον εργα­ζό­με­νο απ’ τα δεσμά της μισθω­τής σκλα­βιάς και ν’ αλλά­ξει τον σκο­πό της παρα­γω­γής. Εχουν ωρι­μά­σει οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να βγού­με επι­τέ­λους απ’ τον σημε­ρι­νό βάλ­το της εκμε­τάλ­λευ­σης και της ανα­σφά­λειας. Σκο­πός της παρα­γω­γής να μην είναι πλέ­ον το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος, αλλά η ικα­νο­ποί­η­ση των αυξα­νό­με­νων ανα­γκών της κοινωνίας.

Ο σοσια­λι­σμός είναι η απά­ντη­ση για τον 21ο αιώνα!

ΑΘΗΝΑ 31/12/2021
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο