Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια διαφορετική συνέπεια της καταστολής στη Χιλή: Οι νέοι αρνούνται τη στρατιωτική θητεία

«Δεν θέλου­με να είμα­στε στρα­τιώ­τες!» ήταν το αίτη­μα των νέων στα στρα­το­λο­γι­κά γρα­φεία κατά την τελευ­ταία εβδο­μά­δα. Στη Χιλή όπου η στρα­τιω­τι­κή θητεία είναι υπο­χρε­ω­τι­κή μαζι­κά οι νέοι προ­σπα­θούν να απο­φύ­γουν τη στρά­τευ­ση εξαι­τί­ας του ρόλου του στρα­τού στις τελευ­ταί­ες κινη­το­ποι­ή­σεις του λαού. Μεγά­λες οι ουρές στα στρα­το­λο­γι­κά γρα­φεία για αξιο­ποί­η­ση δυνα­το­τή­των απο­φυ­γής στράτευσης.

Το αρνη­τι­κό αντί­κτυ­πο της χρή­σης του στρα­τού ως κατα­σταλ­τι­κή δύνα­μη σε βάρος του λαού ανα­γνώ­ρι­σε και στρα­τιω­τι­κός αξιω­μα­τού­χος της χώρας.

Οι νέοι που τώρα πρέ­πει να κατα­τα­γούν είναι γεν­νη­μέ­νοι το 2001, δεν βίω­σαν τη δικτα­το­ρία του Augusto Pinochet (1973–1990) ούτε την κατα­στο­λή του καθε­στώ­τος. Ωστό­σο, η εικό­να του στρα­τού στους δρό­μους κατά την έναρ­ξη των δια­μαρ­τυ­ριών προ­κά­λε­σε την επα­νεμ­φά­νι­ση του στιγ­μα­τι­σμού του δικτα­το­ρι­κού παρελ­θό­ντος στις ένο­πλες δυνάμεις.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο