Μια «εκπληκτική και μοναδική» νωπογραφία της εκπάγλου Λήδας, την ώρα που μένει έγκυος από το Δία

Ο αβυ­θο­μέ­τρη­τος ακό­μη αρχαιο­λο­γι­κός χώρος της Πομπη­ΐ­ας εξα­κο­λου­θεί να μας εκπλήσ­σει με τα νέα ευρή­μα­τα που διαρ­κώς έρχο­νται στο φως, κατά τις διά­φο­ρες, ανα­σκα­φι­κές, ή ανα­στη­λω­τι­κές, εργα­σί­ες του. Η τελευ­ταία ανα­κά­λυ­ψη αφο­ρά μία ασύ­γκρι­τη σε κάλ­λος και τεχνι­κή εκτέ­λε­ση νωπο­γρα­φία της Λήδας, της εκπά­γλου ομορ­φιάς βασί­λισ­σας της Σπάρ­της την ώρα που μένει έγκυος από τον Δία, ο οποί­ος για να την πλη­σιά­σει είχε μετα­μορ­φω­θεί σε κύκνο.

Πρό­κει­ται για ένα «εκπλη­κτι­κό και μονα­δι­κό» εύρη­μα, εξη­γεί στο ιτα­λι­κό πρα­κτο­ρείο Ansa ο διευ­θυ­ντής του Αρχαιο­λο­γι­κού Πάρ­κου της Πομπη­ΐ­ας, Μάσι­μο Οζά­να, μιλώ­ντας για τη νωπο­γρα­φία, με τα πλού­σια χρώ­μα­τα και απο­χρώ­σεις, αλλά και τον ασύ­γκρι­το αισθη­σια­σμό στην από­δο­ση των μορ­φών, που ανα­κα­λύ­φθη­κε στην κρε­βα­το­κά­μα­ρα μίας οικί­ας στην Οδό Βεζου­βί­ου και απο­τε­λεί το τελευ­ταίο χρο­νι­κά αρι­στούρ­γη­μα που έχει έλθει στο φως, στην κάπο­τε βυθι­σμέ­νη στην τέφρα του ηφαι­στεί­ου πόλη.

Όπως εξη­γεί ο Οζά­να, η νωπο­γρα­φία απο­κα­λύ­φθη­κε «κατά τις εργα­σί­ες για την ανα­στύ­λω­ση του μετώ­που της ανα­σκα­φής» στο τμή­μα Regio V της ρωμαϊ­κής κωμό­πο­λης, στο πλαί­σιο ενός προ­γράμ­μα­τος που χρη­μα­το­δο­τεί­ται από την ΕΕ για την συντή­ρη­ση της Πομπη­ΐ­ας. Η κατοι­κία, στην οποία ανή­κε η σύν­θε­ση, βρί­σκε­ται στο ανα­το­λι­κό τμή­μα της Οδού Βεζου­βί­ου, «ουσια­στι­κά παράλ­λη­λα προς την Οδό των Μπαλκονιών».

Στην ίδια κατοι­κία, το περα­σμέ­νο έτος είχε ανα­κα­λυ­φθεί η παρά­στα­ση ενός Πριά­που σε ιθυ­φαλ­λι­κή στά­ση να ζυγί­ζει το μόριό του, η οποία μοιά­ζει πολύ με την ανά­λο­γη και πασί­γνω­στη νωπο­γρα­φία που είχε απο­κα­λυ­φθεί στην Οικία Βέτι.

Η νέα ανα­κά­λυ­ψη όμως κρί­νε­ται ακό­μη πιο σημα­ντι­κή, διό­τι όπως εξη­γεί ο Οζά­να, οι εξαι­ρε­τι­κές λεπτο­μέ­ρειες και ο τρό­πος εκτέ­λε­σης της παρά­στα­σης της Λήδας «είναι εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κές από όλες τις άλλες που έχουν ανα­κα­λυ­φθεί έως σήμε­ρα. Στην Πομπη­ΐα, αφη­γεί­ται ο ίδιος, οι ανα­φο­ρές στον μύθο της Λήδας και του Δία είναι πολύ εκτε­τα­μέ­νες, αλλά «ουδέ­πο­τε ως σήμε­ρα είχαν βρε­θεί τόσο αισθη­σια­κές ανα­πα­ρα­στά­σεις του, που όπως εικά­ζε­ται είχαν ως πρό­τυ­πο το αντί­στοι­χο γλυ­πτι­κό μοντέ­λου του Τιμό­θε­ου», ενός σημα­ντι­κού Έλλη­να γλύ­πτη του 4ου π.Χ. αιώ­να, υπο­θέ­τει ο Οζάνα.

Φιλι­κό αν και ελευ­θε­ριά­ζον είναι και το βλέμ­μα της Λήδας στην παρά­στα­ση, που μοιά­ζει να κοι­τά­ζει απ’ ευθεί­ας τον επι­σκέ­πτη της κάμα­ρας, που βρί­σκε­ται αμέ­σως μετά το δωμά­τιο με τον Πρί­α­πο και το άτριο (εσω­τε­ρι­κή αυλή) της πλού­σιας κατοι­κί­ας. Αλλά ένα νέο ερώ­τη­μα γεν­νά­ται πλέ­ον; Ποιος θα μπο­ρού­σε να είναι ο ιδιο­κτή­της τού­της της πλού­σιας κατοι­κί­ας; Η πιο εύλο­γη υπό­θε­ση του Οζά­να είναι πως θα επρό­κει­το «για έναν πλού­σιο έμπο­ρο, ίσως έναν πρώ­ην απε­λεύ­θε­ρο που ήθε­λε να ανε­βά­σει την κοι­νω­νι­κή του θέση, ακό­μη και με ανα­φο­ρές σε μία πιο υψη­λή πολι­τι­στι­κή στάθμη».

Όμως αυτά είναι τα μόνα που μπο­ρεί κάποιος να πει για τις νέες τού­τες ανα­κα­λύ­ψεις, καθώς οι συν­θή­κες ασφά­λειας του σκάμ­μα­τος (το οποίο ταυ­τί­ζε­ται με το σημείο των εργα­σιών για την υπο­στή­λω­ση κι ενί­σχυ­ση του αρχαιο­λο­γι­κού χώρου), δεν επι­τρέ­πουν την περαι­τέ­ρω ανα­σκα­φή της κατοι­κί­ας. Αλλά και για τη διά­σω­ση και συντή­ρη­ση των δύο νέων εξαί­σιων νωπο­γρα­φιών, ο Οζά­να τονί­ζει πως «θα εξε­τα­σθεί με τους τεχνι­κούς και τη γενι­κή αρχαιο­λο­γι­κή διεύ­θυν­ση εάν μπο­ρού­με να τις μετα­κι­νή­σου­με σε μία τοπο­θε­σία που μπο­ρού­με να τις δια­σώ­σου­με και να τις εκθέ­σου­με στο κοινό».

Πηγή: Δημό­σια σελί­δα ΑΠΕ / Γιώρ­γης-Βύρων Δάβος