Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια εμπειρία. Μια ιστορία. Μια μνήμη. «Από τη Γη στον Ουρανό»

Μια εμπει­ρία. Μια ιστο­ρία. Μια μνήμη.
«Από τη Γη στον Ουρανό»

Σκη­νο­θε­σία: Cemil Güngören, Ozer Inal, Ozcan Ulucan, Σενά­ριο: Cemil Güngören, Erdal Atas, Ozer Inal
Παρα­γω­γή: Urfuk Demirbilek, YCKM Sinema Colectivi 2019, Γλώσ­σα: Τούρ­κι­κα, Υπό­τι­τλοι: Ελλη­νι­κοι, Διάρ­κεια: 52’
ένα εκπλη­κτι­κό ντο­κι­μα­ντέρ από την ΑΝΑΤΟΛΙΑ /σε πρώ­τη προ­βο­λή από 19/9/19
ΔΙΑΝΟΜΗ NEW STAR

Σύνοψη

Mε αυτό το ντο­κι­μα­ντέρ πραγ­μα­τευό­μα­στε την αντα­να­κλά­ση στο σήμε­ρα των επα­να­στα­τι­κών πρά­ξε­ων της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης μέσα από ιστο­ρι­κές πρα­κτι­κές. Ανα­λύ­σα­με τις πρα­κτι­κές των Φάτσα, Χόπα, Σαμαν­δά, Άμεδ, Οβά­τζικ, Χόζατ, Μάζ­γκιρτ, Μαρι­νε­λά­δα της Ισπα­νί­ας και του MST (του κινή­μα­τος των Ακτη­μό­νων της Βραζιλίας),
από την οικο­νο­μι­κή, βου­λευ­τι­κή, αρχι­τε­κτο­νι­κή, πολι­τι­στι­κή, καλ­λι­τε­χνι­κή, οικο­λο­γι­κή πλευ­ρά καθώς και από την πλευ­ρά των γυναικών.

Δεν είναι εύκο­λο να συζη­τά­ει και να γρά­φει κανείς για την εναλ­λα­κτι­κή τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση, που δεν περιο­ρί­ζε­ται μόνο στην επα­να­στα­τι­κή λαϊ­κι­στι­κή τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση, αλλά και σε άλλα. Συνε­πά­γε­ται στο να έχει κανείς βαθιά γνώ­ση του ιστο­ρι­κού υπό­βα­θρου και των επί­και­ρων πρα­κτι­κών σε διε­θνή κλίμακα.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οπως λέει ο Σωκρά­της: «εκεί­νος που θέλει να ταρα­κου­νή­σει τον κόσμο, ας ταρα­κου­νή­σει πρώ­τα τον εαυ­τό του». Πρέ­πει να έχει κανείς μια ολι­στι­κή προ­ο­πτι­κή τόσο για τις ιστο­ρι­κές πρά­ξεις και διε­θνείς πρα­κτι­κές όσο και για την οικο­νο­μία, τα συμ­βού­λια, την αρχι­τε­κτο­νι­κή, τον πολι­τι­σμό, την τέχνη, την οικο­λο­γία, τη θέση της γυναί­κας κτλ.
Σε αυτόν τον τομέα είναι αδύ­να­τον να προ­χω­ρή­σου­με με αφη­ρη­μέ­νες αξιώ­σεις λέγο­ντας απλά: «ένας άλλος κόσμος είναι δυνα­τός » και να μας αρκεί αυτό.
Είμα­στε υπο­χρε­ω­μέ­νοι να ξεκι­νή­σου­με τον αγώ­να για την αλλα­γή του κόσμου, από τους κατα­πιε­σμέ­νους ανθρώ­πους ξεκι­νώ­ντας από την τοπι­κή βάση.
Μόνο έτσι μπο­ρού­με να δημιουρ­γή­σου­με τα μέσα για να εξη­γή­σου­με την εναλ­λα­κτι­κή μας λύση μπρο­στά στην καπι­τα­λι­στι­κή αγριότητα.

Πώς;

Η τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση, που είναι μία από τις σημα­ντι­κές στά­σεις στην δια­δρο­μή προς την εξου­σία των κατα­πιε­σμέ­νων ανθρώ­πων απέ­να­ντι στον καπι­τα­λι­σμό, είναι ένας σημα­ντι­κός μοχλός στο να ανή­κει στις μάζες ο λόγος, η εξου­σία και η λήψη των αποφάσεων.

Οπό­τε εκεί­νοι που θέλουν να αλλά­ξουν τον κόσμο σύμ­φω­να με την «11η θέση» είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι να δημιουρ­γή­σουν εναλ­λα­κτι­κά μοντέ­λα από διοι­κη­τι­κή και πολι­τι­κή άπο­ψη, σε πόλεις που δέχο­νται επί­θε­ση από το καπι­τα­λι­στι­κό κεφάλαιο.

Αν και κάποιοι αδια­φο­ρούν απέ­να­ντι σε αυτή την υπο­χρέ­ω­ση, δεν πρέ­πει να υπο­τι­μώ­νται οι μετα­σχη­μα­τι­στι­κές συνέ­πειες μιας σοσια­λι­στι­κής τοπι­κής αυτο­διοι­κη­τι­κής πολι­τι­κής. Για­τί αυτή η δυνα­τό­τη­τα διευ­ρύ­νει την αντι­προ­σώ­πευ­ση της βάσης και την κοινωνικοποιεί.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο