Μια κλωτσιά στα αχαμνά

Γρά­φει ο 2310net //

Θα έκλαι­γε αλλά είναι της αντρι­κής σχο­λής. Και οι άντρες δεν κλαί­νε. Θα προ­τι­μού­σε να είναι αυτός και όχι ο Κωστά­κης, ο αρχη­γός της καρ­διάς μας. Μετα­ξύ μας, ο Κωστά­κης θα είναι πάντα ο αρχη­γός της συκω­τα­ριάς μας.

Για­τί τα γρά­φω αυτά; Τώρα είναι η ώρα που στρι­μώ­χνε­ται ο ΣΥΡΙΖΑ στα σκοι­νιά του διλήμ­μα­τος που κέρ­δι­σε. Αλλά το πώς το ΟΧΙ έγι­νε ΝΑΙ έχει γρα­φτεί πριν ακό­μα ανοί­ξουν οι κάλπες.

Ας δού­με τι παί­ζει στην πλευ­ρά του ΝΑΙ. Η ΝΔ αλλά­ζει αρχη­γό και βάζει τον Μεϊ­μα­ρά­κη. Αυτόν που ήθε­λε ‑όπως μάθα­με από το Ας Περι­μέ­νουν οι γυναί­κες- να μετα­τρα­πεί η ΝΔ από αρχη­γι­κό κόμ­μα σε κόμ­μα αρχών (με μονα­δι­κή αρχή τον Αρχη­γό Καρα­μαν­λή). Και παράλ­λη­λα ξεκι­νά­ει η πιο χαμη­λού επι­πέ­δου δελ­φι­νο­λο­γία στην μετα­πο­λι­τευ­τι­κή ιστο­ρία του τόπου. Κάθε οπα­δός του Φρί­ντμαν και του Άνταμ Σμιθ θα έπε­φτε σε κατά­θλι­ψη αν έβλε­πε ότι ο κεντρι­κός πολι­τι­κός εκφρα­στής θα μπο­ρού­σε να είναι ο Κεφα­λο­γιάν­νης ή ο Δένδιας.

Και πιο εκεί το ΠΑΣΟΚ με τη Φώφη σε ρόλο πρέ­σβει­ρας της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, σαν σε επί­δει­ξη τάπερ γυρί­ζει ενο­χλη­τι­κά από γρα­φείο σε γρα­φείο, την ώρα που οι απα­ντα­χού σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες ζουν με την ονεί­ρω­ξη του Τσιπρισμού.

Το Ποτά­μι δια­τη­ρεί τον κουλ χιψ­τε­ρο­χα­ρα­κτή­ρα του ακό­μα και αυτές τις δύσκο­λες μέρες. Ο,τι και να πει δεν έχει καμία σημα­σία, αρκεί να δια­φέ­ρει εμφα­νι­σια­κά και να τα λέει βγά­ζο­ντας σέλφι.

Όλοι αυτοί ναζί συσπει­ρώ­νουν το κυρί­αρ­χο μέρος της αστι­κής τάξης και μέρος του λαού που προ­σκολ­λά με μια επαρ­χιω­τι­κού τύπου αντί­λη­ψη περί Ευρώ­πης, στα συμ­φέ­ρο­ντά της.

Και μόνο μια ματιά στην πολι­τι­κή εκπρο­σώ­πη­ση της αστι­κής τάξης φτά­νει για να δεί­ξει ότι το σύστη­μα είναι σε σήψη. Ακο­νί­ζει τα δόντια του και δαγκώ­νει στο ψαχνό. Με άλλα λόγια, ο καπι­τα­λι­σμός καταρ­ρέ­ει και δεν βρί­σκε­ται ένα πόδι να τον κλω­τσή­σει στα αχαμνά.