Πριν λίγες μέρες μια ανα­κοί­νω­ση στον «τοί­χο» της “Μάνιας” Τέκου στο Facebook προ­κά­λε­σε “θλί­ψη και σάστι­σμα” στους «φίλους» και ακο­λού­θους της. Η ιδιο­κτή­τρια του λογα­ρια­σμού είχε “πεθά­νει” απρό­σμε­να. Λίγο αργό­τε­ρα όμως ακο­λού­θη­σε μια δεύ­τε­ρη ανα­κοί­νω­ση, ότι η Μάνια Τέκου δεν υπήρ­ξε ποτέ. Ήταν δηλα­δή ένας ακό­μα ψευ­δε­πί­γρα­φος λογα­ρια­σμός σε αυτό το Μέσο Κοι­νω­νι­κής Δικτύ­ω­σης (ΜΚΔ).
Αν δοκι­μά­σε­τε να δεί­τε τη συνέ­χεια, δεν θα το μπο­ρέ­σε­τε για­τί ‑προς το παρόν, το προ­φίλ «κατέ­βη­κε» (δια­γρά­φη­κε από το φατσοβιβλίο).

Για να εξη­γού­μα­στε: Το πρό­βλη­μα ‑κατά τη γνώ­μη μας δεν είναι πως το όνο­μά της δεν ήταν “Μάνια” (που μπο­ρεί και νάταν) , αλλά (πχ) Δήμη­τρα Παπαμπουρδοπούλου…
Το ψευ­δε­πί­γρα­φο έχει να κάνει με την απά­τη της πολι­τι­κο-κοι­νω­νι­κής ανα­φο­ράς, της συγκεκριμένης(-ου;) περ­σό­νας, να το παί­ζει «κάπως» -χαμαι­λέ­ων του δήθεν μεσαί­ου χώρου, ψαρεύ­ο­ντας στα θολά νερά.
Και με προ­φίλ 100% δημό­σιο ‑την (τον) παρα­κο­λου­θού­σαν ‑λογι­κά, πολ­λοί χωρίς να γίνουν ποτέ “φίλοι”.

Η ανα­κοί­νω­ση αυτή εξόρ­γι­σε πολ­λούς, ιδί­ως αυτούς που είχαν αφιε­ρώ­σει πολύ χρό­νο σε συζη­τή­σεις με την Τέκου και είχαν συν­δε­θεί “συναι­σθη­μα­τι­κά” με το ανύ­παρ­κτο πρό­σω­πο. Πέρα απ’ αυτούς, όμως, το όλο περι­στα­τι­κό δεν επη­ρέ­α­σε ούτε τον …«ρουν της Ιστο­ρί­ας», ούτε κάτι λιγό­τε­ρο σημα­ντι­κό στο ευρύ κοι­νω­νι­κό πλαίσιο. 
Ανα­ζω­πύ­ρω­σε όμως τη συζή­τη­ση για τα Μέσα Κοι­νω­νι­κής Δικτύ­ω­σης, με μια ευρεία αρθρο­γρα­φία στον Τύπο για τις «παγί­δες», την «ηθι­κή» και τα «όρια», για τους «κανό­νες που πρέ­πει να μπουν».

Συνομιλώντας με το …τίποτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Ο λογα­ρια­σμός «Μάνια Τέκου» δεν ήταν απ’ αυτούς τους ευκαι­ρια­κούς, ή από εκεί­νους που λει­τουρ­γούν αυτό­μα­τα — ρομπο­τι­κά και που συχνά δια­γρά­φει κατά εκα­τομ­μύ­ρια το Facebook, προ­σπα­θώ­ντας να δώσει μια ψευ­δαί­σθη­ση «γνη­σιό­τη­τας» στο περιε­χό­με­νό του.
Ήταν καλο­δου­λε­μέ­νος, το προ­φίλ του ήταν εμπλου­τι­σμέ­νο με διά­φο­ρα στοι­χεία που έδι­ναν την αίσθη­ση ότι ανή­κει σε πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο, με συχνές αναρ­τή­σεις, διά­λο­γο με τους «φίλους» του λογα­ρια­σμού και όλα τα στοι­χεία που θα έκα­ναν κάποιον να «ανοι­χτεί» στην επι­κοι­νω­νία μαζί της, ιδί­ως αν ένιω­θε ότι «ταί­ρια­ζαν τα χνώ­τα τους» ή αν ήθε­λε να συνα­γε­λά­ζε­ται με πρό­σω­πα που εμφα­νί­ζο­νται να έχουν πολ­λές ικα­νό­τη­τες και επι­τυ­χί­ες στη ζωή τους.
Η περ­σό­να Μάνια Τέκου με βάση τις αναρ­τή­σεις της είχε μεσο­α­στι­κά κοι­νω­νι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά και, παρά τα κάπως υπερ­βο­λι­κά στοι­χεία της προ­σω­πι­κό­τη­τάς της, κατά­φερ­νε να δίνει την εντύ­πω­ση ότι και πραγ­μα­τι­κό άτο­μο ήταν και αυτά που έγρα­φε για τον εαυ­τό της ήταν αληθή.

Πειραματόζωα;

Επρό­κει­το για κάποιο κοι­νω­νι­κό πεί­ρα­μα, με πει­ρα­μα­τό­ζωα τους χρή­στες του Facebook που έγι­ναν «φίλοι» της ανύ­παρ­κτης γυναί­κας, ή μήπως για μέθο­δο συλ­λο­γής υλι­κού με σκο­πό τη συγ­γρα­φή κάποιου βιβλί­ου; Ποιος ή ποιοι βρί­σκο­νταν από πίσω και για ποιον λόγο αφιέ­ρω­σαν τόσο χρό­νο και μεθο­δι­κή δου­λειά; Τι απο­κό­μι­σαν λει­τουρ­γώ­ντας τον λογα­ρια­σμό αυτόν τον τελευ­ταίο ενά­μι­ση χρό­νο; Μπο­ρεί να ήταν απλώς προ­ϊ­όν της πρό­θε­σης κάποιου με πολύ δια­θέ­σι­μο χρό­νο να περι­παί­ξει άλλους χρή­στες του ΜΚΔ;
Τι απο­κό­μι­σαν όσοι έκα­ναν διά­λο­γο με την Μάνια Τέκου; Παρό­τι έδω­σαν πολ­λά, εισέ­πρα­ξαν «αέρα κοπα­νι­στό», θα έλε­γε κανείς. Εκτός αν ισχύ­ει η άπο­ψη που γρά­φη­κε σε αστι­κά ΜΜΕ, ότι είτε υπήρ­ξε είτε δεν υπήρ­ξε το συγκε­κρι­μέ­νο πρό­σω­πο, αυτό είναι αδιά­φο­ρο για το πιστό κοι­νό της — κάτι που βέβαια είναι τρα­γι­κό, αν πράγ­μα­τι είναι έτσι.
Το σίγου­ρο είναι ότι αφιέ­ρω­σαν και οι ίδιοι πολύ χρό­νο για να μιλά­νε με το τίπο­τα, ένα ανύ­παρ­κτο, ψεύ­τι­κο πρό­σω­πο, κλέ­βο­ντας τον χρό­νο αυτόν από την πραγ­μα­τι­κή συνα­να­στρο­φή. Απο­κά­λυ­ψαν επί­σης πλη­ρο­φο­ρί­ες για τη ζωή και την προ­σω­πι­κό­τη­τά τους, τις οποί­ες μάλ­λον θα προ­φύ­λασ­σαν καλύ­τε­ρα αν ήξε­ραν ότι μιλούν με κάποια ή κάποιον άγνω­στο, που κρύ­βε­ται πίσω από μια ψεύ­τι­κη περσόνα.
Σύμ­φω­να με έρευ­να του 2020, το 74% των χρη­στών του Facebook στις ΗΠΑ δεν αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι η πλατ­φόρ­μα συλ­λέ­γει δεδο­μέ­να για τα ενδια­φέ­ρο­ντα και τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά της προ­σω­πι­κό­τη­τάς τους.

Απέ­να­ντι στην ψευ­δαί­σθη­ση της ελευ­θε­ρί­ας στο δια­δί­κτυο, υπάρ­χει η σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα: Κου­μά­ντο και εδώ κάνουν οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι που έχουν την ιδιοκτησία.
Για τους χρή­στες η εργα­σία, η ενη­μέ­ρω­ση και η δια­σκέ­δα­ση σημαί­νουν, άθε­λα ή εν αγνοία τους, αυτοφακέλωμα.
Τα προ­σω­πι­κά δεδο­μέ­να τους, η πολι­τι­κή τους στά­ση και τα ενδια­φέ­ρο­ντά τους κατα­γρά­φο­νται και συγκε­ντρώ­νο­νται. Γίνο­νται εμπό­ρευ­μα, αντι­κεί­με­νο επε­ξερ­γα­σί­ας από μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες και κρα­τι­κούς οργα­νι­σμούς, με στό­χο την παρα­κο­λού­θη­ση, το φακέ­λω­μα, τον επη­ρε­α­σμό πεποι­θή­σε­ων και πολι­τι­κών τάσε­ων, ακό­μα και την καταστολή.
Απο­τε­λούν ταυ­τό­χρο­να πεδίο σκλη­ρού αντα­γω­νι­σμού για το ποιος όμι­λος θα τα ελέγ­ξει, θησαυ­ρί­ζο­ντας και εκτο­πί­ζο­ντας τους αντα­γω­νι­στές του. Μόνο το τελευ­ταίο τρί­μη­νο του 2019, το Facebook είχε έσο­δα 17,65 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολάρια.

Φίλοι και “φίλοι”

Ποια είναι η έννοια του εικο­νι­κού φίλου στα ΜΚΔ; Δεν θα τσου­γκρί­σεις μ’ αυτόν το ποτή­ρι την ώρα του γλε­ντιού. Δεν θα σε βοη­θή­σει στη μετα­κό­μι­ση. Δεν θα σε ακου­μπή­σει στον ώμο και δεν θα σε αγκα­λιά­σει τη δύσκο­λη ώρα. Εικο­νι­κοί φίλοι σημαί­νει εικο­νι­κές κοι­νω­νι­κές σχέσεις.

«Εγώ μιλάω μόνο με υπαρ­κτά πρό­σω­πα που τα γνώ­ρι­ζα κι από πριν» στον πραγ­μα­τι­κό κόσμο, θα υπο­στη­ρί­ξουν μερι­κοί. Οι πάμπολ­λοι ψευ­δε­πί­γρα­φοι λογα­ρια­σμοί διά­ση­μων αλλά και μη, όπως απο­δει­κνύ­ει η περί­πτω­ση «Μάνια Τέκου», δεί­χνουν ότι στα ΜΚΔ δεν ξέρεις στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με ποιον μιλάς, ιδί­ως αν δεν έχεις στε­νές σχέ­σεις με αυτό το άτο­μο στην πραγ­μα­τι­κή ζωή, ώστε να μπο­ρείς να δια­σταυ­ρώ­νεις λεγό­με­να και γεγονότα.
Είναι άλλω­στε ομο­λο­γη­μέ­νο και εξα­κρι­βω­μέ­νο ότι η πλειο­ψη­φία των πιο «διά­ση­μων» λογα­ρια­σμών έχουν από πίσω τους ολό­κλη­ρους μηχα­νι­σμούς και επι­τε­λεία που τους δια­χει­ρί­ζο­νται, με τον χρή­στη που εμφα­νί­ζε­ται στο προ­φίλ να μην ξέρει τις περισ­σό­τε­ρες φορές τι ανε­βά­ζουν οι συνερ­γά­τες του και πότε.
«Image makers» και σύμ­βου­λοι επι­κοι­νω­νί­ας φρο­ντί­ζουν με στο­χευ­μέ­νες αναρ­τή­σεις να δια­μορ­φώ­νουν το προ­φίλ που «που­λά­ει» περισσότερο.
Και αν η περ­σό­να Μάνια Τέκου κατά­φε­ρε να εξα­πα­τή­σει τόσους ενή­λι­κους και μορ­φω­μέ­νους ανθρώ­πους, πόσο πιο εύκο­λο είναι να εξα­πα­τη­θούν τα παι­διά, που οι δημο­σκο­πή­σεις απο­κα­λύ­πτουν ότι όλο και περισ­σό­τε­ρο αφή­νο­νται βορά στα δόντια του καθε­νός, ακό­μα και από την ηλι­κία των 5 ετών.

Έρευ­να του 2016 έδει­ξε ότι αν και ο μέσος χρή­στης του Facebook έχει περί­που 150 φίλους στο ΜΚΔ, μόνο 15 απ’ αυτούς θα τον στη­ρί­ξουν συναι­σθη­μα­τι­κά σε δύσκο­λες στιγ­μές και μόνο 5 μπο­ρούν να θεω­ρη­θούν στε­νοί φίλοι. Οι περισ­σό­τε­ροι από αυτούς που φέρο­νται πραγ­μα­τι­κά φιλι­κά, είναι φίλοι του και στην πραγ­μα­τι­κή ζωή.

Η «φιλία» πολ­λών εκα­το­ντά­δων, ή και χιλιά­δων, είναι απλώς αδύ­να­τη, καθώς οι άνθρω­ποι δύσκο­λα μπο­ρούν να δια­τη­ρή­σουν περισ­σό­τε­ρες από 150 στα­θε­ρές κοι­νω­νι­κές σχέ­σεις. Δια­πι­στώ­θη­κε επί­σης ότι οι νέοι έχουν περισ­σό­τε­ρους φίλους στο Facebook, αλλά οι μεγα­λύ­τε­ρης ηλι­κί­ας άνθρω­ποι έχουν περισ­σό­τε­ρους φίλους στην πραγ­μα­τι­κή ζωή, καθώς η χωρίς ουσια­στι­κό περιε­χό­με­νο «φιλία» δίνει και παίρ­νει μετα­ξύ των νέων στα ΜΚΔ.

Οι περι­πτώ­σεις τύπου «Μάνια Τέκου» απο­κα­λύ­πτουν μόνο μία πλευ­ρά των ΜΚΔ. Το Facebook και τα άλλα ΜΚΔ δεν παύ­ουν να δίνουν δείγ­μα­τα του γενι­κό­τε­ρου ρόλου τους και της «ελευ­θε­ρί­ας επι­κοι­νω­νί­ας» που πρε­σβεύ­ουν. Οι περι­πτώ­σεις λογο­κρι­σί­ας πλη­θαί­νουν, με τους καπι­τα­λι­στές ιδιο­κτή­τες να απο­φα­σί­ζουν τι επι­τρέ­πε­ται και τι δεν επι­τρέ­πε­ται να λέει κανείς στο μέσο …ακρι­βώς επει­δή αυτό απο­τε­λεί ιδιο­κτη­σία τους.
Ολο και συχνό­τε­ρα γίνο­νται στό­χος της λογο­κρι­σί­ας αναρ­τή­σεις με απο­κα­λυ­πτι­κά στοι­χεία για τον φασι­σμό, αλλά και για τα εγκλή­μα­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού ενά­ντια σε λαούς τις περιό­δους που φορά­ει το δημο­κρα­τι­κό προ­σω­πείο του, για τα εγκλή­μα­τα της καθη­με­ρι­νό­τη­τας του καπι­τα­λι­σμού στον χώρο δου­λειάς, φωνές αμφι­σβή­τη­σης του συστή­μα­τος και γενι­κά οτι­δή­πο­τε μπο­ρεί να δια­τα­ρά­ξει τη δυνα­τό­τη­τα δια­τή­ρη­σης της «κότας που γεν­νά­ει τα χρυ­σά αυγά» για τη συγκε­κρι­μέ­νη μερί­δα του κεφα­λαί­ου και για το κεφά­λαιο συνο­λι­κό­τε­ρα. Γενι­κό­τε­ρα οτι­δή­πο­τε θα μπο­ρού­σε να κάνει την «πελα­τεία» να αμφι­σβη­τή­σει, να σκε­φτεί και να δρά­σει «έξω από το κουτί».

Σε ανα­κοί­νω­σή του τον περα­σμέ­νο Μάρ­τη, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε:
«Το Facebook “παγώ­νει” λογα­ρια­σμούς, λογο­κρί­νει αναρ­τή­σεις χρη­στών, ακό­μα και αναρ­τή­σεις ειδη­σε­ο­γρα­φι­κού περιε­χο­μέ­νου, όπως φωτο­ρε­πορ­τάζ από κινη­το­ποι­ή­σεις, με την αιτιο­λο­γία ότι αυτές οι αναρ­τή­σεις “παρα­βιά­ζουν τους όρους σε ό,τι αφο­ρά τα επι­κίν­δυ­να άτο­μα και τις επι­κίν­δυ­νες οργανώσεις”.
Αυτό το μπα­ράζ λογο­κρι­σί­ας έρχε­ται να προ­στε­θεί σε άλλα παρό­μοια περι­στα­τι­κά και κυρί­ως στο αντι­δρα­στι­κό νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο φίμω­σης που δια­μορ­φώ­νουν ευρω­ε­νω­σια­κές Οδη­γί­ες και νόμοι των ελλη­νι­κών κυβερ­νή­σε­ων, όπως ο πρό­σφα­τος νόμος της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ που αφο­ρά την εφαρ­μο­γή λογο­κρι­σί­ας για αναρ­τή­σεις στο δια­δί­κτυο και στα social media, μέσα από δια­τυ­πώ­σεις και έννοιες “λάστι­χο”. Είναι το ίδιο πλαί­σιο που σε άλλες χώρες έχει οδη­γή­σει ακό­μη και σε φυλά­κι­ση καλ­λι­τε­χνών για το περιε­χό­με­νο του έργου τους.
Αυτές οι εξε­λί­ξεις δια­ψεύ­δουν τις μεγα­λο­στο­μί­ες περί “ελευ­θε­ρί­ας των social media”, επι­βε­βαιώ­νουν ότι τα social media είναι πολυ­πλό­κα­μοι μηχα­νι­σμοί και ανή­κουν σε επι­χει­ρη­μα­τι­κούς κολοσ­σούς, που καθο­ρί­ζουν το περιε­χό­με­νό τους, ειδι­κά για κρί­σι­μα ζητή­μα­τα, με βάση τα πολι­τι­κά και οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των ιδιο­κτη­τών τους.
Τελι­κός απο­δέ­κτης αυτού του πλαι­σί­ου και των πρα­κτι­κών είναι το δικαί­ω­μα του λαού στην ενη­μέ­ρω­ση και η δρά­ση του οργα­νω­μέ­νου εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος».

Δε μασάμε!

Η δια­δι­κτυα­κή γει­το­νιά έγρα­ψε τα συλ­λυ­πη­τή­ριά της, το προ­φίλ «κατέ­βη­κε» από την πλατ­φόρ­μα και, λίγο αργό­τε­ρα, οι φίλοι της, που θρη­νού­σαν τον χαμό της, συνει­δη­το­ποί­η­σαν (ή, με κάποιο τρό­πο, έμα­θαν) πως η Μάνια Τέκου που χάθη­κε, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν υπήρ­ξε ποτέ. Μάνια Τέκου, η περ­σό­να: ένα δια­δι­κτυα­κό προ­φίλ που περιέ­γρα­φε μια εξω­πραγ­μα­τι­κή, αλλά σύν­θε­τη ζωή, μπλέ­κο­ντας την καθη­με­ρι­νό­τη­τα, την πολι­τι­κή και τη σύγ­χρο­νη ιστο­ρία. Ποιος την εμπνεύ­στη­κε; Κανείς δεν ξέρει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το δημιούρ­γη­μά του δεν πέρα­σε απαρατήρητο.

Πείραμα ή τρολιά;

Δεν ήταν λίγοι εκεί­νοι που πίστευαν, μέχρι και την τελευ­ταία στιγ­μή, πως το πρό­σω­πο πίσω από το πλη­κτρο­λό­γιο που υπέ­γρα­φε ως Μάνια Τέκου ήταν πραγ­μα­τι­κό. Ξαφ­νιά­στη­καν, ακό­μα και ενο­χλή­θη­καν, που έπε­σαν στην παγί­δα — μα, είναι δυνα­τόν να μην είχαν πάρει χαμπά­ρι τι συνέ­βαι­νε; Η δια­δι­κτυα­κή παρου­σία της Μάνιας Τέκου ήταν πολύ τέλεια για να είναι αληθινή.
Το ψηφια­κό της απο­τύ­πω­μα ωστό­σο δεν είχε κανέ­να ψεγά­δι, από αυτά που συνή­θως σου επι­τρέ­πουν να δια­κρί­νεις έναν αλη­θι­νό λογα­ρια­σμό από έναν ψεύτικο.
Η Μάνια Τέκου έκα­νε αυτά που κάνει κάθε κανο­νι­κός άνθρω­πος στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης. Απα­ντού­σε στα προ­σω­πι­κά μηνύ­μα­τα, ξεκι­νού­σε η ίδια συζη­τή­σεις, αντι­δρού­σε με like στις αναρ­τή­σεις των φίλων της και είχε φρο­ντί­σει να ανα­πτύ­ξει έναν δια­δι­κτυα­κό κύκλο τέτοιο (γεμά­το εκπρο­σώ­πους της «κοι­νω­νί­ας των πολι­τών») που ταί­ρια­ζε από­λυ­τα με την αστι­κή τάξη που εκπρο­σω­πού­σε, αλλά και με την οικο­γε­νεια­κή της παράδοση.

Μυθιστορηματική “ηρωίδα”

Πολύ προ­σε­κτι­κά, ο εμπνευ­στής της είχε στή­σει μια μυθι­στο­ρη­μα­τι­κή ηρω­ί­δα που κυκλο­φο­ρού­σε δια­δι­κτυα­κά, αλλά ανά­με­σά μας: μια γυναί­κα άνω των 50, παντρε­μέ­νη με τον υπέρ­μα­χο των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των Bruno, φιλε­λεύ­θε­ρη οικο­νο­μο­λό­γο που ταξί­δευε ανά τον κόσμο.
Κατα­γό­ταν από οικο­γέ­νεια με δια­δρο­μή στην ανα­νε­ω­τι­κή Αρι­στε­ρά, έτρε­χε πολ­λά χιλιό­με­τρα κάθε μέρα και δεν δίστα­ζε να σχο­λιά­σει την επι­και­ρό­τη­τα, είτε αυτή αφο­ρού­σε την καρα­ντί­να είτε τους άνδρες «παλαιάς κοπής». Το έκα­νε πάντα μέσα από μια βιω­μα­τι­κή ιστο­ρία: μιλού­σε, για παρά­δειγ­μα, για τον θαυ­μα­σμό των νεα­ρών συνερ­γα­τών της στο Γιο­χά­νε­σμπουργκ για την αρχαία ελλη­νι­κή κουλ­τού­ρα, για τις μαγει­ρι­κές δεξιό­τη­τες του συζύ­γου της, για τον πατέ­ρα της που εμβο­λιά­στη­κε από τους πρώ­τους και έτρε­ξε να του αγο­ρά­σει νέα παπού­τσια — αν ήταν πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο, θα ήταν από εκεί­νους που τίπο­τα δεν τους ξαφ­νιά­ζει, για­τί το έχουν περά­σει και οι ίδιοι, στην καλύ­τε­ρη και φοβε­ρό­τε­ρή του εκδοχή.
Ο «θάνα­τός» της ήρθε σχε­δόν ξαφ­νι­κά, από­το­μα, παρό­τι στο παρελ­θόν είχε ανα­φέ­ρει πως δια­γνώ­στη­κε με καρ­κί­νο και έγρα­φε από το νοσο­κο­μείο. Η ανα­κοί­νω­ση ήταν γραμ­μέ­νη σε τέλεια αγγλι­κά, όπως θα την έγρα­φε ο Bruno για τη σύζυ­γό του. «Λίγο πιο έξυ­πνο να ήταν το τέλος», έγρα­ψε κάποιος από όσους την ακο­λου­θού­σαν, «και θα ήμουν βέβαιος πως από πίσω κρύ­βε­ται ένας εξαι­ρε­τι­κός συγγραφέας».

Τα σενά­ρια: Η πιθα­νό­τη­τα έκδο­σης ενός βιβλί­ου είναι μία από τις θεω­ρί­ες που κυκλο­φο­ρούν περισ­σό­τε­ρο τα τελευ­ταία εικο­σι­τε­τρά­ω­ρα. Με βάση αυτή, η «γοη­τευ­τι­κή» και «μυστη­ριώ­δης» Μάνια Τέκου ήταν απο­κύ­η­μα της φαντα­σί­ας ενός πολύ καλού γρα­φιά και το προ­φίλ της στο Facebook απο­τέ­λε­σε ένα κοι­νω­νι­κό πεί­ρα­μα που ενδε­χο­μέ­νως να εκδο­θεί το επό­με­νο διά­στη­μα. Οι «εξα­πα­τη­μέ­νοι», ωστό­σο, αυτοί που ακό­μα και τώρα δεν μπο­ρούν να πιστέ­ψουν πως το προ­φίλ δεν ήταν πραγ­μα­τι­κό, θεω­ρούν απλά πως κάποιος τους έκα­νε πλά­κα — ακό­μα κι αν τελι­κά έχουν δίκιο, αυτός ο κάποιος είχε πολύ ελεύ­θε­ρο χρό­νο στη διά­θε­σή του, μιας και η Μάνια Τέκου ήταν μια πολύ ενερ­γή περσόνα.
Ποιος την έφτια­ξε, για­τί την έφτια­ξε; Μπο­ρεί να μην το μάθου­με ποτέ, οι πρώ­τες δια­ψεύ­σεις έχουν έρθει ήδη. Μπο­ρεί και να μην έχει σημα­σία, για­τί ούτε ο ίδιος ο δημιουρ­γός ενδε­χο­μέ­νως να μην την πήρε τόσο στα σοβα­ρά όσο την πήραν οι δια­δι­κτυα­κοί φίλοι της. Το μόνο βέβαιο είναι πως στην ψηφια­κή ζωή, στην οποία τον τελευ­ταίο χρό­νο έχει ενα­πο­τε­θεί η κοι­νω­νι­κό­τη­τά μας, τίπο­τα δεν είναι όπως φαί­νε­ται. Είτε μιλά­με για την ψεύ­τι­κη εικό­να ευτυ­χί­ας στο Instagram, είτε για μια πνευ­μα­τι­κή κατα­σκευή που μπο­ρεί να περά­σει για άνθρω­πος με εξαι­ρε­τι­κή ευκολία.

Απέναντι σ’ όλ’ αυτά…

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από Ρζο­σπά­στη — περισ­σό­τε­ρα εδώ

Ακολουθήστε το Ατέχνως στο Google News, Facebook &  Twitter