Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια οργάνωση υποτακτικών κάνει εύκολα λάθη

Η εικό­να των απερ­για­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων στην Σουηδία
Έγι­να μέλος στο σωμα­τείο. Χαι­ρό­μουν που θα ‘μαι, με άλλους περί­που χίλιους δια­κό­σιους συνα­δέλ­φους από τους 1.500, μέλος σε ένα εργο­στά­σιο κάθε­της παρα­γω­γής κρέ­α­τος και υπο­προ­ϊ­ό­ντων κρέ­α­τος. Τον δεύ­τε­ρο ή τρί­το μήνα μας ήρθε ο μισθός δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νος κατά κάτι.

Οι οικο­γε­νειάρ­χες στην βάρ­δια που δού­λευα είχαν κάνει τις προ­σθέ­σεις και τις αφαι­ρέ­σεις και δια­πί­στω­ναν πως παίρ­νουν λιγό­τε­ρα. Για μένα που ήταν έξτρα ασχο­λία απο­γευ­μα­το­βρα­δι­νή παράλ­λη­λη με τις σπου­δές δεν ήταν και το πρώ­το που σκέ­φτη­κα. Είδα­με τον ανα­λυ­τι­κό μισθό και πήγα­με στον εκπρό­σω­πο του σωματείου.

«Δεν ήμουν εγώ στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις» μας λέει, στους 2 Σου­η­δούς, 2 Έλλη­νες, ένα Φιλαν­δό, 2 Κούρ­δους και ένα Χιλια­νό που απο­λυ­μαί­να­με τα βρά­δια τα εργα­λεία των ‘φόνων’.  «Αλλά θα ρωτήσω».

Ρώτη­σε και μας είπε ότι τώρα μπο­ρού­με να ρυθ­μί­ζου­με μόνοι μας την αμοι­βή μας για­τί μπαί­νου­με στο ακόρντ της ομά­δας που σφά­ζει τα ζώα, τους τεμα­χι­στές και την ομά­δα που παρά­γει τα υπό­λοι­πα υπο­προιό­ντα. Βάλαν όλη την παρα­γω­γή του εργο­στα­σί­ου σε ένα συνο­λι­κό Ακόρντ. Δου­λεύ­ου­με με το κομμάτι …

– «Πώς θα την ρυθ­μί­ζου­με δηλαδή;»

– «Οσα περισ­σό­τε­ρα ζώα θα σφά­ζο­νται τόσο περισ­σό­τε­ρη δου­λειά και παρα­γω­γή θα έχει το εργο­στά­σιο και άρα θα παίρ­νε­τε και σεις περισ­σό­τε­ρο μισθό. Βέβαια θα υπάρ­χουν και λίγο  περισ­σό­τε­ρες κρα­τή­σεις λόγω αυξη­μέ­νης διοι­κη­τι­κής υποστήριξης».

– «Και για­τί πήρα­με λιγότερα;»

–«Ε, είναι που δεν ήρθαν περισ­σό­τε­ρα ζώα μάλ­λον… Ελά­τε στην ετή­σια Γενι­κή Συνέ­λευ­ση να τα πού­με εκεί.»

Θα πάμε στην συνέ­λευ­ση απο­φα­σί­ζου­με σύσ­σω­μοι οι 7 συν ένας νάνοι…

Πήγα­με και είχε 13 άτο­μα παρό­ντα από τα 1.200 στην Γενι­κή απο­λο­γι­στι­κή συνέλευση.

Μας κέρα­σαν καφέ και αν δεν υπήρ­χε άλλο θέμα επα­νε­κλέ­γε­ται η Διοί­κη­ση, γίνε­ται δεκτός ο απο­λο­γι­σμός δρά­σης και ο οικονομικός.

Μια στιγ­μή λέμε. «Έχου­με το θέμα με το ακόρντ. Θέλου­με στα­θε­ρό μισθό.». Ο ανα­πλη­ρω­τής πρό­ε­δρος, μια και ο κανο­νι­κός ήταν στα Κανά­ρια με την οικο­γέ­νεια, μας εξη­γεί τα ίδια που μας είπε και ο εκπρό­σω­πος και ότι είναι πολύ χαρού­με­νο το σωμα­τείο και η Ομο­σπον­δία που τα βρή­κε με τον εργο­δό­τη και μετά από εξά­μη­νες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις έχου­με μια καλή συμφωνία.

– «Απο­φεύ­γου­με ανού­σιες κινη­το­ποι­ή­σεις που θα ζημί­ω­ναν την επι­χεί­ρη­ση, το κύρος της και την δου­λειά μας. Έχου­με συμ­φέ­ρον να είμα­στε όλοι μαζί σ’ αυτήν την προ­σπά­θεια. Βέβαια τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις δεν τις κάνα­με εμείς, τις έκα­νε η Ομο­σπον­δία επι­σι­τι­σμού μέσω επί­ση­μου δια­πραγ­μα­τευ­τή. Μάλι­στα θα συνει­σφέ­ρει η εργο­δο­σία και στο ταμείο απερ­γί­ας που είναι μεγά­λη κατάκτηση(!)».

– «Βάλε θέμα για ψηφο­φο­ρία. Αναγ­γε­λία κινη­το­ποι­ή­σε­ων και απερ­γί­ας. Να καταρ­γη­θεί το ακόρντ». «Δεν γίνε­ται είμα­στε μόνο 13».«Φτάναμε όμως για να σας απαλ­λά­ξου­με και να σας ξανα­ε­κλέ­ξου­με ε;»

Διά­λειμ­μα για δια­βού­λευ­ση. Τα λέμε μετα­ξύ μας. Ο ένας είναι προ­βλη­μα­τι­σμέ­νος. «Θα πάρου­με στο λαι­μό μας 1.500 άτο­μα;» «Ας ερχό­ταν και οι υπό­λοι­ποι» του λέμε. Φοβό­ταν ο συνάδελφός.

– «Μιλή­σα­με με την Ομο­σπον­δία» λέει ο ανα­πλη­ρω­τής μετά. « Απαι­τεί­ται και η δική της σύμ­φω­νη γνώ­μη αφού πάρου­με από­φα­ση, αλλά δεν συμ­φω­νεί να την πάρου­με έτσι βια­στι­κά. Καλεί όμως όλους μας στην Στοκ­χόλ­μη και ανα­λαμ­βά­νει όλα τα έξο­δα, ξενο­δο­χεία, γεύ­μα­τα, μετα­κί­νη­ση για να τα πού­με από κοντά. Είναι περί­πλο­κο θέμα, ισχύ­ει πια σε όλη την Σου­η­δία, θέλει συζή­τη­ση. Θέλε­τε όλοι ή να βγά­λου­με μια επιτροπή;»

– «Όχι βάλ’ το σε ψηφο­φο­ρία». «Μα…». «Βάλ­το είπα­με» 6 υπέρ. 5 κατά 2 απέ­χουν. Απερ­γία. Να γρα­φεί στο πρα­κτι­κό και να αναγγελθεί.

– «Καλά θα δού­με» είπε. Μάζε­ψε τα χαρ­τιά και έφυ­γε τρέ­χο­ντας. Μεί­να­με και το καλα­μπου­ρί­ζα­με λίγο βλέ­πο­ντας την αντί­δρα­ση, ήρθαν και κάνα δυο των κατά για να μας εξη­γή­σουν ότι κι αυτοί τελι­κά ήθε­λαν αλλά… Οι πιο ‘παλιοί’ όταν το διη­γή­θη­κα στον Σύλ­λο­γο «κάτσε και θα δεις μου είπαν…»

Την άλλη μέρα μας καλού­σαν σε έκτα­κτη γενι­κή συνέ­λευ­ση για την επό­με­νη εβδομάδα.

Ήρθαν 135 σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, ακύ­ρω­σαν την από­φα­ση και από τότε μας έβλε­παν στραβά…

Aυτά πριν απο χρό­νια σε μια αθώα, παι­δι­κή σχε­δόν, προ­σπά­θεια κινητοποίησης.

Η εξέ­λι­ξη ειναι χει­ρό­τε­ρη μετά την ανα­τρο­πή στην Σ.Ενωση. Η Γενι­κή Συνο­μο­σπον­δία Εργα­τών Σου­η­δί­ας έχει  χάσει 450.000 μέλη από τις μέρες τις κρί­σης του 1990 μέχρι και το 2008 και από το 83% πήγε στα 69% συμμετοχής

Ποσο­στά συμ­με­το­χής φοβε­ρά παγκο­σμί­ως αλλά χωρίς δρά­ση και ταξι­κό προσανατολισμό.

Πρό­σφα­τα το 2016 έχα­σε 14.000 μέλη η Ομο­σπον­δία δημο­τι­κών υπαλ­λή­λων όταν απο­κα­λύ­φθη­κε ότι δια­τη­ρού­σε στρη­πτι­ζά­δι­κο στο κέντρο της Στοκ­χόλ­μης όπου συχνά παρευ­ρί­σκο­νταν και η ηγε­σία της.

grafima

 

– «Μα πώς φτά­σα­με ακό­μη και στα σκάν­δα­λα;» ρωτά­ει η εφη­με­ρί­δα ETC τον Olle Sahlström, πρώ­ην δια­με­σο­λα­βη­τή και ερευ­νη­τή για την Εσω­τε­ρι­κή Δημο­κρα­τία στον συν­δι­κα­λι­σμό, της Γενι­κής Συνο­μο­σπον­δί­ας Εργα­ζο­μέ­νων Σου­η­δί­ας που οδη­γή­θη­κε στην πρό­ω­ρη σύντα­ξη, με απο­ζη­μί­ω­ση, σαν ιδιόρ­ρυθ­μος και αμφι­λε­γό­με­νος, θα κατα­λά­βου­με τον λόγο στην συνέχεια.…

– Δεν ξαφ­νιά­ζο­μαι. Το χάσμα μετα­ξύ της ηγε­σί­ας του συν­δι­κα­λι­σμού και των μελών έχει αυξη­θεί κατα­στρο­φι­κά. Η ηγε­σία μπο­ρεί να κάνει ό,τι θέλει αφού δεν υπάρ­χει κανέ­νας μηχα­νι­σμός ελέγ­χου. Ταυ­τό­χρο­να η πολι­τι­κή συνερ­γα­σί­ας εργο­δο­τών και συν­δι­κα­λι­σμού με σκο­πό την εργα­σια­κή ειρή­νη  έχει οδη­γή­σει σε ανταλ­λα­γή αμοι­βαί­ων υπη­ρε­σιών και  ‘χατι­ριών’ που αυξά­νουν και τον κίν­δυ­νο διαφθοράς.

– Μα για­τί αυτό συμ­βαί­νει τόσο τακτι­κά; Με σκάν­δα­λα, αυθαι­ρε­σί­ες κλπ

- Η εξου­σία δια­φθεί­ρει. Είναι δελε­α­στι­κό όταν δια­χει­ρί­ζε­σαι τόσα δις από τις εισφο­ρές των μελών ιδιαί­τε­ρα το ταμείο απερ­για­κής απο­ζη­μί­ω­σης, όταν δεν θα συμ­βεί ποτέ απερ­γία. Θέλει θάρ­ρος για να αντιδράσεις.

Η ηγε­σία γίνε­ται σαν μια κλί­κα, δημιουρ­γεί την δική της κουλ­τού­ρα εξου­σί­ας και γίνε­ται σαν τους εργο­δό­τες που υπο­τί­θε­ται ότι θα  δια­πραγ­μα­τευ­τεί.  Αυτός που θα αντι­δρά­σει στην συνερ­γα­σία, έρχε­ται σε δύσκο­λη θέση και θα ‘μπεί στον πάγο’. Και μια οργά­νω­ση υπο­τα­κτι­κών κάνει εύκο­λα λάθη.

– Πότε άρχι­σε αυτή η κατάσταση;

– Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα από την αρχή. Όταν συμ­φω­νή­θη­κε η εργα­σια­κή ειρή­νη την δεκα­ε­τία του 30–40 . Η πολι­τι­κή συναί­νε­σης των Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών ήρθε και συμπλή­ρω­σε την συνερ­γα­σία. Έπα­ψε ο συν­δι­κα­λι­σμός να είναι κίνη­μα και έγι­νε «κρα­τι­κό ίδρυ­μα». Στα­μά­τη­σαν ταυ­τό­χρο­να οι ηγε­σί­ες να ζητούν την γνώ­μη των μελών για έγκρι­ση ή μη των συμ­φω­νιών και άρα υπέ­σκα­ψαν την  εσω­τε­ρι­κή δημοκρατία.

– Πού βρί­σκε­ται τώρα το θέμα της εσω­τε­ρι­κής δημοκρατίας;

– Κανείς στην ηγε­σία δεν θέλει να το θίξει και να το αλλά­ξει. Το ίδιο συμ­βαί­νει και με τον σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό τύπο και τους δημο­σιο­γρά­φους καθώς και άλλους «ανα­λυ­τές» στα  κοι­νω­νι­κά μέσα. Δεν τολ­μούν η δεν θέλουν.

– Ποια θα ήταν η λύση;

– Μόνο μια επα­νά­στα­ση των μελών απο τα κάτω που θα σάρω­νε το παλιό θα μπο­ρού­σε να το αλλά­ξει. Αλλιώς μένει η εποι­κο­δό­μη­μα όπως ακρι­βώς έχει.»

Δύο συν­δι­κα­λι­στι­κοί φορείς αντι­δρούν ακόμη.

  • Η Ομο­σπον­δία λιμε­νερ­γα­τών είναι η μόνη Ομο­σπον­δία που είναι εκτός της Γενι­κής Συνο­μο­σπον­δί­ας Εργα­τών Σου­η­δί­ας και συσπει­ρώ­νει το 85% των λιμε­νερ­γα­τών. Δια­γρά­φη­κε την 10ετια του70 όταν δεν δέχτη­κε να συγ­χω­νευ­τεί και επει­δή είχε στην Διοί­κη­ση κομ­μου­νι­στές. Παρό­λο που δεν έχει καθα­ρή ταξι­κή συμπε­ρι­φο­ρά αγω­νί­ζε­ται για καλύ­τε­ρες εργα­σια­κές συν­θή­κες, έξω από την συμ­βι­βα­στι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή πολι­τι­κή των Σου­η­δι­κών Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών σωμα­τί­ων. Αγω­νί­ζε­ται  εδώ και ενά­μι­ση χρό­νο στο Γκέ­τε­μποργκ της Σου­η­δί­ας ενά­ντια στην προ­σπά­θεια της νέας διοί­κη­σης της Μέρσκ να κόψει εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα. Σύμ­μα­χο της η Μέρσκ έχει την Ομο­σπον­δία Μετα­φο­ρών που έχει σύμ­βα­ση με την Μέρσκ, το Εμπο­ρι­κό Επι­με­λη­τή­ριο και την Σου­η­δι­κή κυβέρ­νη­ση που μελε­τά νόμο που να δυσκο­λεύ­ει τις κινη­το­ποι­ή­σεις εξ αιτί­ας ακρι­βώς αυτού του αγώνα.
  • Το Σωμα­τείο εργα­ζο­μέ­νων στο Μετρό Στοκ­χόλ­μης που δεί­χνει και την συμπα­ρά­στα­σή του στην Ομο­σπον­δία λιμε­νερ­γα­τών αλλά και με ψηφί­σμα­τα και συγκε­ντρώ­σεις και παρεμ­βά­σεις είναι παρόν σε όλες τις κινη­το­ποι­ή­σεις για τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργαζομένων.

Είναι που έχει Πρό­ε­δρο Έλλη­να Κομμουνιστή!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο