Με λένε Μιχάλη Πρωτοψάλτη
και ζω στα Κύθηρα _
εδώ ήταν το ταξίδι μου
Είμαι ιδιοκτήτης γερανοφόρου \ με αυτό βγάζω το ψωμί μου…
έχω κουβαλήσει τόσα υλικά σε όλο το νησί σε οικοδομές με άδεια και λαθραίες
τι σημασία έχει; να μπει ο κόσμος σε ένα δικό του σπίτι
Παίρνω χαρά απ τη δουλειά μου, τα υλικά μου έχουν ψυχή
ο ασβέστης η άμμος μέχρι και τα σίδερα
Προχτές στις έξι του Οκτώβρη γύρισα κουρασμένος όπως πάντα δεν είχα όρεξη…
έβαλα ένα ποτήρι κρασί, έβγαλα τα παπούτσια μου, όλη την ημέρα στη δουλειά κουράζονται τα πόδια
Η θάλασσα απόψε σκύλα γεννημένη \ ο θεός να φυλάει όσους είναι απόψε στο έλεος της
είπα
και ξάπλωσα να δω τις ειδήσεις
σε λίγο ήρθαν φωνές απ τη θάλασσα …πολλές φωνές
ας μην καταλάβαινα τι φώναζαν
ένιωσα ότι ήθελαν βοήθεια _εκεί είναι τα βράχια ψηλά και κοφτερά \ αθέρα
τινάχτηκα
Βγήκα πήρα τον γερανό και πήγα στη θάλασσα ‑σύριζα
άναψα τα φώτα και είδα ένα τσούρμο από ανθρώπους πάνω σε ένα βράχο
με τα χέρια ψηλά να ζητούν βοήθεια
τα κύματα ήταν άγρια θανατικά αμέσως κρέμασα στο γάντζο το σάκο από την άμμο
κι άρχισα να ανεβάζω δυο δυο τους ναυαγούς τους ναυαγισμένους
ποτέ δε είχα δουλέψει
τόσο δυνατά το γερανό έλεγα μέσα μου
θεέ μου λίγο ακόμη ‑βγήκαν απ τη κόλαση ογδόντα ψυχές
οι άλλοι δεν μπόρεσαν τους πήρε το κύμα — γυναίκες άντρες παιδιά
ακούμπησα κουρασμένος στο φορτηγό
η μηχανή δούλευε ακόμη σαν μάνα που προσεύχεται
έκλαψα κι έκανα το σταυρό μου
η θάλασσα ούρλιαζε από κάτω πρώτη φορά ζορίστηκε ο γερανός
τόσο πολύ κι ας λένε ότι οι ψυχές είναι πούπουλο
Είναι πιο βαριές κι από το σίδερο
Γύρισα αργά στο σπίτι, ήπια μονορούφι το ποτήρι με το κρασί
ξάπλωσα …σκέφτηκα ότι υλικά είναι οι ψυχές
που χτίζουνε τον κόσμο με άδεια η λαθραία
τι σημασία έχει
έκανα πάλι το σταυρό μου κι αποκοιμήθηκα
Τότε αισθάνθηκα ότι δεν είχα πια βάρος ήμουν σαν ένα πούπουλο
εκείνο το βράδυ δεν είδα ειδήσεις.
Ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης είμαι από τα Κύθηρα
ιδιοκτήτης ενός γερανοφόρου
(…)
Και μην ξεχάσω να πω ότι δεν ήμουνα μοναχός μου
ήταν και άλλοι από το νησί εκεί πολλοί.
