Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μορφές αστικής διακυβέρνησης…

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Με αφορ­μή την σημε­ρι­νή επέ­τειο «απο­κα­τά­στα­σης της δημο­κρα­τί­ας» είναι χρή­σι­μο-χωρίς προ­φα­νώς ισο­πε­δω­τι­κή διά­θε­ση- να τονί­σου­με για μία ακό­μη φορά ότι το κεφά­λαιο και στη χώρα μας  έχει δοκι­μά­σει πολ­λούς τρό­πους να ασκή­σει την εξου­σία του μη διστά­ζο­ντας είτε να καταρ­γή­σει κάθε μορ­φή κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δημο­κρα­τί­ας, είτε δια­τη­ρώ­ντας την να εφαρ­μό­σει αυταρ­χι­κά-αστυ­νο­μι­κά μέτρα που συνή­θως συμ­βαί­νουν σε περιό­δους «καθα­ρό­αι­μης» δικτατορίας.

Η εναλ­λα­γή μορ­φών αστι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης, προ­φα­νώς και δεν πρέ­πει να αφή­νει αδιά­φο­ρο το λαό και το κίνη­μά  του, αλλά δεν θα πρέ­πει να δημιουρ­γεί και αυτα­πά­τες σχε­τι­κά με τον πάντο­τε ταξι­κό χαρα­κτή­ρα- υπέρ του κεφα­λαί­ου- που έχει το αστι­κό κράτος.

Γι’ αυτό το κρά­τος, λαός και ιδιαί­τε­ρα ο αγω­νι­ζό­με­νος λαός, απο­τε­λεί «εχθρό» και από αυτή την άπο­ψη θα πρέ­πει να «πατάσ­σε­ται» είτε με καρό­το, είτε με μαστίγιο.

Ας δού­με τρία παρα­δείγ­μα­τα που έχουν την ίδια ημε­ρο­μη­νία, απλά τα χωρί­ζουν αρκε­τά χρόνια…

24/07/1934

Δημο­σιεύ­ε­ται ο πεντά­χρο­νος απο­λο­γι­σμός του Ιδιω­νύ­μου: Επί κυβέρ­νη­σης Ε. Βενι­ζέ­λου (του παλιού «Εθνάρ­χη» και «Κεντρώ­ου») δολο­φο­νή­θη­καν 27 εργά­τες και αγρό­τες, συνε­λή­φθη­σαν 13.050, από τους οποί­ους οι 2.400 κατα­δι­κά­στη­καν συνο­λι­κά σε 2.054 χρό­νια φυλα­κής και 884 χρό­νια εξο­ρί­ας. Στον πει­θαρ­χι­κό ουλα­μό Καλ­πα­κί­ου στάλ­θη­καν 120 κομ­μου­νι­στές φαντά­ροι. Επί κυβέρ­νη­σης Κ. Τσαλ­δά­ρη δολο­φο­νή­θη­καν 10 εργά­τες και αγρό­τες, συνε­λή­φθη­σαν 3.725, από τους οποί­ους οι 785 κατα­δι­κά­στη­καν συνο­λι­κά σε 570 χρό­νια φυλα­κής και 436 χρό­νια εξο­ρί­ας. Στο Καλ­πά­κι στάλ­θη­καν 54 φαντά­ροι. Βασα­νί­στη­καν επί­σης 300 πολί­τες, τραυ­μα­τί­στη­καν 305, απα­γο­ρεύ­τη­καν 160 συγκε­ντρώ­σεις, δια­λύ­θη­καν βίαια άλλες 128, ενώ έγι­ναν και 138 επι­δρο­μές σε γρα­φεία σωμα­τεί­ων, τυπο­γρα­φεία, κλπ.

24/7/1974

40 χρό­νια, μετά ως απο­τέ­λε­σμα συμ­βι­βα­σμού και παρα­σκη­νια­κών συνεν­νο­ή­σε­ων μετα­ξύ χού­ντας και αστι­κών κοι­νο­βου­λευ­τι­κών δυνά­με­νων και κάτω από το «βάρος των αμαρ­τιών της» (κορυ­φαίο παρά­δειγ­μα  η Κύπρος), η χού­ντα αντι­κα­θί­στα­ται από πολι­τι­κή κυβέρ­νη­ση (έρχε­ται ο Κ. Καρα­μαν­λής-νέος «Εθνάρ­χης» και σχη­μα­τί­ζε­ται η περί­φη­μη «κυβέρ­νη­ση εθνι­κής ενό­τη­τας»). Η πολι­τι­κή που ακο­λου­θεί­ται τα επό­με­να χρό­νια ‑πέρα από μέτρα «εκδη­μο­κρα­τι­σμού» (π.χ νομι­μο­ποί­η­ση ΚΚΕ κ.α)- παρα­μέ­νει εξαι­ρε­τι­κά αυταρ­χι­κή, εχθρι­κή στους λαϊ­κούς αγώ­νες και εξαι­ρε­τι­κά «γαλα­ντό­μα» στις απαι­τή­σεις του κεφα­λαί­ου αν και από ορι­σμέ­νους χαρα­κτη­ρί­στη­κε ως «σοσιαλ­μα­νία» η πολι­τι­κή των «κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων» που εφάρ­μο­σε ο Κ. Καρα­μαν­λής εξυ­πη­ρε­τώ­ντας φυσι­κά μ’ αυτό τον τρό­πο τις τότε (συνο­λι­κές) ανά­γκες του κεφαλαίου…

24/7/2017

Ο λαός μας συνε­χί­ζει να βαδί­ζει τον δικό του «Γολ­γο­θά». Μια σει­ρά κοι­νω­νι­κές κατα­κτή­σεις του (από τις αρχές του 20ου αιώ­να) έχουν παρ­θεί πίσω. Η ανερ­γία, η φτώ­χεια, η σύγ­χρο­νη μετα­νά­στευ­ση, ο πολύ­μορ­φος αυταρ­χι­σμός συνε­χί­ζει να κυριαρ­χεί και στους χώρους εργα­σί­ας.  Η περί­φη­μη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή μας δημο­κρα­τία λει­τουρ­γεί όχι πια με «Ανα­γκα­στι­κούς Νόμους» αλλά με «Νομο­θε­τι­κά Δια­τάγ­μα­τα» και «πολυ­νο­μο­σχέ­δια» χιλιά­δων σελί­δων που ψηφί­ζο­νται «εν μια νυκτή» από την πλειο­ψη­φία της Βουλής.

Μην ξεχνώ­ντας όσους βασα­νί­στη­καν, εξο­ρί­στη­καν, φυλα­κί­στη­καν και διώ­χτη­καν πολύ­μορ­φα από τη στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία της 21ης Απρι­λί­ου, όσους πήγαν και τότε «κόντρα στο ρεύ­μα», συνε­χί­ζου­με και σήμε­ρα τον αγώ­να όχι απλά για «διεύ­ρυν­ση των αστι­κών ελευ­θε­ριών» αλλά πρώ­τα και κύρια για ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων κοι­νω­νι­κών μας ανα­γκών , κάτι που έρχε­ται σε πλή­ρη αντί­θε­ση με την πολι­τι­κή που και σήμε­ρα ακο­λου­θεί «η πρώ­τη φορά αρι­στε­ρά» . Πραγ­μα­τι­κή «Ελευ­θε­ρία και δημο­κρα­τία» στο πλαί­σιο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε και με το κεφά­λαιο να κυριαρ­χεί οικο­νο­μι­κά και πολι­τι­κά (μέσω των εκπρο­σώ­πων του) δεν μπο­ρεί να υπάρξει!

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο