Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μουσείο-ντροπή στη Βέροια εκθειάζει βασανιστές της Χούντας, προωθεί χυδαίο αντικομμουνισμό — Καταγγελία του ΣΦΕΑ

Σε καταγ­γε­λία, που έχει ήδη απο­στα­λεί στους υπουρ­γούς πολι­τι­σμού και παι­δεί­ας, προ­χώ­ρη­σε ο Σύν­δε­σμος Φυλα­κι­σθέ­ντων και Εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών 1967–1974 (ΣΦΕΑ) ανα­φο­ρι­κά με το επο­νο­μα­ζό­με­νο «Βλα­χο­γιάν­νειο Μου­σείο Μακε­δο­νι­κού Αγώ­να» που εδρεύ­ει στη Βέροια. 

Σύμ­φω­να με την καταγ­γε­λία του ΣΦΕΑ, στο εν λόγω «μου­σείο» εκτί­θε­νται στο­λές των βασα­νι­στών της Μακρο­νή­σου και της Χού­ντας, οι οποί­οι εκθειά­ζο­νται ως… «ήρω­ες». Ανά­με­σά τους ο Γεώρ­γιος Ντου­ζέ­πης — δεξί χέρι του αρχι­πρα­ξι­κο­πη­μα­τία ταξί­αρ­χου Δημ. Ιωαν­νί­δη στο ΑΕΤΟ και το ΕΣΑ Γυναι­κών Μακρο­νή­σου — και ο συνταγ­μα­τάρ­χης Ξενο­φών Τζα­βά­ρας, διευ­θυ­ντής της Αστυ­νο­μί­ας Προ­α­στί­ων Πρω­τευού­σης την περί­ο­δο της χούντας. 

Σημειώ­νε­ται ότι τον χώρο, που ανή­κει στη Μητρό­πο­λη Βέροιας, εγκαι­νί­α­σε τον Οκτώ­βρη του 2012 ο Αρχιε­πί­σκο­πος Ιερώνυμος. 

Η στολή του Γ.Ντουζέπη, δεξί χέρι του πραξικοπηματία Δ.Ιωαννίδη.

Η στο­λή του Γ.Ντουζέπη, δεξί χέρι του πρα­ξι­κο­πη­μα­τία Δ.Ιωαννίδη.

«Χρυσούν αριστείον ανδρείας» που απονεμήθη στιςε 31/5/1949 στον τότε Τχη (ΠΖ) Σταματόπουλο Ιωάννη για την «ηρωική δράση» του κατά των «αναρχικών-συμμοριτών».

«Χρυ­σούν αρι­στεί­ον ανδρεί­ας» που απο­νε­μή­θη στι­ςε 31/5/1949 στον τότε Τχη (ΠΖ) Στα­μα­τό­που­λο Ιωάν­νη για την «ηρω­ι­κή δρά­ση» του κατά των «αναρ­χι­κών-συμ­μο­ρι­τών».

Ολό­κλη­ρη η ανα­κοί­νω­ση-καταγ­γε­λία του ΣΦΕΑ έχει ως εξής:

“Στη Βέροια, στις 16–10 – 2012, μέρα απε­λευ­θέ­ρω­σης της πόλης από τον Οθω­μα­νι­κό ζυγό, ο αρχιε­πί­σκο­πος Ιερώ­νυ­μος εγκαι­νί­α­σε το «ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΕΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ», που ανή­κει στην Ιερά Μητρό­πο­λη Βεροίας. 
Στο μου­σείο, μετα­ξύ άλλων εκθε­μά­των, περιέ­χε­ται και η συλ­λο­γή του κ. Κανέλ­λου Ντό­ντου, που εξυ­μνεί με μισαλ­λό­δο­ξα κεί­με­να ως «ήρω­ες» γνω­στούς βασα­νι­στές της Μακρο­νή­σου και της χού­ντας. Ανά­με­σά τους ο Γεώρ­γιος Ντου­ζέ­πης — δεξί χέρι του αρχι­πρα­ξι­κο­πη­μα­τία ταξί­αρ­χου Δημ. Ιωαν­νί­δη στο ΑΕΤΟ και το ΕΣΑ Γυναι­κών Μακρο­νή­σου — και ο συνταγ­μα­τάρ­χης Ξενο­φών Τζα­βά­ρας, Διευ­θυ­ντής της Αστυ­νο­μί­ας Προ­α­στί­ων Πρω­τευού­σης την περί­ο­δο της χούντας. 
Σύμ­φω­να με καταγ­γε­λία του αεί­μνη­στου Γεωρ­γί­ου-Αλέ­ξαν­δρου Μαγκά­κη στο Έκτα­κτο Στρα­το­δι­κείο Αθη­νών, ο «συνταγ­μα­τάρ­χης Ξενο­φών Τζα­βά­ρας κατά την διε­ξα­γω­γήν της ανα­κρί­σε­ως και κατά την πρώ­την εξέ­τα­σίν μου, λαβού­σαν χώραν την 27 Ιου­λί­ου 1969, παρου­σία 5–6 ετέ­ρων αξιω­μα­τι­κών της Χωρο­φυ­λα­κής, μη ικα­νο­ποιού­με­νος προ­φα­νώς εκ των απα­ντή­σε­ών μου, ηγέρ­θη εκ της θέσε­ώς του, με επλη­σί­α­σε και σύρων με βιαί­ως από το υπο­κά­μι­σον με εσή­κω­σε όρθιον, με έσπρω­ξε προς την κατεύ­θυν­σιν του τοί­χου, μου αφή­ρε­σε τα γυα­λιά μου και ήρχι­σε να με υβρί­ζη χυδαιό­τα­τα… διά μιας απο­τό­μου κινή­σε­ως εκάρ­φω­σε κυριο­λε­κτι­κώς το τακού­νι του επί των δακτύ­λων του αρι­στε­ρού μου ποδός. Το κτύ­πη­μά του δεν με εύρεν επί των ονύ­χων, αλλ’ επί των δακτύ­λων. Ήρχι­σε δ’ εν συνε­χεία να περι­στρέ­φη μετά δυνά­με­ως το τακού­νι του επί των δακτύ­λων μου, τα οποία σημειω­τέ­ον ήσαν σχε­δόν γυμνά. Καθ’ ον χρό­νον ακό­μη προ­έ­βαι­νεν ούτος εις αυτήν του την ενέρ­γειαν, ήρχι­σε να με κτυ­πά διά των χει­ρών του εις το πρό­σω­πον και εις το άνω μέρος του σώμα­τός μου, ενώ συγ­χρό­νως με ύβρι­ζε σκαιό­τα­τα. Αφού με εκτύ­πη­σεν επ’ αρκε­τόν και μετά μεγά­λης σφο­δρό­τη­τος και δυνά­με­ως, διό­τι ούτος είναι ιδιαι­τέ­ρως εύσω­μος και δυνα­τός άνθρω­πος, διά του γόνα­τος του ενός ποδός του επε­χεί­ρη­σε να μου κατα­φέ­ρη σφο­δρόν κτύ­πη­μα εις τα γεν­νη­τι­κά όργα­να! Εγώ ενστι­κτω­δώς έκα­μα μίαν μικράν κίνη­σιν προς τα οπί­σω και εδέ­χθην το κτύ­πη­μα εις το τρι­χω­τόν τμή­μα. Ησθάν­θην εντό­νους πόνους, οι οποί­οι εξη­πλού­ντο και προς την κοι­λια­κήν χώραν. Εν συνε­χεία ούτος με ήρπα­σε διά των δύο χει­ρών του από τον λαι­μόν και ήρχι­σε να με σφίγγη…». 
Ερω­τώ­νται οι κ.κ. Υπουργοί. 
- Για ποιους λόγους επι­τρέ­πε­ται η λει­τουρ­γία ενός μου­σεί­ου που, περι­φρο­νώ­ντας το νόμο 1863/18.09.1989, ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1944–1949, προ­βάλ­λει στα εκθέ­μα­τά του ως «εθνι­κούς ήρω­ες» βασα­νι­στές, εξυ­βρί­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να με γκε­μπε­λι­κής κοπής χυδαία κεί­με­να τους αγω­νι­στές της Εθνι­κής Αντί­στα­σης ως «συνερ­γά­τες της Γκε­στά­πο, ξενο­κί­νη­τους συμ­μο­ρί­τες, συμ­μο­ρί­τες υπό την ηγε­σία του Καπε­τάν Γιώ­τη (Χαρί­λα­ου Φλω­ρά­κη), ανθέλ­λη­νες και προ­δό­τες», κ.ά. 
- Πως επι­τρέ­πουν οι αρμό­διες εκπαι­δευ­τι­κές αρχές τις ομα­δι­κές επι­σκέ­ψεις-ξενα­γή­σεις σχο­λεί­ων σε ένα μου­σείο με κεί­με­να και φωτο­γρα­φί­ες που είναι αναρ­τη­μέ­να σε ιστο­σε­λί­δες αντι­ση­μι­τι­κών — νεο­να­ζι­στι­κών οργανώσεων; 
- Πως επι­τρέ­πουν οι αρμό­διες εκπαι­δευ­τι­κές αρχές τις ομα­δι­κές επι­σκέ­ψεις-ξενα­γή­σεις σχο­λεί­ων σε ένα μου­σείο που εκθειά­ζε­ται ο εγκλει­σμός παι­διών στις «παι­δου­πό­λεις της Φρειδερίκης»; 
- Πως επι­τρέ­πουν οι αρμό­διες εκπαι­δευ­τι­κές αρχές τις ομα­δι­κές επι­σκέ­ψεις-ξενα­γή­σεις σχο­λεί­ων σε ένα μου­σείο-μνη­μείο μισαλ­λο­δο­ξί­ας, κακο­ποί­η­σης της ιστο­ρι­κής αλή­θειας και αντι­δη­μο­κρα­τι­κής δια­παι­δα­γώ­γη­σης της νέας γενιάς;”. 
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο