Μπίζνες με το κράτος δολοφόνο τις ανησυχίες του οποίου ««συμμεριζόμαστε»

Οι νεκροί αμά­χων στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη καθη­με­ρι­νά αυξά­νο­ντα. Πενή­ντα μέρες, πενή­ντα νεκροί (οι πέντε παι­διά, με μια σφαί­ρα στο κεφά­λι) από πραγ­μα­τι­κά πυρά Ισραη­λι­νών στρα­τιω­τών, Χιλιά­δες οι τραυ­μα­τι­σμέ­νοι λιγό­τε­ρο και περισ­σό­τε­ρο σοβα­ρά (από πραγ­μα­τι­κά πυρά), συλ­λή­ψεις, απειλές…

Αυτά όμως δεν είναι ικα­νά να εμπο­δί­σουν τον Αλέ­ξη Τσί­πρα να κάνει μπίζ­νες με το κρά­τος δολο­φό­νο (όπως επι­βάλ­λουν τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης).

Αντι­θέ­τως, όπως είπε ο πρω­θυ­πουρ­γός στις δηλώ­σεις μετά το τέλος της τρι­με­ρούς συνά­ντη­σης Κύπρου — Ελλά­δας Ισρα­ήλ, συμ­με­ρί­ζε­ται τις ισραη­λι­νές ανη­συ­χί­ες του ένα­ντι της Τεχε­ρά­νης, ανα­γνω­ρί­ζει το δικαί­ω­μα «στην αυτο­ά­μυ­να» και μίλη­σε για εμβά­θυν­ση της συνερ­γα­σί­ας των δύο χωρών για την ασφάλεια.

Δε είπε μια λέξη για το όργιο βίας στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη, στην κοι­νή συνέ­ντευ­ξη Τύπου με το τέλος της τρι­με­ρούς συνά­ντη­σης, παρά μόνο ότι «υπο­στη­ρί­ζει τις προ­σπά­θειες για την επα­νέ­ναρ­ξη άμε­σων και ουσια­στι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για την επί­τευ­ξη βιώ­σι­μης λύσης δύο κρα­τών, που θα δια­σφα­λί­ζει συν­θή­κες ειρή­νης και ασφά­λειας για τους Ισραη­λι­νούς και τους Παλαι­στι­νί­ους». Επί­σης ανα­γό­ρευ­σε τις ΗΠΑ που πριν λίγο και­ρό ανα­γνώ­ρι­σαν την Ιερου­σα­λήμ ως πρω­τεύ­ου­σα του Ισρα­ήλ, σε επι­διαι­τη­τή για την επί­λυ­ση του παλαι­στι­νια­κού προβλήματος.

Πώς θα μπο­ρού­σε να πει, όταν η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ έχει ανα­γά­γει το κρά­τος — δολο­φό­νο του Ισρα­ήλ σε προ­νο­μια­κό της συνο­μι­λη­τή και συνε­ταί­ρο στην περιο­χή, βαθαί­νο­ντας τη στρα­τιω­τι­κή, οικο­νο­μι­κή και πολι­τι­κή συνερ­γα­σία μαζί του (όπως επι­βάλ­λουν τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης).

Όταν η η κυβέρ­νη­ση της «Αρι­στε­ράς του ρεα­λι­σμού», παρά τα ψεύ­τι­κα λόγια συμπά­θειας, αρνεί­ται να εφαρ­μό­σει την από­φα­ση της Βου­λής για ανα­γνώ­ρι­ση του Παλαι­στι­νια­κού κρά­τους, από το Δεκέμ­βρη του 2015 (για να μη δια­κιν­δυ­νεύ­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης φυσικά).

Ο δε Κύπριος Πρό­ε­δρος, ως οικο­δε­σπό­της, γεναιό­δω­ρος προς τον φιλο­ξε­νού­με­νό του, μαζί με την ανα­φο­ρά στην «ανά­γκη να υπάρ­ξει δίκαιη λύση για το κρά­τος του Ισρα­ήλ αλλά και των Παλαι­στι­νί­ων» κατα­δί­κα­σε «κάθε αντι­ση­μι­τι­κή συμπε­ρι­φο­ρά» (για τους δεκά­δες δολο­φο­νη­μέ­νους και τους χιλιά­δες τραυ­μα­τί­ες, δεν είδε, δεν άκου­σε τίπο­τα ο κ. Αναστασιάδης).

Όσον αφο­ρά τα όσα γενι­κό­τε­ρα ελέ­χθη­σαν μετά τη συνά­ντη­ση: «Πίσω από τα παχιά λόγια για τη “στρα­τη­γι­κή συνερ­γα­σία”, την “ειρή­νη” και τα διά­φο­ρα “ανα­γκαία project”, κρύ­βο­νται οι επι­κίν­δυ­νοι πολε­μι­κοί αντα­γω­νι­σμοί και σχε­δια­σμοί στην περιο­χή, αυτήν τη φορά με τη δημιουρ­γία κλί­μα­τος κι ανα­ζή­τη­ση προ­σχη­μά­των για στο­χο­ποί­η­ση του Ιράν και άλλων χωρών της Μ. Ανα­το­λής. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση ήταν οι δηλώ­σεις του πρω­θυ­πουρ­γού του Ισρα­ήλ, που έγι­ναν με την κάλυ­ψη του κ. Τσί­πρα και του κ. Ανα­στα­σιά­δη» επι­ση­μαί­νει σε σχό­λιο του το ΚΚΕ για την Τρι­με­ρή Συνά­ντη­ση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.