Μπαλώματα με «νταντάδες»;

Πριν από μερι­κές μέρες, η κυβέρ­νη­ση με τρο­πο­λο­γία ανέ­στει­λε για μια ακό­μα χρο­νιά την έναρ­ξη εφαρ­μο­γής της δίχρο­νης υπο­χρε­ω­τι­κής Προ­σχο­λι­κής Αγω­γής στο δήμο της Αθή­νας. Κάτι που σημαί­νει ότι 3.000 παι­διά, οι γονείς των οποί­ων έχουν αιτη­θεί να φοι­τή­σουν σε νηπια­γω­γεία, είναι «στον αέρα». Ξεκρέ­μα­στοι είναι και οι γονείς, αφού δεν είναι καθό­λου βέβαιο ότι θα μπο­ρέ­σουν να μπουν τα παι­διά τους σε κάποιον παι­δι­κό σταθ­μό. Και βέβαια, το κύριο είναι πως στη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των περι­πτώ­σε­ων όπου εφαρ­μό­ζε­ται η δίχρο­νη Προ­σχο­λι­κή Αγω­γή, οι συν­θή­κες είναι ακα­τάλ­λη­λες για παι­διά και εκπαι­δευ­τι­κούς. Αίθου­σες σε προ­κάτ ή σε τρα­πε­ζα­ρί­ες άλλων σχο­λεί­ων, έλλει­ψη προ­σω­πι­κού, ελλι­πής χρηματοδότηση…

Κι ενώ λοι­πόν υπάρ­χει μια τέτοια εξέ­λι­ξη, χτες η κυβέρ­νη­ση εμφά­νι­σε ένα πρό­γραμ­μα με τίτλο «Ντα­ντά­δες της γει­το­νιάς», μέσω του οποί­ου επι­δο­τεί­ται η …«φύλα­ξη» — έτσι τη λένε — παι­διών και αυτής της ηλι­κί­ας. Το ότι επι­χει­ρούν, βέβαια, να πλα­σά­ρουν αυτό το πρό­γραμ­μα του ΕΣΠΑ ως «δρά­ση για τη συμ­φι­λί­ω­ση της οικο­γε­νεια­κής και επαγ­γελ­μα­τι­κής ζωής», μόνο οργή μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει. Οχι μόνο για­τί είναι χιλιά­δες οι εργα­τι­κές — λαϊ­κές οικο­γέ­νειες που ήδη ζουν με την αγω­νία για το πού θα «αφή­σουν» τα παι­διά τους τη νέα χρο­νιά και πόσο θα τους κοστί­σει, αλλά και για­τί η ανά­γκη για οργα­νω­μέ­νο σύστη­μα δημό­σιων δωρε­άν παι­δι­κών σταθ­μών και Προ­σχο­λι­κής Αγω­γής υπο­κα­θί­στα­ται από «ντα­ντά­δες»…