Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μπ. Μπρεχτ: Αγάπη για την πατρίδα (μίσος για τους πατριδολάτρες)

Ο κ. Κ. δεν τόκρι­νε απα­ραί­τη­το να ζει σε μια συγκε­κρι­μέ­νη χώρα. Έλε­γε: Παντού μπο­ρώ να πει­νά­σω. Κάπο­τε όμως έλα­χε να περ­νά­ει από μια πόλη που την είχε κυριέ­ψει ο εχθρός της χώρας όπου ζού­σε. Τον πλη­σί­α­σε τότε ένας αξιω­μα­τι­κός του εχθρού και τον ανά­γκα­σε να κατε­βεί από το πεζο­δρό­μιο. Ο κ. Κ. κατέ­βη­κε και δια­πί­στω­σε ξαφ­νι­κά ότι είχε αγα­να­χτή­σει ενά­ντια σ’ αυτόν τον άνθρω­πο, και μάλι­στα όχι μόνο ενά­ντια στον άνθρω­πο μα προ­πα­ντός ενά­ντια στη χώρα που άνη­κε ο άνθρω­πος αυτός, τόσο, που ευχή­θη­κε να γίνει ένας σει­σμός και να την κατα­πιεί. Για­τί, ρώτη­σε ο κ. Κ., έγι­να εθνι­κι­στής εκεί­νη τη στιγ­μή; Για­τί συνά­ντη­σα έναν εθνι­κι­στή. Μα γιαυ­τό ακρι­βώς πρέ­πει να εξο­λο­θρεύ­ου­με τη βλα­κεία• για­τί κάνει βλά­κες αυτούς που τη συναντούν.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο