Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι 

Ας ξεκι­νή­σου­με από την ερμη­νεία αυτής της πασί­γνω­στης ρήσης: “Ο Κύριος απο­βλα­κώ­νει όποιον σκο­πεύ­ει να καταστρέψει”.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αυτή η φρά­ση-γνω­μι­κό δεν έχει ειπω­θεί από κανέ­ναν επώ­νυ­μο ή λόγιο ή κάποιον εκκλη­σια­στι­κό πατέ­ρα. Είναι η – σχε­δόν αυθαί­ρε­τη – μετα­φο­ρά της φρά­σης του Σοφο­κλή στην “Αντι­γό­νη” του: “τὸ κακόν δοκε­ῖν ποτ᾽ ἐσθλὸν τῷδ᾽ ἔμμεν’ ὅτῳ φρέ­νας θεός ἄγει πρὸς ἄταν” (που σημαί­νει: “το κακό φαί­νε­ται για καλό σε αυτόν, του οποί­ου το μυα­λό ο θεός οδη­γεί προς την άτη [=κατα­στρο­φή, συμφορά]”).

Μετα­φέρ­θη­κε ως παρά­φρα­ση της αρχαί­ας φρά­σης του Σοφο­κλή, και μάλι­στα στη Λατι­νι­κή της έκδο­ση (stultum facit fortuna, quem vult perdere = μωραί­νει η τύχη όποιον σκο­πεύ­ει να κατα­στρέ­ψει), που απο­δί­δε­ται στον Που­μπλί­λιο τον Σύρο (Publilius Syrus 85 ~ 43 π.Χ.), αντι­κα­θι­στώ­ντας αρχι­κά τη λέξη fortuna με τη λέξη Deus (Θεός), η οποία αργό­τε­ρα “ελλη­νο­ποι­ή­θη­κε” προ­κει­μέ­νου να ται­ριά­ξει καλύ­τε­ρα στις νεό­τε­ρες χρι­στια­νι­κές αντιλήψεις.

Μακριά από μας βέβαια, οι ρηχές παπα­δί­στι­κες αντι­λή­ψεις. Όποιος έχει απο­βλα­κω­θεί, μπο­ρεί να δια­λέ­ξει μόνος του αν θέλει να κατα­στρα­φεί ή να απο­κτή­σει φήμη ή ακό­μα και να δοξα­στεί. Εξαρ­τά­ται φυσι­κά, τι είδους φήμη ή δόξα κυνηγάει.

Επί του προ­κει­μέ­νου, ο λόγος για τη γνω­στή συγ­γρα­φέα, αρθρο­γρά­φο και δοκι­μιο­γρά­φο κ. Σώτη Τρια­ντα­φύλ­λου. Η εν λόγω έχει πολ­λές φορές απα­σχο­λή­σει την κοι­νή γνώ­μη με τα βιβλία της, τα άρθρα της και τις από­ψεις της, στις οποί­ες ανα­φέ­ρε­ται επί παντός επι­στη­τού. Κατά την ίδια, πιστεύ­ει ότι “τα στοι­χεία που πρέ­πει να έχει ένας «καλός» άνθρω­πος είναι θάρ­ρος, δύνα­μη, αίσθη­μα δικαί­ου, ειλι­κρί­νεια και αγα­θό­τη­τα προ­θέ­σε­ων, όχι ειλι­κρί­νεια λόγων”. Ναι – ΟΧΙ ΕΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΛΟΓΩΝ (!).

Με λίγα λόγια, μπο­ρείς να είσαι θαρ­ρα­λέ­ος, δυνα­τός, να έχεις αίσθη­μα δικαί­ου (το τελευ­ταίο παίρ­νει πολ­λή συζή­τη­ση), να έχεις αγα­θές προ­θέ­σεις και να είσαι ειλι­κρι­νής, αλλά και να λες ό,τι γου­στά­ρεις, ψέμα­τα ή αλή­θειες, για να είσαι «καλός» άνθρωπος.

Και φρο­ντί­ζει να υλο­ποιεί η ίδια τις από­ψεις της. Ανα­ζη­τώ­ντας βέβαια τη φήμη (και για­τί όχι και τη δόξα), μέσα από άρθρα και συνε­ντεύ­ξεις στα media, με από­ψεις ενα­ντί­ον του «κακού» ισλάμ, των τζι­χα­ντι­στών, της ισλα­μο­α­ρι­στε­ράς (sic), του Ερντο­γάν, των δια­δη­λω­τών «του πεζο­δρο­μί­ου», των εκδη­λώ­σε­ων (και δια­δη­λώ­σε­ων) της επε­τεί­ου του Πολυ­τε­χνεί­ου και γενι­κώς ενα­ντί­ον της Αρι­στε­ράς, που την θεω­ρεί σαν μια από τις σύγ­χρο­νες 10 πλη­γές, όχι του Φαραώ, αλλά της ανθρω­πό­τη­τας, ίσως την πιο μεγά­λη. Μπερ­δεύ­ο­ντας και ανα­κα­τεύ­ο­ντας σ’ αυτή την έννοια κομ­μου­νι­στές (Έλλη­νες και ξένους), οπορ­του­νι­στές, σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες και κάθε λογής αυτο­α­να­κη­ρυσ­σό­με­νους «αρι­στε­ρούς» και μη.

Τελευ­ταία της “επι­τυ­χία” σε αυτή την προ­σπά­θεια η συνέ­ντευ­ξη που παρα­χώ­ρη­σε στον δημο­σιο­γρά­φο Γιώρ­γο Φιντι­κά­κη του liberal.gr (sic), με τίτλο: “Η Αρι­στε­ρά ασχο­λεί­ται με ψεύ­τι­κους εχθρούς και φαντα­στι­κές φοβί­ες”.

Η συνέ­ντευ­ξη είναι ένας πραγ­μα­τι­κός αχταρ­μάς ιδε­ών και σχη­μά­των, που ανα­κα­τεύ­ει σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες με οπορ­του­νι­στές, «καλούς» και «κακούς» αρι­στε­ρούς, κινή­μα­τα για τη δημο­κρα­τία, το κοι­νω­νι­κό κρά­τος, τη νεο­λαία και την παι­δεία με την υπε­ρά­σπι­ση των κατα­τρεγ­μέ­νων της προ­σφυ­γιάς. Βάζει σ’ ένα τσου­βά­λι όλα τα παρα­πά­νω με τους δολο­φό­νους της 17 Νοέμ­βρη και τους απα­ντα­χού υπο­στη­ρι­χτές του σκο­τα­δι­στι­κού και θρη­σκο­λη­πτι­κού ισλα­μι­σμού. Επι­τί­θε­ται κατά του ΕΛΑΣ και του έπους της ΕΑΜι­κής Εθνι­κής Αντί­στα­σης με χαρα­κτη­ρι­σμούς του μετεμ­φυ­λια­κού κρά­τους της Μακρο­νή­σου και της Γυάρου.

Εμείς ένα μονά­χα έχου­με να πού­με: “Μωραί­νει Κύριος ον βού­λε­ται απο­λέ­σαι”. Την αφή­νου­με να εξα­κο­λου­θή­σει να ανα­ζη­τά­ει παρό­μοιου είδους “βήμα” έκφρα­σης του λόγου της. Εκεί έξω υπάρ­χουν πολλά.

Όμως η από­κτη­ση της φήμης (και της δόξας) απέ­χει πολύ από την εδραί­ω­σή μέσα από αυτά.

Πανα­γιώ­της Μελάς
Συντα­ξιού­χος Α’ Μηχα­νι­κός Ε.Ν.

Σκλη­ρός Απρί­λης του 2020μ.Χ.