Μ. Κομνηνάκα: Η αυξομείωση των ποινών δεν αντιμετωπίζει την εγκληματικότητα

H ορι­ζό­ντια αύξη­ση ή μεί­ω­ση των ποι­νών δεν απο­τε­λούν δείγ­μα προ­ό­δου ή συντή­ρη­σης και δεν δίνουν λύσεις στο πρό­βλη­μα της εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας, τόνι­σε η βου­λευ­τής του ΚΚΕ, Μαρία Κομνη­νά­κα, μιλώ­ντας στην Ολο­μέ­λεια της Βου­λής σχε­τι­κά με το νομο­σχέ­διο του υπουρ­γεί­ου Δικαιο­σύ­νης για τρο­πο­ποι­ή­σεις στον Ποι­νι­κό Κώδι­κα και τον Κώδι­κα Ποι­νι­κής Δικονομίας.

Ξεσκε­πά­ζο­ντας την κάλ­πι­κη αντι­πα­ρά­θε­ση που στή­θη­κε ανά­με­σα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ύψος των ποι­νών, σημεί­ω­σε ότι μια ποι­νή από μόνη της δεν μπο­ρεί να απο­τρέ­ψει την αύξη­ση της εγκλη­μα­τι­κό­τη­τας και υπάρ­χουν πολ­λά παρα­δείγ­μα­τα γι’ αυτό και ότι το ύψος των ποι­νών δεν έχει απο­τε­λέ­σμα­τα εάν δεν συν­δυά­ζε­ται με ένα πλέγ­μα μέτρων πρό­λη­ψης, σωφρο­νι­σμού, επα­νέ­ντα­ξης και στή­ρι­ξής τους στην κοι­νω­νι­κή ζωή και πρέ­πει να κρί­νε­ται με επι­στη­μο­νι­κούς όρους. Η Μ. Κομνη­νά­κα επι­σή­μα­νε ότι η ποι­νή πρέ­πει να εξε­τά­ζε­ται ξεχω­ρι­στά για κάθε αδί­κη­μα και όχι να αυξο­μειώ­νε­ται ανά­λο­γα με την επικαιρότητα.

Μιλώ­ντας για τον χαρα­κτή­ρα του Ποι­νι­κού Κώδι­κα, υπο­γράμ­μι­σε ότι μιλά­με για το ισχυ­ρό­τε­ρο μέσο δια­τή­ρη­σης της κυρί­αρ­χης πολι­τι­κής που δεν διστά­ζει να ποι­νι­κο­ποι­ή­σει του αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης. Βασι­κός άξο­νας του νομο­σχε­δί­ου, είναι να σφί­ξει η θηλιά γύρω από τον λαι­μό του εργα­τι­κού λαϊ­κού κινή­μα­τος την περί­ο­δο που οξύ­νε­ται η αντι­λαϊ­κή επί­θε­ση, παίρ­νο­ντας τη σκυ­τά­λη από τον ΣΥΡΙΖΑ που νομο­θέ­τη­σε το ιδιώ­νυ­μο κατά των κινη­το­ποι­ή­σε­ων για τους πλειστηριασμούς.

Ακό­μα, η βου­λευ­τής του ΚΚΕ κατη­γό­ρη­σε την κυβέρ­νη­ση ότι δημιουρ­γεί μηχα­νι­σμό επί­ση­μης κρα­τι­κής προ­βο­κά­τσιας για να τυλί­γε­τε τον κόσμο σε μια κόλ­λα χαρ­τί, με αφορ­μή διά­τα­ξη για κατο­χή «εμπρη­στι­κών μηχα­νι­σμών σε συνα­θροί­σεις». Όπως είπε η Μαρία Κομνη­νά­κα, με τη λογι­κή αυτή, εμπρη­στι­κός μηχα­νι­σμός μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί ακό­μα και ένας ανα­πτή­ρας, ακό­μα και το αντι­ση­πτι­κό οινόπνευμα.

Μιλώ­ντας για το άρθρο 191 περί δια­σπο­ράς ψευ­δών ειδή­σε­ων για την παν­δη­μία, επι­σή­μα­νε ότι δίκαια έχει συγκε­ντρώ­σει τις αντι­δρά­σεις του νομι­κού κόσμου και των δημο­σιο­γρά­φων. Με αφορ­μή αυτό, όπως τόνι­σε, με πρό­σχη­μα διά­φο­ρες σκο­τα­δι­στι­κές από­ψεις φτιά­ξα­τε διά­τα­ξη — λάστι­χο που χωρά­ει τα πάντα από την ασκού­με­νη πολι­τι­κή και την αφή­νουν στο απυ­ρό­βλη­το με το φόβο ποι­νι­κής δίω­ξης, έτσι η κυβέρ­νη­ση ξεχει­λώ­νει τα όρια με πολύ επι­κίν­δυ­νες δια­στά­σεις για τις λαϊ­κές ελευ­θε­ρί­ες κι επι­χει­ρεί να φιμώ­σει κάθε κρι­τι­κή στην ασκού­με­νη αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή για την οικο­νο­μία, την άμυ­να κ.λπ.

Ακό­μα, ανέ­φε­ρε ότι οι απα­νω­τές αλλα­γές της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, δεν άγγι­ξαν τις πιο εμβλη­μα­τι­κές ως προς το αντι­δρα­στι­κό περιε­χό­με­νο δια­τά­ξεις, όπως τους αμε­ρι­κα­νό­πνευ­στους θεσμούς της ποι­νι­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης και συν­διαλ­λα­γής, την ποι­νι­κή δια­τα­γή που συρ­ρι­κνώ­νει το τεκ­μή­ριο αθω­ό­τη­τας του κατη­γο­ρου­μέ­νου, θεσμούς αντι­δρα­στι­κούς και ασύμ­βα­τους με θεμε­λιώ­δεις αρχές του Δικαί­ου, παζά­ρι για το ύψος της ποινής.

Επί­σης, σχε­τι­κά με τη δια­δι­κα­σία λήψης DNA κατά την αυτό­φω­ρη δια­δι­κα­σία επι­σή­μα­νε την ανά­γκη περιο­ρι­σμού αυτού του μέσου σε περι­στα­τι­κά που περιέ­χουν βία και προ­σβο­λή γενε­τή­σιας αξιοπρέπειας.

Ανα­φε­ρό­με­νη στην αντι­πα­ρά­θε­ση γύρω από την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των ποι­νών τόνι­σε ότι αυτή απο­κρύ­πτει το γεγο­νός ότι η εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα είναι κοι­νω­νι­κό και όχι φυσι­κό φαι­νό­με­νο και εμφα­νί­ζε­ται στην ταξι­κή κοι­νω­νία όπου επι­κρα­τεί η εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο.

Τα τρα­γι­κά αδιέ­ξο­δα του συστή­μα­τος όπως φτώ­χεια, εξα­θλί­ω­ση, αμορ­φω­σιά, ο κοι­νω­νι­κός απο­κλει­σμός που γεν­νά ο καπι­τα­λι­σμός, γεν­νούν εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα δεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται με κινή­σεις εντυ­πω­σια­σμού, σημεί­ω­σε η Μ. Κομνηνάκα.

Ακό­μα, σχε­τι­κά με τις δολο­φο­νί­ες γυναι­κών επι­σή­μα­νε ότι το ΚΚΕ τάσ­σε­ται υπέρ αυστη­ρό­τε­ρης ποι­νι­κής αντι­με­τώ­πι­σης για εγκλή­μα­τα κατά γυναι­κών, επι­ση­μαί­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να ότι δεν αρκεί μια αυστη­ρή ποι­νή για να σπά­σει ο φαύ­λος κύκλος της βίας κατά των γυναι­κών, καθώς υπάρ­χουν εκεί­νοι οι οικο­νο­μι­κοί και κοι­νω­νι­κοί κατα­να­γκα­σμοί που εκθέ­τουν γυναί­κες σε κακο­ποι­η­τι­κό περι­βάλ­λον. Επι­σή­μα­νε, επί­σης, τις δια­χρο­νι­κές ευθύ­νες των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων για την παντε­λή έλλει­ψη κρα­τι­κών υπο­δο­μών και υπο­στη­ρι­κτι­κού δικτύ­ου, για να μπο­ρέ­σουν οι γυναί­κες να ξεφύ­γουν από το κακο­ποι­η­τι­κό περι­βάλ­λον που βιώνουν.

Κλεί­νο­ντας, ανα­φέρ­θη­κε στην ανα­γκαιό­τη­τα δημιουρ­γί­ας μιας κοι­νω­νί­ας που θα εξα­σφα­λί­ζει καθο­λι­κή πρό­σβα­ση σε Υγεία, Παι­δεία, στέ­γα­ση, Αθλη­τι­σμό και Πολι­τι­σμό, απαλ­λαγ­μέ­νη από την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, που θα δια­παι­δα­γω­γεί τα μέλη της με τις αξί­ες της αλλη­λεγ­γύ­ης και θα δια­θέ­τει μια σωφρο­νι­στι­κή δια­δι­κα­σία που θα δια­παι­δα­γω­γεί ολο­κλη­ρω­τι­κά με στό­χο να επα­να­φέ­ρει στην κοι­νω­νι­κή ζωή.