Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νέα Ιωνία: Το τελευταίο σημείωμα (ΔΩΡΕΑΝ — Δίπλα στο σταθμό Ηλεκτρικού)

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΄40 ‑44 ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΣΗΜΑΣΙΑ

Συνά­δελ­φοι, γονείς, μαθητές

Η επέ­τειος του ΟΧΙ απέ­να­ντι στον Φασι­σμό είναι κομ­μά­τι της νεώ­τε­ρης Ιστο­ρί­ας του λαού μας γραμ­μέ­νη με το αίμα του!

Η 28η Οκτω­βρί­ου 1940 και το έπος της Εθνι­κής Αντί­στα­σης απο­τε­λούν πηγές εξα­γω­γής σημα­ντι­κών ιστο­ρι­κών διδαγ­μά­των για τις αιτί­ες των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων και αγω­νι­στι­κής έμπνευ­σης για τη δύνα­μη που έχει η οργα­νω­μέ­νη λαϊ­κή απά­ντη­ση απέ­να­ντί τους.

Εμείς, οι εκπαι­δευ­τι­κοί τιμά­με τους χιλιά­δες αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες, που με οποιον­δή­πο­τε τρό­πο βγή­καν στο δίκαιο αγώ­να και έδω­σαν ακό­μα και τη ζωή τους για το δίκιο και τη λευ­τε­ριά του λαού μας.

Οι μαθη­τές και οι μαθή­τριες μας, η νέα γενιά πρέ­πει να ανα­ζη­τή­σουν και να μάθουν την πραγ­μα­τι­κή Ιστο­ρία που δεν θα βρουν στα σχο­λι­κά βιβλία για­τί αυτοί που κατέ­χουν την εξου­σία θέλουν να κρύ­ψουν το κύριο και το πιο σημα­ντι­κό: Η ιστο­ρι­κή αλή­θεια είναι μία και τη γρά­φουν οι λαοί με τους αγώ­νες τους!

Παρου­σιά­ζουν τον Χίτλερ και τον Μου­σο­λί­νι ως παρά­φρο­νες. Θέλουν να κρύ­ψουν ότι ο Χίτλερ ανέ­βη­κε στην εξου­σία με εκλο­γές σε κλί­μα ιδε­ο­λο­γι­κής χει­ρα­γώ­γη­σης με ανι­στό­ρη­τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα, τρο­μο­κρα­τί­ας του εργα­ζό­με­νου λαού με την οικο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση που απλό­χε­ρα του παρεί­χαν δεκά­δες καπι­τα­λι­στές των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών, της Αγγλί­ας και της Γαλ­λί­ας (“Ford”, “General Motors”, IBM, “Siemens”, KODAK…).

Είναι δυνα­τόν όλοι αυτοί οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί κολοσ­σοί να χρη­μα­το­δο­τού­σαν με τα εκα­τομ­μύ­ριά τους έναν παράφρονα;

to teleftaio simioma afisa1Όχι φυσι­κά. Οι πόλε­μοι δεν γίνο­νται ποτέ από παρα­φρο­σύ­νη! Κάθε άλλο! Γίνο­νται για το μοί­ρα­σμα των αγο­ρών μετα­ξύ των μεγά­λων επι­χει­ρή­σε­ων και των κρα­τών που τους στη­ρί­ζουν. Οι λαοί δεν έχουν να χωρί­σουν τίπο­τα μετα­ξύ τους. Μόνο που οι καπι­τα­λι­στές δεν θα πάνε βέβαια οι ίδιοι να πολε­μή­σουν. Βάζουν τους λαούς να σκοτώνονται.

Στό­χος και των δύο ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών εκεί­νης της επο­χής τόσο του Άξο­να (Γερ­μα­νία — Ιτα­λία — Ιαπω­νία), όσο και των ΗΠΑ — Μ. Βρε­τα­νί­ας και των συμ­μά­χων τους, ήταν η κατα­στρο­φή της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, του πρώ­του εργα­τι­κού κρά­τους που απο­τε­λού­σε φάρο για όλους τους λαούς και πρω­το­στά­τη­σε στη Μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών.

Η κυρί­αρ­χη άπο­ψη της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης το 1940 έλε­γε: “Δε γίνε­ται να πολε­μή­σου­με, ο εχθρός είναι παντο­δύ­να­μος” ή «να ρίξου­με μερι­κές του­φε­κιές για την τιμή των όπλων». Ο ελλη­νι­κός λαός όμως είπε το μεγά­λο ΟΧΙ απέ­να­ντι στους φασί­στες Ιτα­λούς εισβο­λείς. Και όταν οι ναζί μπή­καν στο παι­χνί­δι η αστι­κή τάξη ήταν εκεί­νη που συν­θη­κο­λό­γη­σε και ή συνερ­γά­στη­κε μαζί τους ή κρύ­φτη­κε ή έφυ­γε και πήγε στο Κάι­ρο με την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση, παίρ­νο­ντας μαζί και το χρυ­σά­φι της χώρας, αφή­νο­ντας το λαό στο έλε­ος τριών κατα­κτη­τών: Ιτα­λών, Βουλ­γά­ρων και Γερ­μα­νών, περι­μέ­νο­ντας να έρθουν πάλι στα πράγματα.

Ο εργα­ζό­με­νος λαός όμως δεν περί­με­νε κανέ­ναν σωτή­ρα για να τον σώσει! Δεν κάθι­σε στ’ αυγά του. Οργα­νώ­θη­κε στο ΕΑΜ, στον ένο­πλο ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ και έδιω­ξε Ιτα­λούς και Γερ­μα­νούς φασί­στες. Το ΕΑΜ απε­λευ­θέ­ρω­σε τη μισή Ελλά­δα πολύ πριν φύγουν οι Γερ­μα­νοί, λει­τούρ­γη­σε σχο­λεία, με θέα­τρα και πολι­τι­σμό στις ελεύ­θε­ρες περιοχές.

Οργά­νω­σε, ακό­μα και μέσα σε αυτές τις συν­θή­κες, ελεύ­θε­ρες εκλο­γές που ψήφι­σαν για πρώ­τη φορά οι νέοι από 18 χρό­νων και οι γυναί­κες. Με το του­φέ­κι του στον ώμο, προ­σπά­θη­σε να οργα­νώ­σει την κοι­νω­νία των ανα­γκών και των ονεί­ρων του.

Το ΕΑΜ (1943) εμπό­δι­σε και τελι­κά κατά­φε­ρε να μη φύγει ούτε ένας Έλλη­νας, για να πάει εργά­της στα εργο­στά­σια των ναζί.

Έσω­σε το λαό από την πεί­να με τα συσ­σί­τια, οργά­νω­σε τη “μάχη της σοδειάς”. Εμπό­δι­σε με μαζι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια που είχαν δεκά­δες νεκρούς τη Βόρεια Ελλά­δα να γίνει μέρος του βουλ­γα­ρι­κού φασι­στι­κού κράτους.

Και τότε και σήμε­ρα αυτό που πραγ­μα­τι­κά φοβού­νται όλοι αυτοί που κατέ­χουν τον πλού­το είναι ο οργα­νω­μέ­νος λαός που διεκ­δι­κεί να κάνει κου­μά­ντο στον τόπο του και στον πλού­το που παράγει.

Ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος ήταν απο­τέ­λε­σμα των μεγά­λων αντι­θέ­σε­ων και αδιε­ξό­δων που συγκλό­νι­ζαν το παγκό­σμιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, της ανά­γκης του να ξεπερ­νά­ει με βίαιο τρό­πο τις οικο­νο­μι­κές κρί­σεις, με το ξανα­μοί­ρα­σμα των αγο­ρών και των σφαι­ρών επιρροής.

Το ίδιο που γίνε­ται και σήμε­ρα. ΟΙ ΗΠΑ δεν βομ­βαρ­δί­ζουν τη Συρία ή το Ιράκ για­τί τους πήρε ο πόνος για τη δημο­κρα­τία ούτε βέβαια για τους τζι­χα­ντι­στές (αφού οι ίδιοι τους δημιούρ­γη­σαν). Βομ­βαρ­δί­ζουν τους λαούς για τα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα μιας χού­φτας ανθρώ­πων. Σήμε­ρα η κυβέρ­νη­ση γεμί­ζει τη χώρα μας με ΝΑΤΟι­κές βάσεις, από όπου φεύ­γουν τα αερο­πλά­να και τα πλοία που σκορ­πούν το θάνα­το στους λαούς, προ­κα­λώ­ντας πόνο και προ­σφυ­γιά. Η κυβέρ­νη­ση μιλά για γεω­πο­λι­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα, την ίδια στιγ­μή που μετα­τρέ­πει την Ελλά­δα σε ορμη­τή­ριο αλλά και μαγνή­τη επιθέσεων

Αυτό προ­σπα­θούν σήμε­ρα να συγκα­λύ­ψουν και όσοι ανι­στό­ρη­τα εξι­σώ­νουν τον ναζι­σμό με τον κομ­μου­νι­σμό είτε ξανα­γρά­φο­ντας την ιστο­ρία — αφού οι πραγ­μα­τι­κοί πρω­τα­γω­νι­στές εκεί­νης της περιό­δου, αυτοί που αντι­στά­θη­καν στους κατα­κτη­τές, έχουν φύγει από τη ζωή και δεν τους έχουν απέ­να­ντί τους να τους δια­ψεύ­σουν κατά­μου­τρα — είτε με κατά­πτυ­στα ψηφί­σμα­τα στο ευρω­κοι­νο­βού­λιο, επει­δή θέλουν να κρύ­ψουν ότι τα δύο πραγ­μα­τι­κά άκρα που συγκρού­ο­νται είναι ο σοσια­λι­σμός απ’ τη μια και ο καπι­τα­λι­σμός απ’ την άλλη πότε ασκώ­ντας την κυριαρ­χία του με την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή μορ­φή πότε με την κατάρ­γη­σή της.

Γι’ αυτό και στα σχο­λι­κά βιβλία, στην τηλε­ό­ρα­ση, στα ΜΜΕ επι­χει­ρούν την εξί­σω­ση φασι­σμού – κομ­μου­νι­σμού. Απο­σιω­πούν ότι περισ­σό­τε­ρα από 20 εκα­τομ­μύ­ρια έφτα­σαν οι ανθρώ­πι­νες απώ­λειες (στρα­τιώ­τες, οπλί­τες) της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στη μάχη ενά­ντια στο φασι­σμό. Δε λένε όμως ότι οι ΗΠΑ και η Βρε­τα­νία, αφού άφη­σαν τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση να σηκώ­σει το μεγα­λύ­τε­ρο βάρος του πολέ­μου για πάνω από 3 χρό­νια, άνοι­ξαν το δεύ­τε­ρο μέτω­πο (από­βα­ση στη Νορ­μαν­δία) στην Ευρώ­πη το 1944, για να προ­λά­βουν την απε­λευ­θε­ρω­τι­κή πορεία του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και να καθο­ρί­σουν τη μετα­πο­λε­μι­κή εποχή.

Το έπος της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης, ενά­ντια στην τρι­πλή φασι­στι­κή κατο­χή, δια­ψεύ­δει τα διά­φο­ρα «επι­χει­ρή­μα­τα» ότι ο λαός μεγα­λουρ­γεί όταν συσπει­ρώ­νε­ται στους στό­χους μιας επί­πλα­στης «εθνι­κής ενό­τη­τας», δηλα­δή τους εκά­στο­τε στό­χους της άρχου­σας τάξης. Ούτε το 1940 ούτε στην πορεία αυτού του αγώ­να υπήρ­ξε «εθνι­κή ενό­τη­τα», ούτε κοι­νοί στό­χοι και κοι­νά συμ­φέ­ρο­ντα μετα­ξύ επι­χει­ρη­μα­τιών και εργα­ζο­μέ­νων. Το βάρος του εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώ­να το σήκω­σαν οι νέοι με τα πρη­σμέ­να πόδια που τους έλε­γαν αλή­τες, όπως λέει κι ο ποιητής.

Αυτό που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υπήρ­ξε ήταν: Από τη μια μεριά η πλειο­ψη­φία του λαού, που αγω­νί­στη­κε από τις γραμ­μές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και το πλή­ρω­σε με βαρύ φόρο αίμα­τος. Και από την άλλη υπήρ­χε η αστι­κή τάξη, οι δοσί­λο­γοι, οι ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες, οι μαυ­ρα­γο­ρί­τες και οι πολι­τι­κές της δυνά­μεις που άλλες συνερ­γά­στη­καν ανοι­χτά με τον κατα­κτη­τή, άλλες διέ­φυ­γαν στο εξω­τε­ρι­κό κι άλλες, λιγο­στές, που οργά­νω­σαν «αντι­στα­σια­κές ομά­δες», με την καθο­δή­γη­ση των Βρε­τα­νών, έχο­ντας τα μάτια τους στραμ­μέ­να στις μετα­πο­λε­μι­κές εξε­λί­ξεις για τη στα­θε­ρο­ποί­η­ση της αστι­κής εξουσίας.

Γι’ αυτούς τους λόγους μόνο τυχαίο δεν είναι ότι στη χώρα μας εορ­τά­ζε­ται η έναρ­ξη του πολέ­μου και όχι η απε­λευ­θέ­ρω­σή της, τον Οκτώ­βρη του 1944, ή η ορι­στι­κή λήξη του πολέ­μου, την 9η Μάη 1945, με την αθά­να­τη επο­ποι­ία του Κόκ­κι­νου Στρα­τού και την άνευ όρων παρά­δο­ση των ναζί.

Σήμε­ρα προ­βάλ­λε­ται ως «εθνι­κός στό­χος» η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, που στη­ρί­ζε­ται στα συντρίμ­μια των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των και τη συμ­με­το­χή της Ελλά­δας σ’ όλα τα πολε­μο­κά­πη­λα σχέ­δια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο όνο­μα της «γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης» της χώρας. Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, όπως και η προη­γού­με­νη ΣΥΡΙΖΑ, υπη­ρε­τώ­ντας αυτούς τους σχε­δια­σμούς, ενι­σχύ­ει και επε­κτεί­νει τις βάσεις στην Ελλά­δα, με τη νέα νατοϊ­κή συμ­φω­νία μετα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε ένα απέ­ρα­ντο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ορμη­τή­ριο, εμπλέ­κο­ντας το λαό μας στους σχε­δια­σμούς κι αντα­γω­νι­σμούς των ιμπε­ρια­λι­στών, με επί­κε­ντρο την εκμε­τάλ­λευ­ση του φυσι­κού πλού­του και των αγο­ρών. Αντα­γω­νι­σμοί που μπο­ρούν να πάρουν και τη μορ­φή της γενι­κευ­μέ­νης πολε­μι­κής αντιπαράθεσης.

Αυτές οι εξε­λί­ξεις καθι­στούν επί­και­ρο όσο ποτέ το ιστο­ρι­κό δίδαγ­μα από την πάλη της δεκα­ε­τί­ας του 1940, ότι ο αγώ­νας για την υπε­ρά­σπι­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των και των συνό­ρων της χώρας δεν μπο­ρεί να είναι απο­κομ­μέ­νος από την πάλη για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, που γεν­νά τον πόλε­μο, τις κρί­σεις, τη φτώ­χεια, το τέρας του φασισμού.

Κυβερ­νή­σεις, βιο­μή­χα­νοι, εφο­πλι­στές και τρα­πε­ζί­τες, εργο­δο­τι­κοί και κυβερ­νη­τι­κοί συν­δι­κα­λι­στές μας ζητούν να σκύ­ψου­με το κεφά­λι, για­τί “δεν έχουν απο­τέ­λε­σμα οι αγώ­νες”, για­τί “άλλοι απο­φα­σί­ζουν”, για­τί ¨είναι ανέ­φι­κτο να ζού­με σύμ­φω­να με τις δικές μας ανά­γκες¨, ότι πρέ­πει με ¨εθνι­κή ομο­ψυ­χία¨ να αντι­με­τω­πί­σου­με και την κρί­ση τους και την ανά­πτυ­ξή τους, με τα συν­δι­κά­τα και το δικαί­ω­μα στην απερ­γία στον γύψο, να δεί­ξου­με ρεα­λι­σμό απέ­να­ντι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της σκλη­ρής εκμε­τάλ­λευ­σης. Έναν τέτοιο ρεα­λι­σμό που ζητού­σαν στους γονείς και στους παπ­πού­δες μας απέ­να­ντι στον φασι­σμό και τον ναζισμό.

Το ΟΧΙ απέ­να­ντί τους είναι και σήμε­ρα καθή­κον και υπο­χρέ­ω­σή μας!

Εκεί­νο που χρειά­ζε­ται είναι να απο­χτή­σου­με εμπι­στο­σύ­νη και δύνα­μη στην πάλη μας για το δίκιο μας, στη­ριγ­μέ­νοι και στην ιστο­ρι­κή μας πεί­ρα για να μη βρε­θού­με «κάτω από τη σημαία» των εκμε­ταλ­λευ­τών μας, σε έναν νέο ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο αλλά να χαρά­ξου­με τον δικό μας δρό­μο, για μια κοι­νω­νία που θα καλύ­πτει τις δικές μας σύγ­χρο­νες ανά­γκες. Να συγκρο­τή­σου­με τη δική μας κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, για να γίνου­με οι ίδιοι κυρί­αρ­χοι του πλού­του που παρά­γου­με, έξω από τις οποιεσ­δή­πο­τε ιμπε­ρια­λι­στι­κές λυκοσυμμαχίες.

Τιμά­με το ΟΧΙ του 1940, παλεύ­ο­ντας για τα δικαιώ­μα­τά μας στη δου­λειά, στη μόρ­φω­ση, στην Υγεία, στην κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση, στον ελεύ­θε­ρο χρόνο.

Παλεύ­ου­με για να ζωντα­νέ­ψει η νέα αντε­πί­θε­ση της δικής μας εποχής.

Τίπο­τα δεν χαρί­ζε­ται! όλα κατακτιούνται!

Η Ιστο­ρία της κάθε γενιάς γρά­φε­ται με ταξι­κούς αγώνες!

ΤΟ Δ.Σ. ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ « ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ» ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/11/2019 7.30 Μ.Μ. ΣΤΟ ΚΕΠ ΤΗΣ Ν. ΙΩΝΙΑΣ

Συμ­με­το­χές τηλ: Λιά­κου Ντιά­να 6944797461

Ιου­λία Μαρέ­τση 6907681423

Θωμάς Καρα­νί­κος 6977019790

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο