Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νέλσον Μαντέλα, ταυτίστηκε με τον αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία και τις φυλετικές διακρίσεις, ενάντια στην πείνα και τη φτώχεια

Ο Νέλ­σον Μαντέ­λα δεν ήταν μόνο ο πρώ­τος πρό­ε­δρος που εξε­λέ­γη στη Νότια Αφρι­κή κατά τη διε­ξα­γω­γή των πρώ­των ελεύ­θε­ρων, δημο­κρα­τι­κών, πολυ­φυ­λε­τι­κών και πολυ­κομ­μα­τι­κών εκλο­γών του 1994. Ηταν ένα ζωντα­νό σύμ­βο­λο του πολύ­χρο­νου αγώ­να του νοτιο­α­φρι­κα­νι­κού λαού κατά του στυ­γνού ρατσι­στι­κού καθε­στώ­τος Απαρτχάιντ.

Ο “Μαντί­μπα”, όπως τον απο­κα­λού­σαν τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, ταυ­τί­στη­κε με τον αγώ­να ενά­ντια στην αποι­κιο­κρα­τία και τις φυλε­τι­κές δια­κρί­σεις, ενά­ντια στην πεί­να και τη φτώχεια.

Γεν­νή­θη­κε στις 18 Ιού­λη 1918 στο Τραν­σκέι της Ν. Αφρι­κής και απο­φοί­τη­σε από τη Νομι­κή του πανε­πι­στη­μί­ου Witwatersrand για να εντα­χθεί δυνα­μι­κά στο πλευ­ρό του Αφρι­κα­νι­κού Εθνι­κού Κογκρέ­σου (ΑΝC) το 1944. Σύμ­φω­να με τον Βρε­τα­νό πανε­πι­στη­μια­κό ιστο­ρι­κό Στέ­φεν Ελις, που επι­κα­λεί­ται στοι­χεία από μυστι­κές συνα­ντή­σεις στε­λε­χών του Νοτιο­α­φρι­κα­νι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος (SACP), ο Νέλ­σον Μαντέ­λα ήταν μέλος του Νοτιο­α­φρι­κα­νι­κού ΚΚ ήδη από τη δεκα­ε­τία του ’60.

Όπως ανέ­φε­ρε το Νοτιο­α­φρι­κα­νι­κό ΚΚ στην ανα­κοί­νω­σή του με το θάνα­το του Μαντέ­λα: «Οταν συνε­λή­φθη τον Αύγου­στο του 1962 ο Νέλ­σον Μαντέ­λα δεν ήταν απλώς μέλος του παρά­νο­μου Νοτιο­α­φρι­κα­νι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος (SACP), αλλά ήταν και μέλος της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του κόμ­μα­τός μας. Για μας, τους κομ­μου­νι­στές της Νότιας Αφρι­κής, ο σ. Μαντέ­λα πάντα θα συμ­βο­λί­ζει την τερά­στια συμ­βο­λή του SACP στον απε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να μας (…) Μετά από την απο­φυ­λά­κι­σή του το 1990, ο σ. “Μαντί­μπα” ήταν ένας πολύ καλός και στε­νός φίλος των κομ­μου­νι­στών μέχρι το τέλος των ημε­ρών του».

Το 1960 το ANC κηρύσ­σε­ται παρά­νο­μο από το ρατσι­στι­κό καθε­στώς των Αφρι­κά­νερς, γεγο­νός που ατσα­λώ­νει τη θέλη­ση του Μαντέ­λα για κλι­μά­κω­ση του απε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώ­να. Στις 12 Ιού­νη 1964 μαζί με άλλους επτά συνα­γω­νι­στές κατα­δι­κά­ζε­ται σε ισό­βια και στέλ­νε­ται στις φυλα­κές του νησιού Ρόμπεν, όπου μένει ως το 1982 οπό­τε μετα­φέ­ρε­ται στις φυλα­κές του Πόλ­σμουρ μέχρι τις 11/2/90 καθώς απε­λευ­θε­ρώ­νε­ται με από­φα­ση του τότε προ­έ­δρου Φρε­ντε­ρίκ Ντε Κλερκ, εξαι­τί­ας ώρι­μων πολι­τι­κών εξελίξεων.

Το Δεκέμ­βρη του 1993 βρα­βεύ­τη­κε από κοι­νού με τον Φρε­ντε­ρίκ Ντε Κλερκ με το Νόμπελ Ειρήνης.

Η ανά­δει­ξή του στον προ­ε­δρι­κό θώκο το 1994 φού­ντω­σε τις ελπί­δες του νοτιο­α­φρι­κα­νι­κού λαού για ουσια­στι­κή αλλα­γή στη βελ­τί­ω­ση της ζωής του που ως τότε ταλα­νι­ζό­ταν από το ρατσι­σμό, ακραία φτώ­χεια, κοι­νω­νι­κο-οικο­νο­μι­κές ανι­σό­τη­τες, πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που συνέ­χι­σε να υφί­στα­ται και μετά.

Ο Νέλ­σον Μαντέ­λα απο­σύρ­θη­κε από το δημό­σιο βίο το 2004. Πέθα­νε στις 18 Ιου­λί­ου 2013.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο