Νέο ΠΟΚ σε μοβ φόντο

Σχο­λιά­ζει ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //

Ο Κρε­τί­νος περί­με­νε με αδη­μο­νία τη 15^η Σεπτέμ­βρη 2020 μετά την παραγ­γε­λιά του Αλέ­ξη Τσί­πρα. Κι όταν ο πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙ­ΖΑ-Προ­ο­δευ­τι­κή συμ­μα­χία άρχι­σε να παρου­σιά­ζει το νέο έμβλη­μα του Κόμ­μα­τος ο Κρε­τί­νος απορ­ρο­φή­θη­κε στην κυριολεξία.

Η παρου­σί­α­ση είχε εναλ­λασ­σό­με­να χρώ­μα­τα: Άσπρα, πρά­σι­να, κόκ­κι­να, κίτρι­να και μοβ. Αυτές οι εναλ­λα­γές χρω­μά­των θύμι­σαν έντο­να στον Κρε­τί­νο την αξέ­χα­στη Βίκυ Μοσχο­λιού στο ομώ­νυ­μο τρα­γού­δι — κι ας μην είχε μπλέ χρώ­μα- του Δήμου Μού­τση. Όμως κόμπια­ζε. Τα λόγια του Τσί­πρα δεν είχαν τον ρυθ­μό και την αρμο­νία από εκεί­νο το ωραίο τραγούδι…

Η αλή­θεια είναι ότι ο Κρε­τί­νος μαγκώ­θη­κε από ένα σημείο και μετά. Ήθε­λε, όμως, να ακού­σει τον αρχη­γό της για «πρώ­της φορά κυβέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς» στην Ελλά­δα μέχρι τέλους. Συγκε­ντρώ­θη­κε λοι­πόν και παρα­κο­λού­θη­σε τον Τσίπρα.

Κι όταν τελεί­ω­σε ένοιω­σε ένα κενό. Δεν πολυ­κα­τά­λα­βε τι ήταν αυτό που είδε. Εκεί­να τα εναλ­λασ­σό­με­να χρώ­μα­τα πρά­σι­να, κόκ­κι­να, κίτρι­να, και μοβ ροκά­νι­ζαν τη μνή­μη του. Όσο, όμως, κι αν την έστυ­βε δεν μπο­ρού­σε να θυμη­θεί τι ήταν αυτό.

Ο Κρε­τί­νος είναι οπα­δός του αρχαί­ου ρητού: «Επα­νά­λη­ψις, μήτηρ πάσης μαθή­σε­ως». Και μιας και η σύγ­χρο­νη τεχνο­λο­γία του δίνει τη δυνα­τό­τη­τα, παρα­κο­λού­θη­σε για άλλη μια φορά την παρου­σί­α­ση. Αλλά και πάλι έμει­νε με μεγά­λες απορίες.

Ξεκί­νη­σε, λοι­πόν, νέα επα­νά­λη­ψη της παρου­σί­α­σης καθώς στο μυα­λό του καμπά­νι­ζαν οι λέξεις «αστέ­ρι» και «αξί­ες». «Το κεντρι­κό στοι­χείο της νέας οπτι­κής ταυ­τό­τη­τας του κόμ­μα­τος είναι ένα αστέ­ρι…» είπε ο Τσί­πρας. Και στο μυα­λό του Κρε­τί­νου ήχη­σαν οι στί­χοι «Σφυ­ρο­δρέ­πα­νο κι αστέρι/ και γρο­θιά με τόνα χέρι», απ’ το τρα­γού­δι «Αν είσαι κι αν δεν είσαι» που ακου­γό­ταν, μετά τα Δεκεμ­βρια­νά του 1944, στους δρό­μους της Αθήνας.

«Αυτός το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο όχι απλώς το απά­λει­ψε αλλά το εξόρ­κι­σε» μει­δί­α­σε ο Κρε­τί­νος καθώς άκου­γε τον Τσί­πρα να λέει ότι οι πέντε κορυ­φές του αστε­ριού «συμ­βο­λί­ζουν αξί­ες και ιδα­νι­κά που εμπνέ­ουν και οδη­γούν την Αρι­στε­ρά και τη Δημο­κρα­τι­κή Παρά­τα­ξη: Η Δημο­κρα­τία, η Αλλη­λεγ­γύη, η Δικαιο­σύ­νη, η Ελευ­θε­ρία και η Ισότητα».

-Μπα­ρού­φες οι αξί­ες και κου­ρα­φέ­ξα­λα τα ιδα­νι­κά του (!) είπε φωνα­χτά, πια, ο Κρε­τί­νος καθώς θυμή­θη­κε τον Αλέ­ξη Τσί­πρα ως πρω­θυ­πουρ­γό στην Διε­θνή Έκθε­ση Θεσ­σα­λο­νί­κης στις 8 Σεπτέμ­βρη 2018, που είχε ως τιμώ­με­νη χώρα τις ΗΠΑ. Εγκαι­νιά­ζο­ντας την έκθε­ση και απευ­θυ­νό­με­νος πρoς τον, τότε, υπουρ­γό Εμπο­ρί­ου των ΗΠΑ Γού­ιλ­μπουρ Ρος και τον Αμε­ρι­κα­νό πρέ­σβη Τζέ­φρι Πάιατ ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, μετα­ξύ των άλλων, είπε: «Τους δύο λαούς μάς ενώ­νουν πολ­λά. Πάνω από όλα μάς ενώ­νουν κοι­νές αξί­ες, αγώ­νες για κοι­νές αξί­ες και κοι­νούς στό­χους για την ελευ­θε­ρία και τη δημο­κρα­τία. Έχου­με ιστο­ρι­κούς δεσμούς, πολύ δυνα­τούς δεσμούς στο διά­βα της ιστο­ρί­ας, σκλη­ρή δου­λειά, δύσκο­λες στιγ­μές, όμως και μια διαρ­κή και ακα­τά­βλη­τη προ­σπά­θεια για την πρό­ο­δο και την ευημερία».

Αυτή όμως η ασέ­βεια στη συλ­λο­γι­κή μνή­μη του λαού μας έλει­πε απ’ την παρου­σί­α­ση. Όπως έλει­πε και ο Πάνος Καμ­μέ­νος, ο συγκυ­βερ­νή­της του Αλέ­ξη Τσί­πρα, όταν το κόμ­μα του «μεγά­λω­σε και ωρί­μα­σε ανα­λαμ­βά­νο­ντας το τιμό­νι της χώρας σε ιστο­ρι­κές στιγμές».

«Εμείς είμα­στε προ­ϊ­όν αυτής της εξέ­λι­ξης» είπε με στόμ­φο ο Αλέ­ξης Τσί­πρας. Κι εκεί ο Κρε­τί­νος φώνα­ξε δυνα­τά –και με αυτοϊ­κα­νο­ποί­η­ση, παίρ­νο­ντας εκδί­κη­ση και απ’ την αμνη­σία του που τον βασά­νι­ζε τόση ώρα: «Ναι, ρε! Να το νέο προ­ϊ­όν. Αυτό είναι το νέο ΠΟΚ σε φόντο μοβ!».

Το ΠΟΚ ήταν ένα σύμ­φω­νο εμπο­ρι­κού χαρα­κτή­ρα των τριών δημο­φι­λέ­στε­ρων ποδο­σφαι­ρι­κών ομά­δων της Αθή­νας και του Πει­ραιά. Η ονο­μα­σία προ­ήλ­θε από τα αρχι­κά τους: Πανα­θη­ναϊ­κός, Ολυ­μπια­κός και Κων­στα­ντι­νού­πο­λη για την ΑΕΚ. Το ΠΟΚ δημιουρ­γή­θη­κε το φθι­νό­πω­ρο του 1927 ως ένα είδος αθλη­τι­κού τραστ, με σκο­πό το αμοι­βαίο όφε­λος από τη διορ­γά­νω­ση αγώ­νων και τουρ­νουά και εξε­λί­χθη­κε σε μακρο­χρό­νια συνερ­γα­σία των τριών ομά­δων, ως τα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ’60. Το ΠΟΚ προ­σπά­θη­σε να απο­δυ­να­μώ­σει την ΕΠΟ διορ­γα­νώ­νο­ντας δικό του πρω­τά­θλη­μα με τη συμ­με­το­χή κάποιων ακό­μα μικρών συλ­λό­γων. Όμως, η πλειο­ψη­φία των σωμα­τεί­ων συντά­χθη­κε με την επί­ση­μη διοί­κη­ση της Ελλη­νι­κής Ποδο­σφαι­ρι­κής Ομο­σπον­δί­ας (ΕΠΟ).

-Καλά κρα­σιά και γεια χαρά αγω­νι­στι­κή Αρι­στε­ρά (!) φώνα­ξε ρυθ­μι­κά ο Κρετίνος…