Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νίκος Γόδας: Κομμουνιστής ήρωας και Θρύλος

Επι­μέ­λεια: Οικο­δό­μος //

Ήταν ο μεγά­λος παί­κτης που με τις ενέρ­γειές του ξεσή­κω­νε τους φιλά­θλους στις κερ­κί­δες. Ο Νίκος Γόδας, ο ποδο­σφαι­ρι­στής που «καλ­λι­τέ­χνι­ζε» (όπως συνή­θι­ζε να λέει ο μεγά­λος Αντρέ­ας Μου­ρά­της), από την θέση του «έξω δεξιά», στον αγω­νι­στι­κό χώρο, δεν πρό­λα­βε να ξεδι­πλώ­σει το μεγά­λο αθλη­τι­κό του ταλέ­ντο με την φανέ­λα της αγα­πη­μέ­νης του ομά­δας, του Ολυμπιακού.

Σπάνιο στιγμιότυπο με τον Νίκο Γόδα να αγωνίζεται με τη φανέλα του Ολυμπιακού

Σπά­νιο στιγ­μιό­τυ­πο με τον Νίκο Γόδα να αγω­νί­ζε­ται με τη
φανέ­λα του Ολυμπιακού

Ο χάρος του έστη­σε καρ­τέ­ρι, τα ξημε­ρώ­μα­τα της 19 του Νοέμ­βρη 1948, μπρο­στά σ’ έναν μαντρό­τοι­χο, στο Λαζα­ρέ­το της Κέρ­κυ­ρας. Έπε­σε μαζί με άλλους συντρό­φους του από τα βόλια του αστι­κού κρά­τους επει­δή ήταν κομ­μου­νι­στής, αρνού­με­νος να υπο­γρά­ψει «δήλω­ση» και να προ­δώ­σει τα ιδα­νι­κά του, με το κεφά­λι ψηλά και φορώ­ντας την αγα­πη­μέ­νη του ερυ­θρό­λευ­κη φανέ­λα. Ήταν μόλις 27 χρονών.

Παι­δί προ­σφύ­γων από την Κοκ­κι­νιά, ο Νίκος Γόδας στην Κατο­χή εντά­χτη­κε στον ΕΛΑΣ, όπου έφθα­σε μέχρι το βαθ­μό του λοχα­γού του 5ου Λόχου Κοκ­κι­νιάς. Ηγή­θη­κε στη μάχη της Ηλε­κτρι­κής τον Μάρ­τη του 1944. Τον Δεκέμ­βρη της ίδιας χρο­νιάς πολε­μά­ει με τον λόχο του τους Άγγλους στον Πει­ραιά. Μετά τη συμ­φω­νία της Βάρ­κι­ζας, άρρω­στος από πνευ­μο­νία, συλ­λαμ­βά­νε­ται και φυλακίζεται.

«Αφιερωμένη στη μανούλα μου και στον πατέρα μου εις ένδειξη σεβασμού και αγάπης. Νίκος Γόδας Φυλακές Κέρκυρας 22/2/48»

«Αφιε­ρω­μέ­νη στη μανού­λα μου και στον πατέ­ρα μου εις ένδει­ξη σεβα­σμού και αγά­πης.
Νίκος Γόδας
Φυλα­κές Κέρ­κυ­ρας
22/2/48»

Ο κομ­μου­νι­στής λοχα­γός του ΕΛΑΣ βασα­νί­ζε­ται από τα όργα­να του μοναρ­χο­φα­σι­σμού με σκο­πό να τον ανα­γκά­σουν να υπο­γρά­ψει «δήλω­ση μετα­νοί­ας», μα δεν υπο­κύ­πτει. Τρία χρό­νια τον περι­φέ­ρουν από φυλα­κή σε φυλα­κή, τον βασα­νί­ζουν μα δεν κατα­φέρ­νουν να τον λυγί­σουν. Φυλα­κές Αβέ­ρωφ, Αίγι­να (όπου συμ­με­τέ­χει στην ποδο­σφαι­ρι­κή ομά­δα των κρα­του­μέ­νων), μεσαιω­νι­κές φυλα­κές (μελ­λο­θα­νά­των) στην Κέρ­κυ­ρα. Στη δια­δρο­μή του αυτή η διοί­κη­ση του Ολυ­μπια­κού δεν κάνει την παρα­μι­κρή κίνη­ση προ­κει­μέ­νου να τον σώσει…

Μέχρι το τέλος του έμει­νε αλύ­γι­στος. Τα τελευ­ταία λόγια του πριν φύγει για την εκτέ­λε­ση ήταν: «Νενι­κή­μα­μεν. Ζήτω οι Ολυ­μπιο­νί­κες του σοσια­λι­σμού. Γεια σας συνα­θλη­τές μου». Τελευ­ταία του επι­θυ­μία να τον εκτε­λέ­σουν με την ερυ­θρό­λευ­κη φανέλα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο