Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νίκος Καραντηνός, «Δάσκαλος της δημοσιογραφίας, που φώτισε με την παρουσία του το χώρο μας»

Ο Νίκος Καρα­ντη­νός γεν­νή­θη­κε το 1920 στο Ληξού­ρι. Ηταν πτυ­χιού­χος της Φιλο­σο­φι­κής Σχο­λής και της Ιτα­λι­κής Φιλο­λο­γί­ας. Πήρε ενερ­γό μέρος στην Αντί­στα­ση. Το 1941 έγι­νε μέλος της ΟΚΝΕ και οργα­νώ­θη­κε στο ΕΑΜ Νέων της Φιλο­σο­φι­κής. Πρω­το­στά­τη­σε στη δημιουρ­γία του παρά­νο­μου νεο­λαι­ί­στι­κου Τύπου στην Αθή­να. Ανα­δεί­χτη­κε σε μέλος του ΚΣ της ΕΠΟΝ και αρχι­συ­ντά­κτη της “Νέας Γενιάς”. Για την αντι­στα­σια­κή του δρά­ση διώ­χτη­κε και κατα­δι­κά­στη­κε από στρα­το­δι­κείο. Εξο­ρί­στη­κε στη Μακρό­νη­σο και στην Ικαρία.

Εργά­στη­κε ως δημο­σιο­γρά­φος σε πολ­λές εφη­με­ρί­δες, στην «Αθη­ναϊ­κή» της οποί­ας υπήρ­ξε και αρχι­συ­ντά­κτης, στη «Δημο­κρα­τι­κή Αλλα­γή», στην «Ημέ­ρα», στην «Εξπρές», στο «Αλφα Ρεπορ­τάζ» και στη συνέ­χεια με τη μετα­πο­λί­τευ­ση στον «Ριζο­σπά­στη», όπου είχε δου­λέ­ψει και κατά την περί­ο­δο 1945 — 1947.

Δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­κε έντο­να στο κίνη­μα των δημο­σιο­γρά­φων. Υπήρ­ξε για χρό­νια μέλος του προ­ε­δρεί­ου της ΕΣΗΕΑ και πρό­ε­δρος του Πανελ­λή­νιου Συν­δέ­σμου Δημο­σιο­γρά­φων Αγω­νι­στών της Εθνι­κής Αντίστασης.

Ο Νίκος Καρα­ντη­νός σε όλη του τη ζωή έζη­σε ως μαχό­με­νος κομ­μου­νι­στής δημο­σιο­γρά­φος, ταγ­μέ­νος ατα­λά­ντευ­τα με το δίκιο της εργα­τι­κής τάξης και τα επα­να­στα­τι­κά ιδα­νι­κά και σκο­πούς του ΚΚΕ. Με την πένα του συνέ­βα­λε στην προ­βο­λή, στην ανά­δει­ξη και την υπε­ρά­σπι­ση της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης και του ρόλου του ΚΚΕ. Ως το τέλος της ζωής του είχε ανοι­χτό μέτω­πο με τους μηχα­νι­σμούς συκο­φά­ντη­σης και δια­στρέ­βλω­σης της Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ και του λαϊ­κού κινή­μα­τος (Ανα­κοί­νω­ση ΚΚΕ).

Έγρα­φε ο ίδιος σε ένα από τα κεί­με­νά του λίγο πριν φύγει από τη ζωή:

«“Η ελλη­νι­κή δημο­σιο­γρα­φία έδω­σε μεγά­λα ονό­μα­τα ακό­μα τέτοια που απο­τε­λούν σταθ­μούς σ’ ολό­κλη­ρη τη δια­μόρ­φω­ση του ελλη­νι­κού πολι­τι­σμού. Τρι­γύ­ρω απ’ αυτά τα μεγά­λα ονό­μα­τα μόχθη­σαν και άλλοι πολ­λοί έντι­μοι Ελλη­νες δημο­σιο­γρά­φοι με μικρό­τε­ρα ονό­μα­τα ή ακό­μη και με αφα­νή ονόματα.

… Η αγω­νι­στι­κή δημο­σιο­γρα­φία, που σ’ αυτήν θητεύ­ει η μεγά­λη πλειο­ψη­φία των συνα­δέλ­φων, δεν κάνει τεμε­νά­δες στα κάθε λογής “παι­χνί­δια”. Ξέρουν πως μαζί με τους άλλους εργα­ζό­με­νους θα ανα­τρέ­ψουν την αντι­λαϊ­κή πολιτική”.

«Ολοι οι δημο­σιο­γρά­φοι θεω­ρού­με υπο­χρέ­ω­σή μας να τονί­σου­με το πνευ­μα­τι­κό ανά­στη­μα, τη συνέ­πεια και ατα­λά­ντευ­τη αγω­νι­στι­κή δρά­ση αυτού του δασκά­λου της δημο­σιο­γρα­φί­ας, που φώτι­σε με την παρου­σία του το χώρο μας. Στο πρό­σω­πό του απο­τυ­πώ­νε­ται εύγλωτ­τα το ελεύ­θε­ρο πνεύ­μα μιας ολό­κλη­ρης επο­χής και οι ορα­μα­τι­σμοί μας. Επί­σης, οφεί­λου­με να υπο­γραμ­μί­σου­με τις αρχές, το ήθος και τη δρά­ση του σε επο­χές δύσκο­λες και ανελεύθερες.

Εντι­μος, επί­μο­νος, σεμνός, τολ­μη­ρός, διο­ρα­τι­κός και ορα­μα­τι­στής, ο Νίκος Καρα­ντη­νός βρι­σκό­ταν πάντα στην πρώ­τη γραμ­μή και μας ενέ­πνεε με την παρου­σία του.

Η παρα­κα­τα­θή­κη που αφή­νει είναι για μια δημο­σιο­γρα­φία οχυ­ρό της αλή­θειας, της δημο­κρα­τί­ας και της ελεύ­θε­ρης έκφρα­σης» (Ανα­κοί­νω­ση ΕΣΗΕΑ).

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο