Νίκος Καραντηνός, κομμουνιστής μαχόμενος δημοσιογράφος

Επι­μέ­λεια Γιώρ­γος Μου­σγάς //

Ο Νίκος Καρα­ντη­νός (1920 ‑25.6.2008) γεν­νή­θη­κε στα Μιχα­λι­τσά­τα Ληξου­ρί­ου της Κεφα­λο­νιάς. Η Κατο­χή τον βρή­κε να σπου­δά­ζει στη Φιλο­σο­φι­κή Σχο­λή του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών. Το 1941 οργα­νώ­θη­κε στην ΟΚΝΕ και το ΕΑΜ Νέων Φιλο­σο­φι­κής. Υπήρ­ξε υπεύ­θυ­νος της «Νίκης», της παρά­νο­μης εφη­με­ρί­δας της Οργά­νω­σης Αθή­νας και στη συνέ­χεια μέλος στη συντα­κτι­κή επι­τρο­πή της «Νέας Γενιάς», οργά­νου του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΕΠΟΝ, ενώ συμ­με­τεί­χε σε αντι­στα­σια­κές δρα­στη­ριό­τη­τες με το ψευ­δώ­νυ­μο «Διο­νύ­σης» στή­νο­ντας παρά­νο­μα τυπο­γρα­φεία. Ήταν μαθη­τής της Ηλέ­κτρας Απο­στό­λου, που τον δίδα­ξε να γρά­φει απλά και κατα­νοη­τά, να μετα­δί­δει άμε­σα και χωρίς ρητο­ρεί­ες την ουσία. Και η είδη­ση, η ουσία σε εκεί­νες τις — όχι και τόσο μακρι­νές — επο­χές ήταν μία: κάλε­σμα αγώνα.

Μετα­πο­λε­μι­κά, εξο­ρί­στη­κε (1948–1950) στην Ικα­ρία και στη Μακρό­νη­σο. Εργά­στη­κε σε εφη­με­ρί­δες, κυρί­ως στην Αθη­ναϊ­κή, της οποί­ας υπήρ­ξε αρχι­συ­ντά­κτης, και επί­σης στις Δημο­κρα­τι­κή Αλλα­γή, Ημέ­ρα, Εξπρές, Άλφα Ρεπορ­τάζ. Μετά τη μετα­πο­λί­τευ­ση εργά­στη­κε στο Ριζοσπάστη.

Διε­τέ­λε­σε γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας στο πρώ­το διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο της Πανελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας Ενώ­σε­ων Συντα­κτών (ΠΟΕΣΥ), στην ίδρυ­ση της οποί­ας πρω­το­στά­τη­σε, καθώς και αντι­πρό­ε­δρος, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας και ταμί­ας της ΕΣΗΕΑ. Ακό­μη, διε­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος του «Συν­δέ­σμου Δημο­σιο­γρά­φων-Αγω­νι­στών Εθνι­κής Αντί­στα­σης 1941–1944».

Το 2015 η μορ­φή του Νίκου Καρα­ντη­νού κόσμη­σε την ανα­μνη­στι­κή σει­ρά γραμ­μα­το­σή­μων των ΕΛΤΑ για τα «100 χρό­νια από την ίδρυ­ση της ΕΣΗΕΑ». Η σει­ρά περιε­λάμ­βα­νε και άλλες εφτά φυσιο­γνω­μί­ες του δημο­σιο­γρα­φι­κού κόσμου, μετα­ξύ των οποί­ων η πρώ­τη γυναί­κα στο διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο της ΕΣΗΕΑ, Μαρία Ρεζάν (που εικο­νί­ζε­ται δίπλα στο Ν. Καραντηνό).