Νίκος Νικηφορίδης, πρωτομάρτυρας του Ελληνικού Κινήματος Ειρήνης

Στις 5 Μαρ­τί­ου 1951 Τα ξημε­ρώ­μα­τα, στο χώρο των εκτε­λέ­σε­ων του Γεντί- Κου­λέ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, δια­πράτ­τε­ται ένα ακό­μη έγκλη­μα της αμε­ρι­κα­νο­κρα­τί­ας και της ξενό­δου­λης κυβέρ­νη­σης εις βάρος του λαϊ­κού κινή­μα­τος: Εκτε­λεί­ται ο 23χρονος Νίκος Νικη­φο­ρί­δης, πρω­το­μάρ­τυ­ρας του Ελλη­νι­κού Κινή­μα­τος Ειρή­νης. Εκτε­λέ­στη­κε μαζί με άλλους 6 αγω­νι­στές για την εθνι­κή και κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση του λαού μας, μαχη­τές του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλάδας.

Ο Νίκος Νικη­φο­ρί­δης ήταν ένα μόλις 23χρονών παλι­κά­ρι, που, παρά το νεα­ρό της ηλι­κί­ας του, είχε προ­λά­βει να πάρει μέρος στους εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κούς και αντι­φα­σι­στι­κούς αγώ­νες του λαού μας μέσα από τις γραμ­μές της θρυ­λι­κής ΕΠΟΝ. Για τη δρά­ση του αυτή το αστι­κό κρά­τος τον έστει­λε εξό­ρι­στο αρχι­κά στην Ικα­ρία και στη συνέ­χεια στο κολα­στή­ριο της Μακρονήσου.

Παρά τα φρι­κτά βασα­νι­στή­ρια δε λύγι­σε, δεν υπέ­γρα­ψε δήλω­ση μετα­νοί­ας και απο­κή­ρυ­ξης των ιδε­ών του. Μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή του από τη Μακρό­νη­σο βρέ­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όπου συλ­λαμ­βά­νε­ται ξανά και δικά­ζε­ται από στη­μέ­νο στρα­το­δι­κείο. Η κατη­γο­ρία με την οποία στή­νε­ται στο εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα είναι «η συλ­λο­γή υπο­γρα­φών για την ειρή­νη». Η συλ­λο­γή υπο­γρα­φών ενά­ντια στην εξά­πλω­ση των ατο­μι­κών όπλων, μία καμπά­νια του Παγκο­σμί­ου Συμ­βου­λί­ου Ειρή­νης γνω­στή ως «Έκκλη­ση της Στοκχόλμης».

Η εκτέ­λε­ση του Νικη­φο­ρί­δη ήταν μια πρά­ξη εκφο­βι­σμού του ελλη­νι­κού λαού και παρα­δειγ­μα­τι­σμού, για όσους θα ήθε­λαν να συνε­χί­σουν στο δρό­μο του αγώνα.

Η θυσία του Ν. Νικη­φο­ρί­δη δε στα­μά­τη­σε να φωτί­ζει μέχρι και σήμε­ρα τους αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κούς – αντι­πο­λε­μι­κούς και φιλει­ρη­νι­κούς αγώ­νες του λαού μας. Τους αγώ­νες για τον πυρη­νι­κό αφο­πλι­σμό, ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό και τους πολέ­μους που γεν­νά, ενά­ντια στην εκμε­τάλ­λευ­ση, για την κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη και την ισό­τη­τα των ανθρώ­πων, για την ευη­με­ρία, τη φιλία και τη συνερ­γα­σία των λαών. Χιλιά­δες και χιλιά­δες λαϊ­κή αγω­νι­στές κυνη­γή­θη­καν και θυσιά­στη­καν, προ­σφέ­ρο­ντας ακό­μη και τη ζωή τους για τα ιδα­νι­κά αυτά.