Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νίκος Σαλπιστής: Σ’ εσάς που δεν ήρθατε (Έκθεση Γιώργου Φαρσακίδη)

Άνθρω­ποι, άνθρωποι…
δεν είναι που αγνο­ή­σα­τε το χάδι του πινέ­λου και την πάλη
των χρωμάτων,
ούτε που αδια­φο­ρή­σα­τε για το πλή­γω­μα του ξύλου και τη
πει­θαρ­χία της μελάνης
κι αν ήταν να μου δώσε­τε τιμές,
δεν είναι που ζωντά­νε­ψα τα νεκρά και ταπεινά,
ούτε που χώρε­σα μεγά­λες αλή­θειες σε μικρά κάδρα,
ούτε, ακό­μη, που τον πόνο εγκλώ­βι­σα στο μαύρο
και το μαρ­τύ­ριο μαρ­τυ­ρία το έκανα,
αλλά να…
Είναι που δεν τιμή­σα­τε τα πλη­γω­μέ­να χέρια,
τη δεκα­ε­ξά­χρο­νη έφη­βη απουσία,
το ζωγρα­φι­σμέ­νο με μίσος κορμί,
τα μύρια φυλα­κι­σμέ­να δευτερόλεπτα,
όμως εγώ..
ο ζωγρά­φος του ανείπωτου
και χαρά­κτης νέων δρόμων
το πινέ­λο στο αίμα μου βούτηξα
κι έγρα­ψα το μέλ­λον με το ανε­ξί­τη­λο της χαράς.

Το ποί­η­μα του Νίκου Σαλ­πι­στή για τον κομ­μου­νι­στή εικα­στι­κό με δεκα­έ­ξι χρό­νια εξο­ρί­ας τιμή­θη­κε με το δεύ­τε­ρο βρα­βείο στο λογο­τε­χνι­κό δια­γω­νι­σμό για 100 χρό­νια ΚΚΕ και συμπε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στην έκδο­ση με τα βρα­βευ­θέ­ντα λογο­τε­χνι­κά έργα που κυκλο­φο­ρεί από τις εκδό­σεις Σύγ­χρο­νη Επο­χή.

gif Banner Γυάρος

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο