Ναζίμ Χικμέτ: «Είμαι κομμουνιστής. Είμαι αγάπη απ’ την κορφή ως τα νύχια…»

Επι­μέ­λεια: Οικο­δό­μος //

Στις 3 Ιού­νη του 1963 πεθαί­νει στη Μόσχα ο προ­λε­τα­ρια­κός ποι­η­τής της Τουρ­κί­ας, ο κομ­μου­νι­στής επα­να­στά­της ποι­η­τής Ναζίμ Χικ­μέτ. Είχε γεν­νη­θεί 61 μόλις χρό­νια πριν στην ―τότε― τουρ­κο­κρα­τού­με­νη Θεσσαλονίκη.

Με το στί­χο του ξεσή­κω­σε και έγι­νε οδη­γη­τής του λαού του στις μικρές και μεγά­λες μάχες του· έκα­νε τρα­γού­δι τα βάσα­να του αγρό­τη για τη γη, την πεί­να και τη σκλα­βιά του εργά­τη. Κυνη­γή­θη­κε ανε­λέ­η­τα, φυλα­κί­στη­κε (πέρα­σε δεκα­ο­χτώ σκλη­ρά χρό­νια στα κολα­στή­ρια των φυλα­κών της Πρού­σας) και εξο­ρί­στη­κε από το τουρ­κι­κό καθε­στώς, που για να τον εκδι­κη­θεί του αφαί­ρε­σε την υπη­κο­ό­τη­τα. Με τη ζωή του και το έργο του έγι­νε ο βάρ­δος των κατα­πιε­ζό­με­νων σε όλον τον κόσμο.

Είμαι κομ­μου­νι­στής
Είμαι αγά­πη απ’ την κορ­φή ως τα νύχια,
αγά­πη θα πει βλέ­πω, σκέ­φτο­μαι, κατανοώ,
αγά­πη θα πει το παι­δί που γεννιέται,
το φως που πλημμυρίζει
αγά­πη θα πει να δέσεις μια κού­νια στ’ άστρα
αγά­πη θα πει να χύνεις τ’ ατσά­λι μ’ απέ­ρα­ντο μόχθο
Είμαι κομμουνιστής.
Είμαι αγά­πη απ’ την κορ­φή ως τα νύχια…

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

[Από τον επί­λο­γο του μυθι­στο­ρή­μα­τός του «Οι Ρομα­ντι­κοί» (Όμορ­φη που ‘ναι η ζωή!…). Κυκλο­φό­ρη­σε για πρώ­τη φορά στα ρώσι­κα το 1962. Η δεύ­τε­ρη έκδο­ση έγι­νε στα γαλ­λι­κά το 1964. Από αυτή την έκδο­ση ο Κώστας Κοτζιάς το μετέ­φρα­σε στα ελλη­νι­κά και εκδό­θη­κε το Δεκέμ­βρη του 1976 από το Θεμέλιο.]

Αγω­νι­στής της λευ­τε­ριάς και της ειρή­νης, ενά­ντια στο φασι­σμό, υπε­ρα­σπί­στη­κε μέχρι το τέλος της ζωής του τα παναν­θρώ­πι­να ιδα­νι­κά του σοσια­λι­σμού, της φωτει­νής κοι­νω­νί­ας του μέλλοντος.

Ο διε­θνι­σμός του μεγά­λου Τούρ­κου ποι­η­τή που είναι προ­φα­νέ­στα­τος από τη ζωή και το συγ­γρα­φι­κό του έργο, απο­τυ­πώ­νε­ται στο παρα­κά­τω γράμ­μα. Ο Ναζίμ Χικ­μέτ στέ­κε­ται στο πλευ­ρό του ελλη­νι­κού λαού που αντι­στέ­κε­ται, σημειώ­νο­ντας τον κοι­νό δρό­μο που βαδί­ζουν οι δυο αγω­νι­ζό­με­νοι λαοί ενά­ντια στον κοι­νό εχθρό.

Φίλοι, αδέρ­φια της ψυχής μου. Εσείς που πέσα­τε στις φυλα­κές και στα νησιά της κόλα­σης, που σας κρα­τούν αλυ­σω­μέ­νους μας στα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης, για­τί πολε­μά­τε για την ανε­ξαρ­τη­σία, το ψωμί και τη λευ­τε­ριά του ελλη­νι­κού λαού, δεχτεί­τε την αγά­πη μου και το θαυ­μα­σμό μου. Οι λαοί της Τουρ­κί­ας και της Ελλά­δας έχουν τους ίδιους εχθρούς: τον αγγλο-αμε­ρι­κά­νι­κο ιμπε­ρια­λι­σμό και τους ντό­πιους λακέ­δες του. Οι λαοί της Τουρ­κί­ας και της Ελλά­δας, φιλιω­μέ­νοι ο ένας με τον άλλο, με τη βοή­θεια των φιλει­ρη­νι­κών λαών όλου του κόσμου, θα τσα­κί­σουν στο τέλος αυτούς τους εχθρούς τους. Αυτό το πιστεύω. Ο δικός σας ένδο­ξος αγώ­νας είναι μια απ’ τις πιο λαμπρές απο­δεί­ξεις, ότι θα νική­σει η υπό­θε­ση της ειρή­νης, του ψωμιού και της λευτεριάς.
Σας σφίγ­γω όλους μ’ αγά­πη στην αγκα­λιά μου.

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ
10–8‑51 Βερο­λί­νο

Το έργο του Ναζίμ Χικ­μέτ παρα­μέ­νει σύγ­χρο­νο και εξα­κο­λου­θεί να εμπνέ­ει τους αγώ­νες του τουρ­κι­κού λαού και των λαών όλου του κόσμου.