Ναι στον πατριωτισμό των λαών, όχι στον εθνικισμό, τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Σαβ­βί­δης Πανα­γιώ­της //

ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΔΕΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΖΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΜΕ ΝΑΖΙ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ…ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΟΝΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Αυτοί που διέ­λυ­σαν την Γιου­γκο­σλα­βία το 1991 και στην πορεία αιμα­το­κύ­λη­σαν τους λαούς της, είναι οι ίδιοι που πιέ­ζουν να βρε­θεί δήθεν λύση για τα ζητή­μα­τα που προ­κύ­πτουν της χώρας μας με το κρά­τος των Σκοπίων.

Διυ­λί­ζουν τον κώνω­πα ΗΠΑ – Ε.Ε. – ΝΑΤΟ μαζί με της εγχώ­ριες αστι­κές κυβερ­νή­σεις. Όλοι τους απο­τε­λούν τον κρί­κο μιας αλυ­σί­δας που έχει για στρα­τη­γι­κή, ισχυ­ρά μονο­πω­λια­κά συμ­φέ­ρο­ντα που αντι­πα­λεύ­ουν μετα­ξύ τους, να έχουν κάτω από την «μπό­τα» τους κρά­τη και λαούς, χωρι­σμέ­να σε τμή­μα­τα σφαι­ρών επιρ­ρο­ής τους.
Τα βαλ­κά­νια για άλλη μια φορά βρί­σκο­νται στο επί­κε­ντρο σφο­δρών ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και σε αυτή την κατεύ­θυν­ση ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – Ε.Ε., αξιώ­νουν να λυθούν οι όποιες δια­φο­ρές της χώρας μας με το κρά­τος των Σκοπίων.

Η δια­δρο­μή για την επί­λυ­ση των όποιων δια­φο­ρών, περ­νά­ει μέσα από τον συστι­μι­κό σωλή­να των εντά­σε­ων, των εθνι­κι­σμών, από εκα­τέ­ρω­θεν πλευ­ρές, για να αθω­ώ­σουν τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό παρά­γο­ντα κάθε από­χρω­σης, που είναι ο μονα­δι­κός υπεύ­θυ­νος για τα προ­βλή­μα­τα που προ­κύ­πτουν μετα­ξύ των λαών των Βαλ­κα­νί­ων και δρα σαν παρά­γο­ντας αποσταθεροποίησης.

Αυτό τον ρόλο υπη­ρε­τούν και τα λεγό­με­να συλ­λα­λη­τή­ρια για την Μακε­δο­νία, εκμε­ταλ­λεύ­ο­ντας τον αγνό πατριω­τι­σμό του Ελλη­νι­κού λαού, δια­στρε­βλώ­νο­ντας το περιε­χό­με­νο του, αφή­νο­ντας « αθώα» να συνα­θροί­ζε­ται με ναζι­στι­κές και φασι­στι­κές συμ­μο­ρί­ες, όπως αυτές που είδα­με στο συλ­λα­λη­τή­ριο της Θεσ­σα­λο­νί­κης που βαν­δά­λι­ζαν και έκαι­γαν κτίρια.

Τα συλ­λα­λη­τή­ρια αυτά αθω­ώ­νουν τους μονα­δι­κούς ενό­χους που ετοι­μά­ζουν να μετα­τρέ­ψουν πάλι την περιο­χή της βαλ­κα­νι­κής σε πυρα­τα­πο­θή­κη. Τον ιμπεριαλισμό.
Καθό­λου τυχαίο ότι ομι­λη­τές όπως ο ε.α. στρα­τη­γός Φρά­γκος, υπήρ­ξε υπάλ­λη­λος του ΝΑΤΟ και σήμε­ρα επεν­δύ­ει στην πατρι­δο­κα­πη­λία για να «ανοί­ξει τα φτε­ρά του» στην πολιτική.

Ο εθνι­κι­σμός που είναι η άλλη όψη του κοσμο­πο­λι­τι­σμού δεν είναι πατριω­τι­σμός, απο­τε­λεί μικρο­α­στι­κό πολι­τι­κοι­δε­ο­λο­γι­κό ρεύ­μα που το σύστη­μα συντη­ρεί και ενί­ο­τε τον προ­ω­θεί, για να υπη­ρε­τή­σει συμ­φέ­ρο­ντα που δεν έχουν να κάνουν με τον λαό και τις ανά­γκες του.

Ο εθνι­κι­σμός των Βαλ­κα­νί­ων μετά την διά­λυ­ση της Γιου­γκο­σλα­βί­ας βοή­θη­σε ώστε οι ιμπε­ρια­λι­στές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., να διεισ­δύ­σουν στα βαλ­κά­νια και ολί­γης να γίνουν τοπο­τη­ρη­τές του, με κρά­τη και ηγέ­τες μαριο­νέ­τες τους, για την προ­ώ­θη­ση ισχυ­ρών μονο­πω­λια­κών οικο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων, που έχουν και αντα­γω­νι­σμό μετα­ξύ τους.

Αυτό τον εθνι­κι­σμό θέλουν να μετα­δώ­σουν στον Ελλη­νι­κό λαό που είναι τσα­κι­σμέ­νος από τις αντερ­γα­τι­κές — αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές των « μνη­μο­νί­ων », τις πολι­τι­κές του κεφα­λαί­ου, της Ε.Ε και παράλ­λη­λα απο­γοη­τευ­μέ­νος, αφού μεγά­λο τμή­μα του είχε προσ­δο­κί­ες από τα ψέμα­τα και της αυτα­πά­τες που καλ­λιέρ­γη­σε ο Σύριζα.

Με ένα σμπά­ρο πολ­λά τρυ­γό­νια στην σημε­ρι­νή πολι­τι­κή συγκύ­ρια για το σύστη­μα και το αστι­κό πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό του. Ώστε η λαϊ­κή συνεί­δη­ση να μένει χει­ρα­γω­γού­με­νη στις συμπλη­γά­δες του συστή­μα­τος, ο λαός να μην αντι­λαμ­βά­νε­ται τις διά­φο­ρες μεταμ­φιέ­σεις που στό­χο έχουν να βάλουν εμπό­δια στην ριζο­σπα­στι­κή χει­ρα­φέ­τη­ση του, για να απο­τι­νά­ξει από επά­νω του τα δεσμά του φόβου, να προ­σπερ­νά­ει εκβια­στι­κά διλήμ­μα­τα, που πάντα τον εγκλω­βί­ζουν και ενσωματώνουν.

Τα συλ­λα­λη­τή­ρια για την Μακε­δο­νία υπη­ρε­τούν και αυτή την τακτι­κή, για αυτό και η χλια­ρό­τη­τα από αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις που δήθεν δεν συμ­φω­νούν με αυτά.
Βέβαια όλες οι αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις ετε­ρο­κα­θο­ρί­ζουν της θέσεις τους με βάση της αξιώ­σεις – προ­τε­ραιό­τη­τες που κάθε φορά έχει η εγχώ­ρια αστι­κή τάξη. Αφού οι υπέρ­μα­χοι «μακε­δο­νο­μά­χοι» του 1992 ( ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και τα υπό­λοι­πα παρά­γω­γα τους ), που υπερ­θε­μά­τι­ζαν των εθνι­κι­στι­κών συλ­λα­λη­τη­ρί­ων, σήμε­ρα μιλά­νε όλοι για σύν­θε­τη ονο­μα­σία με γεω­γρα­φι­κό προσδιορισμό.

Τα εθνι­κι­στι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια του 1992 διαιώ­νι­σαν ένα πρό­βλη­μα αφή­νο­ντας ανέγ­γι­χτο της πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες που το ανέ­δει­ξαν. Τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχεδιασμούς.
Έβα­λαν ταφό­πλα­κα στην ιστο­ρι­κό­τη­τα του θέμα­τος, κυρί­ως με την λήξη των βαλ­κα­νι­κών πολέ­μων και την λήξη του πρώ­του παγκο­σμί­ου πολέμου.

Αυτό σε τίπο­τα δεν επι­τρέ­πει κανέ­ναν να πλα­στο­γρα­φεί την ιστο­ρία της αρχαί­ας Ελλά­δας, την ιστο­ρία του Μεγά­λου Αλε­ξάν­δρου, να οικειο­ποιεί­ται εθνο­τι­κά την Μακε­δο­νία και να έχει αλυ­τρω­τι­κές βλέ­ψεις. Αυτά έπρε­πε να λυθούν από το 1992 και όχι να οδη­γή­σουν τον λαό σε ένα εθνι­κι­στι­κό παρο­ξυ­σμό, που όσες φορές ιστο­ρι­κά τον οδή­γη­σαν εκεί, μόνο τρα­γω­δί­ες μετρά­με σε εθνι­κό επίπεδο.

Πατριω­τι­σμός είναι το δίκιο του λαού. Είναι η πάλη και ο αγώ­νας για δου­λειά με δικαιώ­μα­τα, για μόρ­φω­ση, υγεία, πολι­τι­σμό, ελεύ­θε­ρο χρό­νο. Είναι ο αγώ­νας για όσα η προ­κρού­στεια κλί­νη του καπι­τα­λι­σμού, συν­θλί­βει χάριν της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας, της κερ­δο­φο­ρί­ας των μονο­πω­λια­κών ομίλων.

Ο πατριω­τι­σμός έχει περιε­χό­με­νο, περιέ­χει την ταξι­κή αλή­θεια του λαού, δεν είναι άναρ­θρες κραυ­γές, δεν συνα­θροί­ζε­ται με ναζι­στι­κές και φασι­στι­κές συμ­μο­ρί­ες, με τάγ­μα­τα εφό­δου, όπως έκα­ναν την εμφά­νι­ση τους οι χρυ­σαυ­γί­τες στο συλ­λα­λη­τή­ριο στην Θεσσαλονίκη.

Αυτόν τον πατριω­τι­σμό πρέ­πει να ανα­δεί­ξει ο λαός μας και όχι τον κάλ­πι­κο, τον συστι­μι­κό και των παρα­γώ­γων του, που τον «εκπαι­δεύ­ουν» να ζει με μειω­μέ­νες απαι­τή­σεις, χωρίς δικαιώ­μα­τα, για να αυγα­τί­ζουν τα κέρ­δη μιας κοι­νω­νι­κής μειο­ψη­φί­ας, των καπιταλιστών.

Ο εθνι­κι­σμός και ο κοσμο­πο­λι­τι­σμός του κεφα­λαί­ου που είναι η άλλη όψη του ίδιου νομί­σμα­τος, θέλουν τους λαούς στο περι­θώ­ριο της κοι­νω­νι­κής και πολι­τι­κής ζωής, άβου­λους, κοι­νω­νι­κά αδρα­νείς, υπο­δο­χείς της μοι­ρο­λα­τρί­ας, της ηττο­πά­θειας, του συμ­βι­βα­σμού και υποταγής.

Το σύγ­χρο­νο καθή­κον του λαϊ­κού πατριω­τι­σμού σήμε­ρα, είναι να παλέ­ψει, να αντι­στα­θεί, στους πολε­μο­κά­πη­λους ιμπε­ρια­λι­στές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Ε.Ε και κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας που επι­βου­λεύ­ε­ται την ανε­ξαρ­τη­σία και κυριαρ­χία του λαού.

Ναι στον πατριω­τι­σμό των λαών, που προ­ω­θούν την ειρή­νη , την φιλία, την συνερ­γα­σία, την αλλη­λεγ­γύη , το αμοι­βαίο όφε­λος, όχι στον εθνι­κι­σμό, τον κοσμο­πο­λι­τι­σμό του κεφα­λαί­ου. Απο­τε­λούν την συγκά­λυ­ψη της πιο στυ­γνής ταξι­κής, αντι­δρα­στι­κής πολι­τι­κής εις βάρος των λαών, που τους ουδε­τε­ρο­ποιεί , τους ακι­νη­το­ποιεί, αδρα­νο­ποιεί, στην προ­ο­πτι­κή να ανα­τρέ­ψουν τον ζυγό της ταξι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης από την πλά­τη τους και κοι­νω­νι­κά να απελευθερωθούν.

Για­τί εκεί βρί­σκε­ται η αλή­θεια για τους λαούς, για την ευη­με­ρία και προ­κο­πή τους, χωρίς ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, μίση, ρατσι­σμούς, εντά­σεις, εθνι­κι­σμούς και φασισμούς.