Ναμίμπια: “Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική”. Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα με 100.000 νεκρούς από το Β’ Ράιχ

   Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Στις 2 Αυγού­στου του 2017 εκπρό­σω­ποι των φυλών Χερέ­ρο και Νάμα της Ναμί­μπια κατέ­θε­σαν μήνυ­ση ενα­ντί­ον της Γερ­μα­νί­ας σε Αμε­ρι­κά­νι­κο Δικα­στή­ριο για την γενο­κτο­νία τους τα χρό­νια που η Γερ­μα­νία είχε κατα­λά­βει την Ναμί­μπια και την ονό­μα­σε Γερ­μα­νι­κή Νοτιο­δυ­τι­κή Αφρική!!!

Αξιο­ποί­η­σαν ένα νόμο στην Αμε­ρι­κά­νι­κη Νομο­θε­σία που επι­τρέ­πει σε ξένους πολί­τες στις περι­πτώ­σεις που αφο­ρούν έγκλη­μα ενα­ντί­ον των ανθρώ­πι­νων δικαιω­μά­των, ακό­μη και αν δεν τελέ­στη­κε στην Αμε­ρι­κή, να εκδι­κά­ζουν της υπο­θέ­σεις τους σε Αμε­ρι­κά­νι­κο δικαστήριο.

(Οι νομι­κοί του Ελλη­νι­κού κρά­τους ακό­μη δεν έχουν ενη­με­ρω­θεί για αυτή την δυνα­τό­τη­τα όπως φαί­νε­ται). Αντί­θε­τα εκπρό­σω­ποι της Τοπι­κής Διοί­κη­σης θα συνα­ντη­θούν με Γερ­μα­νούς ομο­λο­γούς τους στην 8η Γερ­μα­νο­ελ­λη­νι­κή συνά­ντη­ση στην Κρήτη.

Η Γερ­μα­νία από το 1884 και μέχρι το 1915 είχε κατα­λά­βει την Ναμί­μπια και άσκη­σε αποι­κιο­κρα­τι­κή εξου­σία αφα­νί­ζο­ντας από 65 μέχρι και 100.000 Χερέ­ρο και περί­που 10.000 Νάμα.

Η λύσ­σα τους ήταν τέτοια που τους άνδρες τους εκτε­λού­σαν επί τόπου τα δε γυναι­κό­πε­δα τα έστελ­ναν να πεθά­νουν από πεί­να και δίψα στην Έρημο.

Το έγκλη­μα τους ήταν ότι οι γηγε­νείς αντέ­δρα­σαν το 1904 στούς βια­σμούς των Γερ­μα­νών στα μικρά κορί­τσια των ντόπιων,την εργα­σία μέχρι θανά­του και όλες τις απί­στευ­τες θυριω­δί­ες των Γερ­μα­νών κατακτητών.

Μετά την εξε­γερ­σή τους οι Γερ­μα­νοί κατα­κτη­τές με αρχη­γό τον στρα­τη­γό Λόθαρ φον Τρό­θα και 14.000 στρα­τό νίκη­σαν τους Χερέ­ρο και έδει­ξαν ακρι­βώς την ίδια κτη­νω­δία στο Β’ Ράιχ όπως και στο μελ­λο­ντι­κό Γ’ Ράιχ.

« Το έθνος των Χερέ­ρο θα πρέ­πει να εγκα­τα­λεί­ψει αμέ­σως την χώρα, διό­τι δεν είναι πλέ­ον γερ­μα­νοί υπή­κο­οι. Όποιος δεν υπα­κού­σει και ευρε­θεί εντός της χώρας, με ή χωρίς όπλο ή ζώο θα εκτε­λεί­ται αμέ­σως. Δεν θα λυπη­θώ κανέ­ναν. . Δίδω τις εντο­λές μου να οδη­γη­θούν εκτός αμέ­σως….». Αυτά έλε­γε και δυστυ­χώς εφάρ­μο­σε ο Λόθαρ φον Τρό­θα. Οι Χερέ­ρο, που γλύ­τω­σαν την πρώ­τη σφα­γή, εκδιώ­χθη­καν πρός την έρη­μο αφού πρώ­τα οι Γερ­μα­νοί είχαν δηλη­τη­ριά­σει όλα τα πηγά­δια ώστε η γενο­κτο­νία τους να είναι σίγουρη..

Είχε προη­γη­θεί η αρπα­γή περιο­χών της γής των Χερέ­ρο για να κατα­σκευά­σουν σιδη­ρο­δρο­μι­κή γραμ­μή με τελι­κό σκο­πό να μετα­φέ­ρουν τους γηγε­νείς κατοί­κους σε ειδι­κούς καταυ­λι­σμούς, και να ανοί­ξουν έτσι τον δρό­μο και για ακό­μη περισ­σό­τε­ρους άποι­κους και να αρπά­ξουν όλη την γη των ντόπιων.

Μου­σείο Βερο­λί­νου. Φτιαγ­μέ­νο από κασσίτερο

Πολ­λοί Χερέ­ρο χρη­σι­μο­ποιού­νταν ήδη σαν εργά­τες –σκλά­βοι στις επι­χει­ρή­σεις των Γερ­μα­νών. Η Γερ­μα­νι­κή διοί­κη­ση είχε την άπο­ψη ότι η κατά­θε­ση ενός λευ­κού ισο­δυ­να­μεί με την κατά­θε­ση επτά (7) Αφρι­κα­νών!!! Άρα κάθε Αφρι­κα­νός θα μπο­ρού­σε να χάσει την περιου­σία του, αν οι περισ­σό­τε­ροι λευ­κοί ισχυ­ρι­στούν ότι τους ανή­κει. Το δικα­στή­ριο θα την κατο­χύ­ρω­νε στους λευκούς.

Όσοι επέ­ζη­σαν τελι­κά περί­που 15.000 Χερέ­ρο, κυρί­ως γυναί­κες και παι­διά και ελά­χι­στοι άνδρες, συγκε­ντρώ­θη­καν και οδη­γή­θη­καν από τους Γερ­μα­νούς αποι­κιο­κρά­τες σε στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης, όπου υπο­χρε­ώ­θη­καν σε βάναυ­ση κατα­να­γκα­στι­κή εργα­σία, χωρίς πλη­ρω­μή φυσι­κά, στα κτή­μα­τα και επι­χει­ρή­σεις των Γερ­μα­νών, με ελά­χι­στη δια­τρο­φή. Φυσι­κά πολ­λοί απε­βί­ω­σαν από τις κακου­χί­ες, αρρώ­στιες, κακή τρο­φή και την εργασία.

Μαζί με τον Λόθαρ φον Τρό­θα και τον στρα­τό του κατέ­φθα­σαν γερ­μα­νοί «επι­στή­μο­νες» για να διε­ξά­γουν ανθρω­πο­λο­γι­κές και άλλες επι­στη­μο­νι­κές έρευ­νες. Ο Γερ­μα­νός ανθρω­πο­λό­γος Eugen Fischer, έπαιρ­νε από τα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης κρα­τού­με­νους για να διε­ξα­γά­γει ανθρω­πο­λο­γι­κές μελέ­τες και φυλε­τι­κά πει­ρά­μα­τα. Πήρε δείγ­μα­τα από παι­διά (ζωντα­νά και νεκρά) και από παι­διά μιγά­δες,  με πατέ­ρα γερ­μα­νό και μητέ­ρα Χερέ­ρο. Ο δε ζωο­λό­γος Leopard Schultze δήλω­νε ότι οι κρα­τού­με­νοι πρέ­πει να να εξο­ντώ­νο­νται για να τους παίρ­νουν τα όργανα!

300 κρα­νία από τους κρα­τού­με­νους στα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης στάλ­θη­καν στην Γερ­μα­νία για περαι­τέ­ρω έρευ­νες για να απο­δεί­ξουν την «ανω­τε­ρό­τη­τα της (γερ­μα­νι­κής) λευ­κής φυλής και την κατω­τε­ρό­τη­τα της μαύ­ρης φυλής»!!! Το 2011 φυλε­τι­κοί ηγέ­τες της Ναμί­μπια μετέ­βη­σαν στο Βερο­λί­νο προ­κει­μέ­νου να παρα­λά­βουν τα 21 από αυτά.

Η γερ­μα­νι­κή γενο­κτο­νία στη Ναμί­μπια ήταν το μοντέ­λο που χρη­σι­μο­ποί­η­σαν οι ναζί στο Ολο­καύ­τω­μα κατά τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλεμο.

Το 1985  έκθε­ση των Ηνω­μέ­νων Εθνών κατέ­τα­ξε την σφα­γή αυτή ως “προ­σπά­θεια εξό­ντω­σης των λαών Χερέ­ρο και Νάμα της Νοτιο­δυ­τι­κής Αφρι­κής και επο­μέ­νως την πρώ­τη γενο­κτο­νία του 20ου αιώνα”!

Το 1998 ο γερ­μα­νός πρό­ε­δρος Ρόμαν Χέρ­τζογκ επι­σκέ­φθη­κε την Ναμί­μπια και συνά­ντη­σε τους αρχη­γούς των Χερέ­ρο που απαί­τη­σαν μια δημό­σια απο­λο­γία και απο­ζη­μί­ω­ση. Ο Χέρ­τζογκ εξέ­φρα­σε μόνο την λύπη του. Φυσι­κά ούτε λόγος για αποζημιώσεις.

Η Γερ­μα­νία το 2004 ζήτη­σε επι­σή­μως συγνώ­μη για τις θηριω­δί­ες που έλα­βαν χώρα στη Ναμί­μπια, ωστό­σο αρνή­θη­κε να κατα­βά­λει απο­ζη­μιώ­σεις στους συγ­γε­νείς των θυμάτων.

Η φρί­κη του καπι­τα­λι­σμού δεν εξα­ντλεί­ται στις θηριω­δί­ες των Γερ­μα­νών του Β’ ή του Γ’ Ράιχ. Υπάρ­χει σύμ­φυ­τη στην ανα­ζή­τη­ση του κέρ­δους και την εκμε­τά­λευ­ση των ανθρώ­πων. Η Ιστο­ρία μας διδά­σκει πως ο Ιμπε­ρια­λι­σμός πέρα από εθνι­κό­τη­τα είναι ικα­νός για τα πιό φρι­κτά εγκλή­μα­τα. Θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με τα λόγια του Τσε για τον Ιμπεριαλισμό:

«Η κτη­νω­δία των στρα­τιω­τών του Χίτλερ είναι ίδια με την βορειο­α­με­ρι­κά­νι­κη κτη­νω­δία, όπως η ίδια και από τις Βελ­γι­κές παρα­στρα­τιω­τι­κές ομά­δες, και τους Γάλ­λους ιμπε­ρια­λι­στές στην Αλγε­ρία. Για αυτό είναι η ουσία του ιμπε­ρια­λι­σμού να μετα­τρέ­ψει τους ανθρώ­πους σε άγρια, διψα­σμέ­να για αίμα ζώα, απο­φα­σι­σμέ­να να σφά­ξουν, να σκο­τώ­σουν, να δολο­φο­νή­σουν, να κατα­στρέ­ψουν το τελευ­ταίο απο­μει­νά­ρι της εικό­νας του επα­να­στά­τη ή του αντάρ­τη και να συντρί­ψουν κάτω από τις μπό­τες τους, κάθε καθε­στώς επει­δή πολε­μά για την ελευθερία».

Ο Ιμπε­ρια­λι­σμός θα συνε­χί­σει να μακε­λεύ­ει τους ανθρώ­πους εάν δεν ξεση­κω­θούν και τον εξαφανίσουν.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία